Stan faktyczny przedstawiony przez podatnika w złożonym wniosku przedstawia sie następująco.
Podatnik świadczy działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń.
Usługi te wykonuje również dla podmiotów zarejestrowanych na terenie Unii, poza terytorium RP. Z uwagi na nie przekroczenie wartości sprzedaży 10.000 Euro jest podatnikiem zwolnionym od podatku VAT - art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
We wniosku podatnik pyta czy świadcząc usługi tłumaczeń, dla których miejscem opodatkowania nie jest Polska ma prawo wystawić rachunek dla odbiorcy tych usług zawierający wszystkie niezbędne dane, tj.: nabywcę, wystawcę usługi, wartość itp. z dodaną adnotacją "zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca usługi"? Zdaniem podatnika tak, ponieważ tak rozumie on art. 106 ust. 2 cyt. ustawy VAT, gdyż ustawodawca użył określenia "odpowiednio".
Pytanie podatnika jest następujące: jaki powinien wystawić dokument na potwierdzenie świadczenia usług tłumaczeń dla podatników Unii Europejskiej - rachunek czy fakturę VAT?
Zdaniem Podatnika, skoro nie jest On zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, to winien wystawiać rachunki, a nie faktury VAT, również dla potwierdzenia wykonania usług tłumaczeń dla podatników UE, dla których miejscem opodatkowania nie jest terytorium RP.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku podatnika stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dzierżoniowie stwierdza co następuje.
W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
Zgodnie z art. 87 § 5 Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji.
Mając na uwadze powyższe zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.
Na podstawie § 12 ust. 4 wyżej cyt. rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała. Dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.
Ponadto tut. organ podatkowy informuje, że wskazane we wniosku o interpretację przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie mają zastosowania wobec podatnika podmiotowo zwolnionego z podatku VAT.
Wyżej wymienione przepisy dotyczą podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Regulują one zasady wystawiania faktur i dane, które winny one zawierać. Przepisy te nie przewidują, aby na fakturze widniały dodatkowe adnotacje wskazane we wniosku przez podatnika, np. "zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca usługi".
Zatem w świetle cyto. powyżej przepisów podatnik świadczący usługi tłumaczeń ma prawo wystawić rachunek dla odbiorcy tych usług zawierający wszystkie niezbędne dane.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.