INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2007 roku (data wpływu 18 lipca 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem quadów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2007 roku (data wpływu 18 lipca 2007 roku) został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem quadów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2007 roku zakupiono trzy quady na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość jednorazowego ujęcia do kosztów miesiąca, w którym dokonano nabycia i przekazania do użytkowania wskazanych pojazdów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, których jednostkowa wartość zakupu netto przekracza kwotę 3.500 zł...

Pana zdaniem można jednorazowo w miesiącu nabycia i przekazania do użytkowania (ten sam miesiąc) w 100% ująć w kosztach wydatek w postaci zakupu quadów przeznaczonych do prowadzania działalności gospodarczej, których jednostkowa wartość netto zakupu przekracza 3.500 zł. W uzasadnieniu powyższego stanowiska wskazano, iż zakupione quady są zaliczane do kategorii homologacyjnej L7e tzn. nie są samochodami osobowymi. Tym samym nie przynależą do grupy wyłączonej: samochody osobowe, wymienionej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku (t. j. Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz 176 ze zm).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W związku z powyższym należy wskazać, iż zakupione quady będą mogły być zaliczone poprzez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji, gdy zachodzi związek przyczynowy pomiędzy dokonanym wydatkiem, a uzyskanymi przychodami.

Art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie „samochód osobowy” zawarte w cytowanym przepisie należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 lit. a)–e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)–d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19 lit. a)–e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie „pojazd samochodowy”, które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe. W związku z czym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 roku, Nr 108 poz. 908 ze zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego.

Z załączonych do wniosku świadectw homologacyjnych wynika, iż zakupione pojazdy zaliczone zostały do kategorii homologacyjnej L7e. Zgodnie natomiast z załącznikiem Nr 4 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 27 września 2003 roku w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. Nr 192 poz. 1878 ze zm.) wydanego na podstawie ustawy – Prawo o ruchu drogowym, pojazdy zaliczone do kategorii homologacyjnej L7e, są pojazdami samochodowymi.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zakupione quady są pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów prawa ruchu drogowego. Tym samym w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są samochodami osobowymi, chyba że spełniają warunki wyłączenia określone w art. 5a pkt 19 lit. a)–e) ustawy. W konsekwencji, jeżeli zakupiony quad nie będzie posiadał cech wskazanych w przytoczonym przepisie, wyłączających go spod tak określonej definicji wówczas – w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie samochodem osobowym.

Zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisów prawa podatkowego jest zasada stanowiąca, iż zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot „samochody osobowe” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie, w konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19 lit a)–e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy zauważyć, iż takie odczytywanie omawianych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych determinowane jest również wykładnią systemową. Mianowicie w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ustawodawca używa określenia „samochód osobowy” zawsze w powiązaniu ze zwrotem „inne pojazdy samochodowe”, traktując wskazane pojęcia jako swojego rodzaju całość. Odnosząc powyższą uwagę do rozpatrywanego problemu należy zauważyć, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez określenie „samochód osobowy” rozumie się „pojazd samochodowy”, w konsekwencji zapisy ww. ustaw co do zakresu zawartych pojęć, które mają zastosowanie przy konstrukcji poszczególnych przepisów są tożsame, a jedyne różnice jakie zachodzą pomiędzy nimi wynikają z zastosowanej przez ustawodawcę techniki legislacyjnej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż odczytywanie użytego w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „samochód osobowy” jako określenia potocznego języka, czy też określenia definiowanego przez inne ustawy jest nieuzasadnione i sprzeczne z powszechnie przyjętymi technikami interpretacyjnymi.

Reasumując należy stwierdzić, iż co do zasady nie jest możliwe dokonanie amortyzacji na warunkach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakupionych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej quadów, gdyż na gruncie cytowanej ustawy są one traktowane tak jak samochody osobowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul.Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.