POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe .

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w styczniu 2007r. Spółka zawarła ze spółką akcyjną umowę o finansowanie zobowiązań. Umowa została zawarta na okres 6 miesięcy od daty jej podpisania. Przedmiotem w/w umowy jest świadczenie przez spółkę akcyjną usług pośrednictwa finansowego poprzez finansowanie cywilnoprawnych zobowiązań pieniężnych Spółki wobec dostawców, wynikających z tytułu wykonania przez nich umów sprzedaży (dostawy) towarów i usług. Spółka akcyjna wyraziła zgodę na objęcie w/w umową zobowiązań Spółki, a w szczególności zobowiązań wobec innej spółki. W ramach umowy spółka akcyjna zobowiązała się, do wysokości limitu finansowania w wysokości 10.000.000 zł, spłacać Spółkę oraz wskazane zobowiązania Spółki wobec dostawców. Natomiast Spółka zobowiązała sie zwrócić spółce akcyjnej kwotę przez nią zapłaconą na rachunek dostawcy oraz zapłacić wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi. Limit finansowania to suma wszystkich spłaconych przez spółkę akcyjną zobowiązań Podatnika, pozostających do spłaty przez Podatnika na rzecz spółki akcyjnej w danym momencie obowiązywania umowy i nie może przekroczyć tej kwoty. Umowa ma na celu cykliczne finansowanie Spółki. Limit finansowania ma charakter odnawialny, każda spłata wynikających z umowy zobowiązań Spółki na rzecz spółki akcyjnej uwalnia limit o wysokość spłaconej kwoty.

Przyznanie Spółce limitu finansowania w wysokości 10.000.000 zł oznacza, że łączna wartość zobowiązań uregulowanych przez spółkę akcyjną na dzień spłaty nie może przekraczać 10.000.000 zł. Dokonanie przez Spółkę spłaty części zobowiązań wobec spółki akcyjnej oznacza, że w tej części Spółka może ponownie wystąpić do spółki akcyjnej o spłatę zobowiązań. Spółka akcyjna spłaca zobowiązanie Podatnika na podstawie przekazanej pisemnej dyspozycji zapłaty na konkretny rachunek bankowy dostawcy z dopiskiem na przelewie „za klienta tytułem...”Dyspozycja zapłaty jest składana nie później niż 5 dni roboczych przed dniem wymagalności zobowiązania wraz z kserokopiami faktur potwierdzonymi za zgodność z oryginałem. Spółka akcyjna nie później niż w dniu poprzedzającym dzień wymagalności zobowiązania, zawiadamia Podatnika o akceptacji dyspozycji zapłaty i przekazuje mu zestawienie dokonanych przelewów w terminie 2 dni roboczych od dnia realizacji dyspozycji zapłaty. Spółka akcyjna zobowiązała się do realizacji dyspozycji zapłaty w terminach wskazanych jako termin wymagalności. Wynagrodzenie dla spółki akcyjnej jest płatne w terminie 14 dni, na podstawie faktury VAT. Z tytułu świadczonej usługi spółka akcyjna pobiera wynagrodzenie, które obejmuje:

1. prowizję naliczaną jednorazowo za gotowość świadczenia usług w wysokości 0,35% wartości limitu finansowania,

2. odsetki naliczone za okres od dnia realizacji dyspozycji płatniczej do dnia spłaty zobowiązania przez Spółkę naliczane w oparciu o stopę WIBOR 1M powiększoną o 1,25 punktu procentowego.

3.prowizję od wykupu wartości finansowanego zobowiązania w wysokości 0,75 %.

Spółka otrzymała od spółki akcyjnej fakturę VAT z dnia 01.02.2007r. nr 6/L/2007 o wartości netto 35.000 zł plus 7.700 zł VAT, dokumentującą opłatę za przyznanie limitu usług faktoringowych zgodnie z umową, czyli prowizję naliczaną jednorazowo za gotowość świadczenia usług. W/w faktura została zaksięgowana w miesiącu jej otrzymania. Ponadto, Spółka otrzymuje faktury VAT dokumentujące wynagrodzenie za usługę factoringową (np. faktura VAT z dnia 20.02.2007r. nr 64/F/2007).

Przedmiotowym wnioskiem Podatnik wystąpił z prośbą o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie momentu, w którym Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt wynikający z faktury VAT dokumentującej opłatę za przyznanie limitu usług factoringowych oraz koszt wynagrodzenia za usługę factoringową (wyliczona w oparciu o dyskonto i prowizję).

Spółka ujęła fakturę VAT nr 6/L/2007 z dnia 01.02.2007r. oraz fakturę VAT nr 64/F/2007 z dnia 20.02.2007r. do kosztów w miesiącu lutym 2007r. Zdaniem Podatnika koszty wynikające z w/w faktur VAT powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w lutym 2007r., zgodnie bowiem z dyspozycją art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e).

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Usługa faktoringowa polega na wykupywaniu przez pośrednika (faktora) wierzytelności pieniężnych przysługujących przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu sprzedaży, dostarczania towarów lub świadczenia usług. Jednocześnie faktor może świadczyć dodatkowe usługi na rzecz faktoranta.

W opisanej sytuacji Spółka przeniosła na spółką akcyjną zobowiązania pieniężne, jakie posiadała wobec swoich dostawców, wynikające z tytułu wykonania przez dostawców umów sprzedaży towarów lub umów o świadczenie usług, w celu zapewnienia sobie płynności finansowej i środków finansowych na realizację pozostałych zadań. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się te wydatki, których nie można powiązać z konkretnym przychodem, jednak ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. W związku z zawartą umową Podatnik musi płacić spółce akcyjnej określone w tej umowie wynagrodzenie. Ponoszone przez Spółkę wydatki związane z opłatą za przyznanie limitu usług factoringowych oraz wynagrodzenie za usługą factoringową niewątpliwie zaliczane będą do kosztów uzyskania przychodów, gdyż są związane w prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i są nierozerwalną częścią zawartej umowy factoringowej. Jednocześnie, ze względu na brak możliwości ich powiązania z konkretnym przychodem, będą one zaliczane do kosztów pośrednich.

Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związane z przychodami regulują postanowienia art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e cytowanej ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należności wynikające z faktur wystawionych przez spółkę akcyjną (faktora) zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki w miesiącu lutym 2007r. Z tego też względu, koszt wynikający z faktury VAT dokumentującej opłatę za przyznanie limitu usług factoringowych oraz koszt wynagrodzenia za usługę factoringową – jako pozostające w związku z prowadzoną działalnością oraz dotyczące zawartej przez Spółkę umowy factoringowej na okres nie przekraczający roku podatkowego – mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w lutym 2007r., tj. w dacie ujęcia (zaksięgowania) takiego kosztu w prowadzonych księgach na podstawie otrzymanego dowodu księgowego. Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.