INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2007 r. (data wpływu 19 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył dwóch zdarzeń przyszłych: w podatku od towarów i usług oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast wynikająca z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa opłata została uiszczona w kwocie 75 zł, tj. w wysokości odpowiadającej jednemu zdarzeniu przyszłemu.

W związku z tym, pismem z dnia 31 lipca 2007 r. nr ILPP1/443-24/07-2/BD, działając na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, wystosowano wezwanie do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, którego zdarzenia przyszłego dotyczy uiszczona kwota, bądź o uzupełnienie brakującej wpłaty.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 sierpnia 2007 r., w tym dniu dokonano brakującej wpłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz jego małżonka prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą. Każdy z przedsiębiorców jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowanym podatkiem wg stawki liniowej 19%.

Na prawach majątkowej wspólności ustawowej małżonkowie są właścicielami niezabudowanej nieruchomości gruntowej, która jak dotąd w żaden sposób nie była związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, ani jego małżonki.

Nieruchomość Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na budowę zakładu usługowego, w którym działalność gospodarczą będzie prowadzić zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka.

Wnioskodawca rozważa wybudowanie zakładu wyłącznie jako środka trwałego swojej firmy, z którego część pomieszczeń – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – chce wynajmować małżonce na cele związane z jej działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na realizacje inwestycji będą w całości stanowiły wartość początkową środka trwałego w firmie Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy całość inwestycji zrealizowana zostałaby w ramach jego firmy, to poszczególne środki trwałe związane z inwestycją (grunt, wybudowane budynki, plac manewrowy) stanowiłyby w 100% środki trwałe Wnioskodawcy, zaś wartość początkowa przyjęta dla celów amortyzacji, wynosiłaby 100% odpowiednio ceny nabycia lub kosztu wytworzenia każdego ze środków trwałych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Treść art. 22a ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   -    o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy określa, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,
5) razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Natomiast treść art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Mając zatem na uwadze ww. przepisy, jeśli Wnioskodawca oraz jego małżonka prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej małżonkowie są właścicielami nieruchomości, na której zostanie wybudowany zakład wykorzystywany przez oboje małżonków na cele związane z prowadzonymi przez nich oddzielnymi firmami, to każdy z nich ma prawo do zaliczania w koszty swych działalności odpisów amortyzacyjnych – pod warunkiem wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych, proporcjonalnie do posiadanego udziału, tj. po 50%.

Wykorzystując środki trwałe stanowiące współwłasność małżeńską w ramach prowadzonych odrębnie działalności gospodarczych, małżonkowie winni byli ustalić wartość początkową tych składników majątku w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział każdego z małżonków w ich własności (po 50%).

Współwłasność bowiem – skoro nie została wyłączona ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu bądź umową majątkową małżeńską – rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 14 sierpnia 2007 r. nr ILPP1/443-24/07-4/BD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.