Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług w zakresie doradztwa gospodarczego. Miejscem wykonywania działalności jest lokal mieszkalny do którego Podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo (50% udział). Na potrzeby działalności gospodarczej Podatnik wykorzystuje telefon komórkowy oraz stacjonarny. Numery tych telefonów są podawane do ogólnej wiadomości potencjalnych klientów i są dla nich dostępne przez całą dobę. Na koszt użytkowania telefonów składa się stała kwota abonamentu i koszty wykonanych rozmów telefonicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na użytkowanie telefonów stanowią w świetle art.22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszt uzyskania przychodu, zostały bowiem poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy Organ podatkowy stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Pojęcie „w celu osiągnięcia przychodów” oznacza bezpośredni związek pomiędzy kosztem a choćby potencjalnym przychodem, przy czym istotną przesłanką zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, a osiągniętym przychodem.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Takiej oceny musi dokonać sam podatnik decydując się na poniesienie określonych kosztów, bo to na nim w ostateczności spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu, skoro wywodzi z niego określone skutki prawne w postaci zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Telefon stacjonarny znajdujący się w lokalu mieszkalnym nie jest wykorzystywany wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym, opłaty za rozmowy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w takiej wysokości jaka dotyczy rozmów związanych z prowadzoną działalnością.

Podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów może stanowić dowód wewnętrzny sporządzony zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U.Nr 152, poz.1475 ze zm.) wraz z fakturą za telefon i szczegółowym wyodrębnieniem z niej (na podstawie bilingów telefonicznych) części wydatków przypadających na działalność gospodarczą, gdyż to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, iż poniesione wydatki związane z rozmowami telefonicznymi pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganym przychodem. Abonament telefoniczny, będący stałą opłatą za możliwość korzystania z telefonu i obciążający dysponenta numeru stanowi w całości koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jedynie wówczas, gdy telefon stacjonarny zarejestrowany jest na podmiot gospodarczy i wykorzystywany wyłącznie do rozmów prowadzonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku, gdy abonament telefoniczny dotyczy telefonu prywatnego wówczas zapłata abonamentu nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. W kwestii natomiast kosztów użytkowania telefonu komórkowego (abonament, koszt rozmów) warunkiem bezwzględnym zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jest zarejestrowanie telefonu na podmiot gospodarczy i wykorzystywanie go wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Wówczas to w pełnej wysokości na podstawie faktury wystawionej przez operatora sieci, wydatek ten może stanowić koszt uzyskania w prowadzonej działalności gospodarczej.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego.

Interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej wydania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.