POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15.06.2007r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania § 13 pkt 5 w związku z § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.06.2007r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w kwestii ustalenia, czy umowy sprzedaży zawarte z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej stanowią dokument księgowy dający podstawę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą swym zakresem m. in. działalność artystyczną. Strona zakupiła na internetowej aukcji Allegro od osób prywatnych sprzęt, który wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej tj. kartę muzyczną o wartości 500,00 zł oraz struny za kwotę 109,00 zł. Z osobami dokonującymi odpłatnego zbycia powyższego sprzętu Wnioskodawca zawarł umowy sprzedaży, które zawierały: określenie stron (imię, nazwisko, adres, numer NIP, nr dowodu osobistego), datę zawarcia umowy, określenie przedmiotów sprzedaży i ich wartości, zobowiązanie kupującego do zapłaty wartości przedmiotu sprzedaży, zobowiązanie sprzedającego do przeniesienia własności przedmiotu sprzedaży oraz podpisy stron. Jednocześnie Strona zaznacza, że dysponuje także internetowymi wydrukami przelewów, które potwierdzają poniesienie w/w wydatków.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy umowy sprzedaży zawarte z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej stanowią dokument księgowy dający podstawę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej ?

Wnioskodawca wyraża stanowisko, że zawarte umowy sprzedaży stanowią dokument księgowy dający podstawę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Zdaniem Strony, przedmiotowe umowy zawierają wszystkie niezbędne dane umożliwiające uznanie ich za dowody księgowe. Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na uregulowaniach prawnych zawartych w § 13 pkt 5 w związku z § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Pojęcie kosztu określone zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Zwrot „wszelkie koszty” wskazuje na wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zagwarantowanie źródła przychodu. Jednakże, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu oraz dokonać stosownego zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, należy udokumentować jego poniesienie.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w tym także dokonywania w niej zapisów, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003r. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej :

a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z § 13 wymienionego rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również :

1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;

2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;

3) dowody przesunięć;

4) dowody opłat pocztowych i bankowych;

5) inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt. 2.

Rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dopuszcza możliwość dokumentowania faktu dokonywania operacji gospodarczych za pomocą innych dowodów, niż wymienione w § 12 ust. 3 pkt 1. Z powyższego wynika więc, że umowy kupna – sprzedaży zawarte z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej mogą być uznane za dowód księgowy, jeśli będą odpowiadać wymogom określonym w § 12 ust. 3 pkt 2 powołanego rozporządzenia. Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, iż przedmiotowe umowy kupna – sprzedaży zawierają wszystkie dane wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 w/w rozporządzenia, co pozwala na uznanie ich za dowody księgowe. W konsekwencji oznacza to, że zawarte umowy sprzedaży stanowią dokument księgowy dający podstawę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczejA zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.