Na podstawie art. 14a § 1, 3 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Jeżyce po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 27.06.2007 r. (data wpływu: 29.06.2007 r.) w przedmiocie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości dokumentowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dowodami wewnętrznymi zakupu przedmiotów kolekcjonerskich i uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodu stwierdza, że przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie będącej przedmiotem wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2007 r. wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek Pana xxx o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dot. możliwości dokumentowania zakupów przedmiotów kolekcjonerskich i monet okolicznościowych za pomocą dowodów wewnętrznych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu przedmiotami kolekcjonerskimi, numizmatami. Zakupów towarów handlowych dokonuje na krajowych i zagranicznych targowiskach, bazarach, giełdach i aukcjach. Osoby dokonujące sprzedaży ww. towarów są osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej i nie chcą ujawniać swoich danych osobowych oraz wystawiać żadnych dokumentów potwierdzających fakt dokonania transakcji kupna-sprzedaży. Podatnik podkreślił ,iż zgodnie z przepisami obowiązującymi na zagranicznych rynkach nie ma wymogu, aby sprzedający, będący osobą fizyczną ujawniał swoje dane drugiej stronie transakcji jeśli jej wartość nie przekracza 15.000 Euro.

Przedmiotem wniosku jest pytanie, w jaki sposób Podatnik może zaewidencjonować i udokumentować wydatki na nabycie przedmiotów kolekcjonerskich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, aby można było je uznać za koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Podatnika jedynym sposobem udokumentowania poniesionych wydatków jest w takiej sytuacji wystawianie dowodów wewnętrznych, o których mowa w § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz.1475 z późn. zm.). Podatnik dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującego, tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje:

W myśl generalnej zasady zawartej w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztami uzyskania przychodów będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały racjonalnie poniesione w celu uzyskania przychodu, bądź zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów, a nie zostały wymienione w ustawowym wykazie kosztów nieuznawanych za koszt podatkowy. Aby wydatek mógł jednak zmniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym musi być również prawidłowo udokumentowany. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 24a ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów zwaną dalej „księgą” z zastrzeżeniem ust. 3 i 5 albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...). Sposób dokonywania zapisów oraz dokumentowania operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów regulują przepisy §12 - §14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz.1475 z późn. zm.). Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Stosownie do przepisu § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

2)inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych-oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Ponadto, w myśl § 13 wyżej cytowanego rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również: 1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;3) dowody przesunięć;4) dowody opłat pocztowych i bankowych;5) inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ustawodawca przewidział również możliwość dokumentowania operacji gospodarczych za pomocą dowodów wewnętrznych zakreślając w sposób niezwykle precyzyjny możliwość posługiwania się nimi przez przedsiębiorcę. Dowody wewnętrzne są sporządzane na udokumentowanie w księdze zapisów dotyczących niektórych kosztów (wydatków) przez osoby, które bezpośrednio dokonały wydatków. Dokumenty te powinny być zaopatrzone w datę i podpisy osób, które dokonały wydatków, a ponadto powinny określać przy zakupie - nazwę towaru, ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Dowody wewnętrzne mogą dotyczyć wyłącznie zdarzeń gospodarczych wymienionych w § 14 ust. 2 cytowanego rozporządzenia, a więc:zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;opłat sądowych i notarialnych;opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż zakupu przedmiotów kolekcjonerskich oraz monet w NBP przeznaczonych do dalszej sprzedaży, a zatem będących towarem handlowym nie można dokumentować za pomocą dowodów wewnętrznych.

Brak natomiast odpowiedniego dowodu księgowego wymaganego przepisami prawa, który w sposób rzetelny odzwierciedla rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, uniemożliwia uznanie poniesionego wydatku za koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz w świetle przedstawionego stanu faktycznego zawartego we wniosku z dnia 27.06.2007 r. Pana stanowisko w sprawie, której dotyczy zapytanie - jest nieprawidłowe.

Wobec powyższego należało postanowić jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku z dnia 27.06.2007 r. i stanu prawnego z daty wydania postanowienia. Interpretacja traci ważność w przypadku jej zmiany albo uchylenia przez organ odwoławczy lub z dniem zmiany przepisów w tym zakresie.

Ponadto informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast w myśl art. 14b § 2 cytowanej wyżej ustawy jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji

Na niniejsze postanowienie na podstawie art. 236 § 1 i 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.