INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M. R. przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2007 r. (data wpływu: 27 sierpnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2007 r. (data wpływu: 25 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez rolnika ryczałtowego terenów przeznaczonych pod zabudowę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez rolnika ryczałtowego terenów przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza wydzielić z gruntu o pow. 3 ha i sprzedać 4 działki budowlane o pow. 12 a każda nabywcom pozyskanym z grona znajomych lub za pomocą ogłoszeń prasowych. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży posłużą do sfinansowania dalszych podziałów.

Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w drodze darowizny na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. Wnioskodawca prowadził i prowadzi na nim działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą i nie zamierza rozpoczynać działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku ze sprzedażą przez rolnika ryczałtowego terenów przeznaczonych pod zabudowę powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług...

Kiedy i jakie deklaracje należy złożyć, żeby rozliczyć podatek od towarów i usług...

Wnioskodawca uważa, że nie powinien składać deklaracji oraz uiszczać podatku od towarów i usług od sprzedaży terenów przeznaczonych pod zabudowę, albowiem nie jest przedsiębiorcą i nie zamierza stale prowadzić działalności polegającej na obrocie nieruchomościami. Jego zdaniem nie można go uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 i nast. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok WSA we Wrocławiu pod sygn. akt I SA/Wr 1254/05.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

• eksport towarów,

• import towarów,

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług można opodatkować wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,

• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym czynność powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej należy uznać, że zamierzona przez Wnioskodawcę sprzedaż gruntów ma związek z działalnością gospodarczą. Rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, ma status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem zwolnienie dotyczy wyłącznie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz świadczenia usług rolniczych. Jeżeli rolnik ryczałtowy wykonuje inną czynność mieszczącą się w przedmiotowym zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to nie ma podstaw prawnych do uznania, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca zamierza obracać terenami przeznaczonymi pod zabudowę częstotliwie, a jeżeli nie częstotliwie, to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decyduje m.in. wystawienie do sprzedaży 4 działek, pozyskiwanie nabywców za pomocą ogłoszeń prasowych oraz zamiar spożytkowania pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży pierwszych działek na dalsze podziały i sprzedaż kolejnych działek – nawet gdyby nie doszło do wielu transakcji.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu według stawki wskazanej w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, albowiem zwolnienie dotyczy dostaw terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d cyt. ustawy wynika, że podatnik dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego dla podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro oraz podatników rozpoczynających wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę będącego rolnikiem ryczałtowym terenów przeznaczonych pod zabudowę, nabytych w drodze darowizny na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, służących uprzednio działalności rolniczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma obowiązek przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntu złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne – VAT-R.

Podatnik stosownie do art. 103 ust. 1 i 2 ustawy o VAT ma obowiązek, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne („mały podatnik” – kwartalne) w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego.

Według art. 2 pkt 25 ustawy o podatku od towarów i usług za „małego podatnika” uważa się podatnika, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 800 000 euro.

W myśl art. 99 ust. 1 -3 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma obowiązek składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym okresie rozliczeniowym:

• miesiącu – deklaracje VAT-7,

• kwartale – deklaracje VAT-7K:

• obligatoryjnie – „mały podatnik”, który rozlicza się z podatku metodą kasową,

• fakultatywnie – „mały podatnik”, który rozlicza się z podatku na zasadach ogólnych.

Ponadto należy stwierdzić, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok WSA we Wrocławiu wydany pod sygn. akt I SA/Wr 1254/05 jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i nie ma mocy powszechnie obowiązującej.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Podatnika w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.