INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu 16 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w bieżącym roku zakupiła wartość niematerialną i prawną – licencję do programu komputerowego. Wartość zakupionej licencji wynosi 50 000 zł plus podatek od towarów i usług; łączna wartość brutto 61 500 zł. Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 4a pkt 10), tzn. wartość przychodu ze sprzedaży, wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Spółka dokonała jednorazowej amortyzacji przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy. W danym roku podatkowym Spółka, poza przedmiotową licencją, nie dokonywała jednorazowej amortyzacji.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo dokonała jednorazowej amortyzacji licencji..

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma prawo dokonać jednorazowej amortyzacji zakupionej licencji, ponieważ zgodnie z ww. przepisem Spółka jako mały podatnik „może dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych (…) oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: ustawa – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych składników (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Jako że w odniesieniu do składników majątkowych w postaci wartości niematerialnych i prawnych nie ma – co do zasady – określonych stawek amortyzacyjnych, ustawodawca określił w art. 16m szczególne zasady dotyczące okresu amortyzacji takich składników. I tak, w przypadku licencji na programy komputerowe okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie może być krótszy niż 24 miesiące, a podatnicy są obowiązani ustalić stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania tych odpisów – art. 16m ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy.

Co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przepisem art. 16k ust. 7 stwarza małym podatnikom możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej określonych składników majątkowych, w roku podatkowym, w którym zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, jednakże regulacja ta dotyczy wyłącznie środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Zauważyć wypada, że przytoczony przez Spółkę w jej stanowisku fragment przedmiotowego przepisu został błędnie zinterpretowany, gdyż zwrot „oraz wartości niematerialnych i prawnych” (w ocenie Wnioskodawcy pozwalający mu na dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości niematerialnej i prawnej) zawiera się w wyrażeniu „ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych” jako wykazu (spisu, rejestru), o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Na mocy tej dyspozycji podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Mając na względzie przywołane uwarunkowania prawne, jedyną możliwością zgodnego z przepisami prawa podatkowego rozliczenia kosztu nabycia licencji na program komputerowy jest uwzględnienie tego kosztu przez Spółkę w jej rachunku podatkowym poprzez sukcesywne (przez minimum 24 miesiące) dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zakupionej wartości niematerialnej i prawnej, gdyż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości jednorazowej amortyzacji tego rodzaju składników majątkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.