Rodzaj dokumentu
postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura
ŁUS-II-2-423/191/07/JB
Data
2007.09.07
Autor
Łódzki Urząd Skarbowy
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
artykuł
koszty uzyskania przychodów
logo
przekazanie nieodpłatne
reklama
związek przyczynowo-skutkowy
związek z przychodem
Pytanie podatnika
dotyczy zaliczenia wydatków ponoszonych na zakup artykułów reklamowych takich jak np. latarki, długopisy, smycze, kubki, t-shirty i tym podobnych upominków, niosących informację o firmie i jej produktach, do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Działając na podstawie przepisów art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia wydatków ponoszonych na zakup artykułów reklamowych takich jak np. latarki, długopisy, smycze, kubki, t-shirty i tym podobnych upominków, niosących informację o firmie i jej produktach, do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) u z n a j eza prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku.
Pismem z dnia 12.06.2007r. (data wpływu 15.06.2007r.) Spółka wystąpiła z zapytaniem: czy wydatki poniesione na zakup artykułów reklamowych takich jak np. latarki, długopisy, smycze, kubki, t-shirty i tym podobnych upominków, niosących informację o firmie i jej produktach, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi wydatki na nabycie różnych przedmiotów z nadrukowanym na nich logo firmy lub nazwą marki sprzedawanych towarów, które następnie są nieodpłatnie, przy okazji pikników, kiermaszy, targów handlowych, prezentacji, sprzedaży przekazywane: * dystrybutorom produktów Spółki * hurtownikom * odbiorcom Przekazywanymi produktami są m.in.: 1. długopisy z nadrukiem - rozdawane na imprezach handlowych jako zachęta do zakupu towarów Spółki 2. latarki z napisem - rozdawane hurtownikom jako gadżet lojalnościowy 3. smycze z logo - rozdawane na imprezach handlowych jako zachęta do zakupu towarów Spółki 4. kubki z napisem - rozdawane bezpośrednio w firmach będących odbiorcami farb Glori 5. t-shirty z nadrukiem - rozdawane hurtownikom jako gadżet lojalnościowy 6. polary z nadrukiem - rozdawane klientom bezpośrednim przy zakupie określonej ilości farby np. hurtownikom 7. radyjka z napisem - rozdawane hurtownikom jako gadżet lojalnościowy 8. notesiki z logo - rozdawane bezpośrednio w firmach będących odbiorcami farb Glori 9. podkładki pod mysz z napisem - rozdawane bezpośrednio w firmach będących odbiorcami farb Glori Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki ponoszone na nabycie w/w przedmiotów, stanowią koszty uzyskania przychodów. W ocenie Spółki wyżej wymienione i opisane wydatki noszą charakter wydatków na reklamę a nie reprezentację. Działania podejmowane przez podmiot polegają na rozdawaniu opisanych wyżej gadżetów reklamowych niskiej wartości, które niosą informacje o produktach i firmie, zwiększają i utrwalają świadomość marki, zachęcając do nabywania produktów firmy. Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi być racjonalnie i gospodarczo uzasadniony oraz między nim a spodziewanym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest wykazanie przez podatnika związku przyczynowo - skutkowego poniesionego wydatku z uzyskanym przychodem i niezaliczenia go do katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak wynika z treści powołanych przepisów wydatki na reprezentację nie stanowią kosztów podatkowych. Natomiast wydatki na reklamę, po spełnieniu wymogów określonych w art. 15 ust. 1 w/w ustawy, mogą w całości obciążać koszty uzyskania przychodów. Ponieważ pojęcia: reklama, reprezentacja nie zostały zdefiniowane w w/w ustawie podatkowej do ich określenia należy posłużyć się pojęciami słownikowymi używanymi na gruncie języka polskiego. Zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego PWN: reklamą jest: * działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług, * napis, rysunek, plakat, film itp. służący temu celowi, * efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych; opinia. a reprezentacją: * grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy; przedstawicielstwo, * okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
W opinii tut. organu podatkowego, oznakowanie prezentu lub upominku logo firmy przesądza o tym, że mają one charakter reklamy, stąd wydatki z tym związane, o ile są racjonalne, wykazują związek przyczynowo - skutkowy z przychodami i spełniają wymogi określone w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów. W świetle powyższego Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi, uznając za prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, postanowił jak w sentencji. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14 b § 1.
|