POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2007 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Legnicy: 18.05.2007 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasadności zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z wykonaniem ścian działowych w salonie meblowym, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 03.04.2007 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Złotoryi wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie pismem z dnia 16.05.2007 r. ww. wniosek przekazano zgodnie z właściwością miejscową Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Legnicy (data wpływu: 18.05.2007 r.).
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie handlu meblami w formie spółki cywilnej. W miesiącu styczniu 2007 r. w salonie meblowym Spółki wykonane zostały prace budowlane polegające na wykonaniu ścian działowych z konstrukcji płyt paździerzowych na łączną kwotę netto 8.101,65 zł. Ściany zostały wykonane w celu podzielenia salonu na segmenty, w których eksponowane są zestawy meblowe. W ww. piśmie nadmieniono, że „ściany nie są na stałe związane z budynkiem, są elementem rozbieralnym”. Z uwagi na powyższe zapytuje Pan, czy wydatki poniesione w związku z wyżej opisanymi pracami mogą zostać zaliczone bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Wyrażając swoje stanowisko w sprawie stwierdził Pan, że ww. wydatki mogły zostać zaliczone bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów, gdyż ściany nie są na stałe związane z budynkiem – w każdej chwili mogą zostać rozebrane lub przekształcone pod bieżące potrzeby ustawianej ekspozycji sprzedawanych mebli.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa stan faktyczny przedstawiony we wniosku z dnia 23.03.2007 r. oraz ustosunkowując się do wyrażonego przez Pana stanowiska w sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1997 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle cytowanego przepisu zaliczenie wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodu jest uzależnione od spełnienia następujących warunków:
istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym lub możliwym do osiągnięcia przychodem, albo
poniesienia wydatku w celu zachowania lub zabezpieczenia już istniejącego źródła przychodów,
niewymienienia wydatku w enumeratywnym (zamkniętym) katalogu wyłączeń zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie pierwszy z wyżej wymienionych warunków niewątpliwie został spełniony, bowiem ściany działowe wykonane zostały dla podzielenia salonu na segmenty w celu wyeksponowania sprzedawanych zestawów meblowych. Jednakże warunkiem zaliczenia poniesionego wydatku bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu jest także niewymienienie wydatku w enumeratywnym (zamkniętym) katalogu wyłączeń zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na powyższe konieczne jest zbadanie, czy w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 1c ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Z kolei w świetle przepisu art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Kwalifikując poniesione przez Pana wydatki, w związku z wykonaniem ścian działowych, należy ustalić w szczególności, czy w następstwie przeprowadzonych robót nastąpiło zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego.
Wydatki na remont od wydatków na ulepszenie różnią się tym, że nie zwiększają wartości użytkowej środka trwałego. Rozróżnienie remontu i ulepszenia jest szczególnie trudne z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia remontu i ulepszenia. Zgodnie z ogólnymi zasadami wykładni prawa decydujące znaczenie mają reguły wykładni językowej. Ze względu na brak definicji legalnej remontu (sprecyzowanej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy temu pojęciu przypisać takie znaczenie, jakie ma ono w języku potocznym. Remontem jest przywrócenie wartości użytkowej danego obiektu, naprawa, odnowienie (Słownik języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN). Remont zatem nie zwiększa wartości użytkowej obiektu, lecz jedynie ją przywraca. Według Słownika języka polskiego ulepszyć oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się lepsze, lepiej służyło, poprawić, udoskonalić, zracjonalizować”.
Ustawodawca w cytowanym wyżej art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje przykładowe kryteria, za pomocą których mierzy się wzrost wartości użytkowej środka trwałego – są nimi: okres używania, zdolność wytwórcza, jakość produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i koszty eksploatacji.
W ocenie tut. organu podatkowego prace polegające na wykonaniu ścian działowych nie miały charakteru prac remontowych, tj. konserwacyjnych lub odtworzeniowych, przywracających lokalowi pierwotny poziom techniczny i zdolność użytkową, nie były drobnymi nakładami pozostającymi w związku ze zwykłym używaniem rzeczy. W wyniku przeprowadzonych prac nastąpiła adaptacja, czyli nadanie lokalowi nowych cech użytkowych w związku z wydzieleniem osobnych pomieszczeń w salonie w celu „wyeksponowania zestawów meblowych sprzedawanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej”. Na skutek wykonanych prac salon meblowy został udoskonalony tak, aby poprawić warunki ekspozycji towarów handlowych. Bez znaczenia jest natomiast fakt, że ściany nie są na stałe związane z budynkiem i w każdej chwili mogą zostać rozebrane lub przekształcone pod bieżące potrzeby ustawianej kompozycji sprzedawanych mebli. W związku z powyższym wydatki poniesione na wykonanie prac w łącznej kwocie 8.101,65 zł nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu, lecz – zgodnie z dyspozycją art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zwiększają one wartość początkową środka trwałego.
Reasumując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy nie podziela Pana stanowiska wyrażonego we wniosku, w zakresie zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z wykonaniem ścian działowych w salonie meblowym.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla Pana, wiąże natomiast właściwe dla Pana organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.