W dniu 23.04.2007r. wpłynęło do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białogardzie pismo Podatnika, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Wnoszący zapytanie przedstawił stan, z którego wynika, iż:

1. Posiadają na utrzymaniu córkę oraz 2,5 letniego wnuka. Córka jest osobą samotnie wychowującą dziecko i ona posiada prawo do opieki i wychowania swojego syna, a wnuka Podatników. W związku z tym, że wnuk Podatników ma cukrzycę I stopnia i niezbędny był zakup pompy insulinowej, Podatnicy zaciągnęli kredyt hipoteczny na ten cel. Koszt zakupu pompy wyniósł 17.285 zł, z czego 6.000 zł zrefundowało Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Udział Podatników w zakupie pompy wyniósł 11.285 zł.

2. Na tle takich okoliczności przedstawionych we wniosku wnoszący formułuje stanowisko, iż:

a. jako dziadkowie mają prawo odliczyć od swojego dochodu wydatek na zakup pompy insulinowej, w części niesfinansowanej przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Białogardzie stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

art. 26 ust. 1 pkt 6, art. 26 ust. 7a–7g ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zastosowanie powyższych norm skutkuje dokonaniem oceny prawnej powyższego stanowiska Podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

• zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, uważa sie zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 między innymi wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W przypadku niepełnosprawnego dziecka chorego na cukrzycę, wydatek poniesiony na zakup pompy insulinowej jest niewątpliwie wydatkiem spełniającym kryteria zakupu indywidualnego sprzętu niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych.

Stosownie do art. 26 ust. 7b, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Ponadto art. 26 ust. 7c stanowi, iż wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, stosownie do art. 26 ust. 7d pkt 3, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne:

• współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

W świetle powyższego Podatnicy nie będący osobami niepełnosprawnymi, a posiadający na utrzymaniu osobę niepełnosprawna, mogą odliczyć od swojego dochodu wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych ale tylko na rzecz osób wymienionych w art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog tych osób jest zamknięty i enumeratywnie wymienia osoby niepełnosprawne, których utrzymywanie przez podatnika uprawnia go do odliczenia od swoich dochodów wydatków rehabilitacyjnych. W katalogu tym nie wymieniono wnuków. Ponadto jak wynika z opisu sprawy formalne prawo do opieki i wychowania wnuka posiada córka Podatników, będąca matką dziecka.

Wobec powyższego P nie przysługuje prawo do odliczenia od swojego dochodu wydatku poniesionego przez nich na zakup pompy insulinowej dla niepełnosprawnego wnuka.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielona w indywidualnej sprawie podatnika, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a par. 4 i art. 236 § 1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białogardzie, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.