Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-922/12/PP
z 24 października 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-922/12/PP
Data
2012.10.24
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
księgi
poniesienie kosztów w czasie
rozliczanie (rozliczenia)
umowa
wydatek
Istota interpretacji
Czy Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, stanowi dla Wnioskodawcy pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?
Wniosek ORD-IN  4 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 24 lipca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3):
UZASADNIENIE W dniu 24 lipca 2012r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Opłaty Motywacyjnej, w części w jakiej nie podlega refundacji przez spółkę zależną X. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca posiada spółkę zależną (zwaną dalej: „Spółką zależną X”), której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest również sprzedaż artykułów spożywczych podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca posiada również spółkę zależną (zwaną dalą: „Spółką zależną Y”), która organizuje na zasadzie franczyzy sieć sklepów sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych oraz przemysłowych. Wnioskodawca nabył udziały w Spółce zależnej Y w celu realizacji strategii gospodarczej, polegającej na maksymalizacji korzyści handlowych m.in. przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X osiąganych w ramach sprzedaży towarów do sklepów będących uczestnikami sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y. Wnioskodawca oraz Spółka zależna X zawarli pomiędzy sobą Umowę (zwaną dalej: „Umową pomiędzy Spółkami”), na podstawie której Spółka zależna X powierzyła Wnioskodawcy, a Wnioskodawca przyjął do wykonania na rzecz Spółki zależnej X (za wynagrodzeniem) usługę, polegającą na pozyskaniu dla Spółki zależnej X - w określonym w Umowie pomiędzy Spółkami okresie jej obowiązywania - jak największej liczby kontrahentów oraz zawarciu z tymi kontrahentami na rzecz Spółki zależnej X jak największej liczby wieloletnich umów handlowych, na podstawie których Spółka zależna X będzie mogła dokonywać sprzedaży towarów dla tych kontrahentów na podstawie zamówień składanych przez tych kontrahentów zarówno u Wnioskodawcy, jak i Spółki zależnej X, a każdy kontrahent od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim umowy handlowej zobowiązany będzie m.in. do realizowania przez cały okres obowiązywania danej umowy handlowej zakupu towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X na poziomach co najmniej minimalnych, określonych w danej umowie handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej umowy handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez danego kontrahenta od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X nie będzie mogła być niższa niż określona w danej umowie handlowej kwota, a nadto kontrahent zobowiązany będzie do dokonywania zakupów towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X stanowiły co najmniej określony w danej umowie handlowej procent zakupów do sklepu, którego dotyczy dana umowa handlowa dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej umowy handlowej, przy czym Wnioskodawca oraz Spółka zależna X dopuścili, aby w umowach handlowych było określone, że powyższy minimalny poziom zakupowy będzie skorygowany o wartość w cenach zakupu netto towarów zamówionych przez danego kontrahenta, a nie dostarczonych z winy Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X. W Umowie pomiędzy Spółkami, Wnioskodawca oraz Spółka zależna X ustalili również, że Wnioskodawca zawrze każdą umowę handlową nie tylko na rzecz Spółki zależnej X, ale również na własną rzecz, a także, że każda umowa handlowa będzie dotyczyła sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego kontrahenta w określonej w umowie handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y, a także, że w przypadku każdej umowy handlowej zmiana umowy handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie umowy handlowej będą wymagać dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Wnioskodawcę. Ponadto, Wnioskodawca oraz Spółka zależna X ustalili w Umowie pomiędzy Spółkami, że na potrzeby każdej umowy handlowej zostaną sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.:
Stosownie do postanowień Umowy pomiędzy Spółkami, Wnioskodawca zawarł na własną rzecz oraz na rzecz Spółki zależnej X umowy handlowe (zwane dalej łącznie: „Umowami Handlowymi” oraz osobno: „Umową Handlową”) z kontrahentami (zwanymi dalej łącznie: „Odbiorcami” oraz osobno: „Odbiorcą”), na podstawie których Wnioskodawca oraz Spółka zależna X mogą dokonywać sprzedaży towarów dla Odbiorców na podstawie zamówień składanych przez Odbiorców zarówno u Wnioskodawcy, jak i Spółki zależnej X. Przedmiotem każdej Umowy Handlowej jest sprecyzowanie warunków wzajemnej współpracy handlowej, na podstawie których dany Odbiorca będzie nabywał towary od Wnioskodawcy oraz od Spółki zależnej X w celu ich dalszej odsprzedaży w celu zwiększenia obrotów uzyskiwanych ze sprzedaży towarów przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że Wnioskodawca oraz Spółka zależna X odpowiadają wobec Odbiorcy samodzielnie za swoje zobowiązania i żaden z nich nie ponosi wobec Odbiorcy odpowiedzialności za zobowiązania drugiego podmiotu, w szczególności odpowiedzialność Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X wobec Odbiorcy nie jest solidarna. W każdej Umowie Handlowej zostało również wskazane, że zmiana danej Umowy Handlowej, zmiana jej załączników lub rozwiązanie danej Umowy Handlowej wymagają dla swej skuteczności wyrażenia zgody wyłącznie przez Wnioskodawcę. Każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb jednego sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę w określonej w Umowie Handlowej lokalizacji, nie uczestniczącego dotychczas w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Spółkę zależną Y (zwanego dalej: „Sklepem”). Występują takie sytuacje, że z jednym Odbiorcą została zawarta więcej niż jedna Umowa Handlowa, przy czym każda Umowa Handlowa dotyczy sprzedaży towarów dla potrzeb innego Sklepu prowadzonego przez danego Odbiorcę. Każda Umowa Handlowa została zawarta na okres kilkudziesięciu miesięcy licząc od dnia wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej (wszystkie Umowy Handlowe są umowami wieloletnimi), przy czym, jeżeli na co najmniej określoną w danej Umowie Handlowej liczbę miesięcy przed upływem w/w okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej żadna ze stron nie zawiadomi drugiej strony o braku zamiaru kontynuowania danej Umowy Handlowej, przyjmuje się, że po upływie w/w okresu obowiązywania danej Umowy Handlowej, dana Umowa Handlowa obowiązuje przez czas nieokreślony z prawem jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem określonego w danej Umowie Handlowej okresu wypowiedzenia. Każda Umowa Handlowa określa, kiedy wchodzi ona w życie (np. że dana Umowa Handlowa wchodzi w życie z dniem jej podpisania, z tym zastrzeżeniem, że niektóre jej postanowienia wchodzą w życie w terminie późniejszym określonym w danej Umowie Handlowej). W każdej Umowie Handlowej zostało również określone, w jakich sytuacjach dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, a także, w jakich sytuacjach Wnioskodawca ma prawo rozwiązać daną Umowę Handlową ze skutkiem natychmiastowym. Każda Umowa Handlowa przewiduje, że Odbiorca zobowiązany jest m.in.:
Każda Umowa Handlowa przewiduje różnego rodzaju opłaty: Z chwilą wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej Odbiorca nabywa prawo do opłaty motywacyjnej (zwanej dalej: „Opłatą Motywacyjną”) przysługującej za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, w wysokości określonej w danej Umowie Handlowej od Wnioskodawcy. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że zapłata Opłaty Motywacyjnej nastąpi w określonym terminie liczonym od wejścia w życie wszystkich postanowień danej Umowy Handlowej. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało potwierdzone, że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Spółki zależnej X. Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X na rzecz Odbiorcy). Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Wnioskodawcy przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę opisanej niżej opłaty podstawowej oraz opłaty dodatkowej, a nadto Wnioskodawca uprawniony jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Wnioskodawca poniósł szkodę z winy Odbiorcy. Każda Umowa Handlowa przewiduje także opłatę podstawową (zwaną dalej: „Opłatą Podstawową”) oraz opłatę dodatkową (zwaną dalej: „Opłatą Dodatkową”), należne Wnioskodawcy od Odbiorcy, jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległa rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utracił tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, przy czym Opłata Podstawowa należna jest Wnioskodawcy w wysokości stanowiącej iloczyn określonej w danej Umowie Handlowej stawki oraz sumy miesięcy kalendarzowych (wraz z miesiącem złożenia oświadczenia o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązania danej Umowy Handlowej lub utraty prawa do lokalu Sklepu) pozostałych do wygaśnięcia danej Umowy Handlowej zgodnie z pierwotnym terminem jej obowiązywania, określonym w danej Umowie Handlowej, natomiast Opłata Dodatkowa należna jest Wnioskodawcy w stałej wysokości, przy czym w zależności od tego, czy oświadczenie o rozwiązaniu danej Umowy Handlowej z winy Odbiorcy, rozwiązanie danej Umowy Handlowej, lub utrata prawa do lokalu Sklepu następuje do określonej w danej Umowie Handlowej liczby miesięcy od zawarcia danej Umowy Handlowej, czy też po upływie liczby tych miesięcy, wówczas Odbiorca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy Opłaty Dodatkowej odpowiednio w wyższej lub niższej kwocie określonej w danej Umowie Handlowej. Z każdej Umowy Handlowej wynika, że w przypadku określonych w danej Umowie Handlowej sytuacji skutkujących tym, że dana Umowa Handlowa ulega rozwiązaniu, obowiązek spełnienia w/w świadczeń na rzecz Wnioskodawcy obciąża Odbiorcę, oraz odpowiednio solidarnie wskazane w danej Umowie Handlowej osoby trzecie, np. wspólników, członków zarządu Odbiorcy. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że omawiane świadczenia obciążają Odbiorcę (a także w w/w przypadku, wskazane w danej Umowie Handlowej osoby trzecie) również po rozwiązaniu danej Umowy Handlowej. W każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że opisane wyżej świadczenia powinny być spełnione na rzecz Wnioskodawcy natychmiast, bez konieczności odrębnego wezwania - nie później jednak niż w dniu rozwiązania danej Umowy Handlowej, a także, że świadczenia te są niezależne od innych świadczeń określonych daną Umową Handlową. Ponadto, w każdej Umowie Handlowej zostało wskazane, że opisane wyżej świadczenia nie wyłączają prawa Wnioskodawcy do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Wnioskodawca poniósł szkodę z winy Odbiorcy. Każda Umowa Handlowa określa również warunki, po spełnieniu których Odbiorca - w razie utraty tytułu prawnego do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep - może zwolnić się z obowiązku spełnienia na rzecz Wnioskodawcy w/w świadczeń. Zgodnie z postanowieniami Umowy pomiędzy Spółkami, dla potrzeb każdej Umowy Handlowej zostały sporządzone dwa dokumenty stanowiące integralną część Umowy pomiędzy Spółkami, tj.: 1.analiza ekonomiczna sporządzona przez Wnioskodawcę i zaaprobowana przez Spółkę zależną X, określająca prawdopodobny udział przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej, oraz 2.porozumienie, na podstawie którego, uwzględniając w/w analizę ekonomiczną oraz ostateczną wersję danej Umowy Handlowej wynegocjowanej przez Wnioskodawcę z danym Odbiorcą, na podstawie której Wnioskodawca i Spółka zależna X będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb prowadzonego przez Odbiorcę Sklepu, Wnioskodawca i Spółka zależna X dokonali następujących uzgodnień: a.Spółka zależna X wyraziła zgodę na zawarcie przez Wnioskodawcę również na rzecz Spółki zależnej X danej Umowy Handlowej z Odbiorcą, na podstawie której Wnioskodawca i Spółka zależna X będą realizować sprzedaż towarów dla potrzeb Sklepu. b.Zważywszy, że:
c.Wnioskodawca i Spółka zależna X zgodnie ustalili, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia, z których wynika, że Opłata Podstawowa oraz Opłata Dodatkowa zostaną zapłacone wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy, natomiast po otrzymaniu przez Wnioskodawcę zapłaty tych świadczeń, Wnioskodawca przekaże Spółce zależnej X w określonym w porozumieniu terminie:
W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, stanowi dla Wnioskodawcy pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)... Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, stanowi dla Wnioskodawcy pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że opłaty ponoszone na rzecz kontrahenta za gotowość do przystąpienia przez tego kontrahenta do danej umowy oraz wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków, nie zostały wykluczone z kosztów uzyskania przychodów na mocy przepisu art. 16 ustawy o PDOP. Mając na uwadze powyższe, dla oceny, czy Opłata Motywacyjna stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, należy rozstrzygnąć, czy ponoszona Opłata Motywacyjna jest związana z dążeniem do osiągnięcia przychodu, jego zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Z opisu zawartego w niniejszym wniosku wynika, że realizacja współpracy w ramach każdej Umowy Handlowej spowoduje wzrost przychodów Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów. Każda Umowa Handlowa przewiduje bowiem, że Odbiorca zobowiązany jest m.in. od dnia wejścia w życie stosownych postanowień zawartej z nim Umowy Handlowej do realizowania przez cały okres obowiązywania danej Umowy Handlowej zakupu towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X na poziomach co najmniej minimalnych określonych w danej Umowie Handlowej, tj. w każdym miesiącu obowiązywania danej Umowy Handlowej wartość zakupów ogółem wg cen zakupu netto przez Odbiorcę od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X nie może być niższa niż określona w danej Umowie Handlowej kwota, a nadto Odbiorca zobowiązany jest do dokonywania zakupów towarów od Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X w taki sposób, aby towary z asortymentu pozostającego w aktualnej ofercie Wnioskodawcy oraz Spółki zależnej X stanowiły co najmniej określony w danej Umowie Handlowej procent zakupów do Sklepu dla tego rodzaju towarów w skali każdego miesiąca kalendarzowego obowiązywania danej Umowy Handlowej. Uwzględniając powyższe, nie ulega wątpliwości, że Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę w celu zmotywowania Odbiorcy do nawiązania współpracy handlowej na podstawie danej Umowy Handlowej, spełnia przesłanki pozwalające uznać ją za koszt uzyskania przychodów. Tak jak to zostało wskazane w opisie zawartym w niniejszym wniosku, dla potrzeb każdej Umowy Handlowej została sporządzona przez Wnioskodawcę i zaaprobowana przez Spółkę zależną X analiza ekonomiczna określająca prawdopodobny udział przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również dla potrzeb każdej Umowy Handlowej Wnioskodawca i Spółka zależna X sporządzili porozumienie, w którym zostało zwarte m.in. ustalenie, że w danej Umowie Handlowej pozostaną postanowienia, z których wynika, że całą kwotę Opłaty Motywacyjnej ustaloną w danej Umowie Handlowej zapłaci Odbiorcy wyłącznie Wnioskodawca, oraz że Odbiorcy nie przysługuje żadne roszczenie o zapłatę Opłaty Motywacyjnej bezpośrednio wobec Spółki zależnej X, natomiast Spółka zależna X zapłaci Wnioskodawcy kwotę X zł stanowiącą równowartość X % Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej (tj. kwotę stanowiącą równowartość tylu procent Opłaty Motywacyjnej określonej w danej Umowie Handlowej, ile wynosi ustalony dla tej Umowy Handlowej opisany wyżej wskaźnik procentowy prawdopodobnego udziału przychodów Spółki zależnej X w łącznych przychodach Wnioskodawcy i Spółki zależnej X ze sprzedaży towarów na podstawie danej Umowy Handlowej), przy czym Spółka zależna X dokona zapłaty wskazanej wyżej kwoty na rzecz Wnioskodawcy w określonym w porozumieniu terminie liczonym od dnia dokonania zapłaty przez Wnioskodawcę Opłaty Motywacyjnej na rzecz Odbiorcy wynikającej z danej Umowy Handlowej. Mając na uwadze powyższe, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w części, w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X. Biorąc natomiast pod uwagę charakter ponoszonej Opłaty Motywacyjnej i zasady jej uiszczania, które są tożsame w każdej Umowie Handlowej, nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie tego wydatku z określonymi przychodami. W związku z powyższym, należy uznać, iż Opłata Motywacyjna stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4d zd. 1 ustawy o PDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. W zdaniu drugim w/w przepisu zostało wskazane, że jeżeli zaś koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP ustawodawca wskazał, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, może zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie jej poniesienia, tj. w dniu, na który została ona ujęta w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że z przytoczonego wyżej przepisu art. 15 ust. 4d zd. 1 ustawy o PDOP wynika, że zasadą jest, iż pośrednie koszty uzyskania przychodów są potrącalne w dacie ich poniesienia, chyba że spełnione zostaną łącznie przesłanki wskazane w zdaniu drugim tego przepisu, czyli koszt pośredni musi dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego, i tylko wówczas ustawodawca nakazuje rozliczyć dany koszt proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy. W omawianym przypadku nie występuje sytuacja, o której mowa w art. 15 ust. 4d zd. 2 ustawy o PDOP. Po raz kolejny należy zauważyć, że Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Opłata Motywacyjna - jak sama jej nazwa wskazuje - ma co do zasady charakter motywacyjny, mający na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej Umowy Handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej Umowie Handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna jest niezależna od faktycznego wykonywania przez Odbiorcę tego, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej, jak również jej poniesienie na rzecz Odbiorcy nie gwarantuje, że Odbiorca będzie faktycznie wykonywał to, do czego zobowiązał się na podstawie danej Umowy Handlowej. Opłata Motywacyjna nie jest ponoszona na poczet jakichkolwiek usług wykonywanych przez Odbiorcę w trakcie trwania danej Umowy Handlowej, ani tym bardziej dostaw towarów, bowiem żadna Umowa Handlowa nie przewiduje dokonywania przez Odbiorcę dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy lub Spółki zależnej X (zgodnie z każdą Umową Handlową dostawy towarów są dokonywane przez Wnioskodawcę oraz Spółkę zależną X na rzecz Odbiorcy). Nie ulega wątpliwości, że Odbiorca z faktu otrzymania Opłaty Motywacyjnej nie będzie zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Wnioskodawcy, czy też Spółki zależnej X. Opłata Motywacyjna nie stanowi również żadnej formy zaliczki na poczet należności przysługujących Odbiorcy na zasadach określonych w danej Umowie Handlowej za wykonywanie niektórych zobowiązań przewidzianych w danej Umowie Handlowej. W żadnej Umowie Handlowej nie zostało zawarte postanowienie, że Opłata Motywacyjna podlega zwrotowi w jakiejkolwiek sytuacji. Jeżeli przed upływem określonego w danej Umowie Handlowej pierwotnego terminu jej obowiązywania, dana Umowa Handlowa uległaby rozwiązaniu (bez względu na przyczynę rozwiązania danej Umowy Handlowej), lub Odbiorca utraciłby tytuł prawny do lokalu, w którym prowadzony jest Sklep, wówczas Wnioskodawcy przysługuje wobec Odbiorcy roszczenie o zapłatę Opłaty Podstawowej oraz Opłaty Dodatkowej, a nadto Wnioskodawca uprawniony jest do żądania od Odbiorcy odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych kodeksu cywilnego, jeżeli Wnioskodawca poniósł szkodę z winy Odbiorcy. To, iż Opłata Motywacyjna ponoszona jest za gotowość Odbiorcy do przystąpienia do danej Umowy Handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków nie oznacza, że dotyczy ona okresu, na jaki została zawarta dana Umowa Handlowa. Uiszczenie na rzecz Odbiorcy Opłaty Motywacyjnej stanowi warunek sine qua non zawarcia przez Odbiorcę danej Umowy Handlowej z Wnioskodawcą. A zatem, funkcji Opłaty Motywacyjnej nie należy wiązać z daną Umową Handlową rozumianą w wymiarze czasowym, ale ze stosunkiem prawnym, do którego by nie doszło, gdyby Odbiorca nie miał gwarancji otrzymania Opłaty Motywacyjnej. W konsekwencji, tak jak to zostało wyżej zauważone, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, stanowi dla Wnioskodawcy pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego. Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie, niezależnie od sposobu jej zakwalifikowania w księgach rachunkowych. Należy podkreślić, że w orzecznictwie ugruntowało się już podobne stanowisko w zakresie opłat inicjalnych uiszczanych na podstawie umowy leasingu. Przykładowo, w wyroku z dnia 15 grudnia 2010r. (sygn. akt II FSK 1254/09, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), Naczelny Sad Administracyjny, decydując o dacie (momencie) rozliczenia opłat inicjalnych w umowach leasingu jako kosztu podatkowego, wskazał m. ni., że „(...) treść art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. nie jest argumentem przesądzającym o konieczności proporcjonalnego rozliczenia opłaty inicjalnej w czasie trwania umowy leasingu (...) nawiązanie w tej regulacji do zasad rachunkowości nie uzasadnia ujmowania w księgach rachunkowych kosztów raty inicjalnej jako czynnych rozliczeń międzyokresowych. O rozliczeniu danego kosztu podatkowego w czasie decyduje, bowiem w tym przypadku regulacja z art. 15 ust. 4d up.d.o.p., a nie zasady rachunkowości”. Jednocześnie, w w/w wyroku wskazano, że pogląd taki wyraził już Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 marca 2010r. sygn. akt II FSK 1733/08. Należy przy tym zaznaczyć, że orzecznictwo dotyczące wstępnych opłat leasingowych jest aktualnie jednolite. Tytułem przykładu można wskazać na następujące orzeczenia (wszystkie publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2010r., sygn. akt II FSK 1733/08 (oddalający skargę kasacyjną Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008r., sygn. akt III SA/Wa 24/08); wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2011r., sygn. akt (I FSK 59/10 oddalający skargę kasacyjną Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 września 2009r., sygn. akt I SA/Kr 1076/09). Ponadto, należy zauważyć, że w wyroku z dnia 2 lutego 2011r. (sygn. akt I SA/Wr 1367/10, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że zwrot „jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy” należy rozumieć w ten sposób, że dotyczy on wydatków dotyczących usług (świadczeń) wykonywanych w kilku okresach, nie dotyczy on zaś wydatków związanych ze świadczeniami wykonanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 28 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Go 214/09; orzeczenie dostępne w internetowej bazie orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego). Skoro, jak wyjaśniono wyżej, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, nie należy do kosztów pośrednich dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, to podlega ona zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia i nie ma do niej zastosowania regulacja zawarta w zdaniu drugim przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP. Reasumując, Opłata Motywacyjna ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, w części w jakiej nie podlega refundacji przez Spółkę zależną X, stanowi dla Wnioskodawcy pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącalny jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, na który został on ujęty w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na podstawie dowodu księgowego. Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy handlowe, w imieniu własnym oraz Spółki zależnej X, z Odbiorcami. Umowy te będą przewidywały wypłatę przez Wnioskodawcę tzw. Opłat Motywacyjnych na rzecz Odbiorców. Opłaty te będą miały na celu zachęcenie Odbiorcy do zawarcia danej umowy handlowej na określonych w niej warunkach. W przypadku, gdyby w danej umowie handlowej Odbiorcy nie zostało zagwarantowane prawo do Opłaty Motywacyjnej w określonej wysokości, wówczas Odbiorca nie zawarłby z Wnioskodawcą danej umowy handlowej. Opłata Motywacyjna jest opłatą samoistną, ma ona charakter jednorazowy, jest ona ponoszona na rzecz Odbiorcy za gotowość do przystąpienia przez Odbiorcę do danej umowy handlowej i wykonywania wszystkich wynikających z niej obowiązków. Odnosząc zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych przez Spółkę kosztów (Opłaty Motywacyjne), należy prawidłowo określić ich charakter. Ustawa przewiduje bowiem dwie kategorie kosztów:
Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Opłaty Motywacyjne są kosztami, które w sposób pośredni warunkują uzyskiwanie przychodów z tytułu umów handlowych. Przy tym, mimo że przedmiotowy wydatek jest ponoszony jednorazowo, to odnosi się jednakże do całego okresu obowiązywania danej (konkretnej) umowy handlowej, który to okres przekracza rok podatkowy. W konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, wydatek na Opłatę Motywacyjną należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do czasu trwania umowy handlowej, z którą związana jest płatność. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 oraz 4 - 6 wydano odrębne rozstrzygnięcia. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.