POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.Ordynacja podatkowa  (tj. Dz.U. 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 stycznia 2007r. (data wpływu do Urzędu 31.01.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Podatnik posiada nieruchomości, np. obiekty socjalne, budynki, w których mieszczą się urzędy pocztowe. Niektóre z nich z uwagi na nieopłacalność prowadzenia w nich działalności, czy też brak możliwości wynajęcia, zostały przeznaczone do sprzedaży w drodze przetargu. Ze względu jednak na brak ofert obiekty te pozostają nadal nieczynne. Zdarzają się sytuacje, że do sprzedaży budynku nie dochodzi przez dłuższy czas, nawet do 5 lat lub z uwagi na zmianę okoliczności zostaje podjęta decyzja o wykorzystaniu takiego budynku w prowadzonej działalności. Podatnik ponosi koszty związane z utrzymaniem tych obiektów, tj. płaci podatek od nieruchomości, energię elektryczną, ogrzewanie, abonament telefoniczny, ochronę. Wydatki te stanowią koszt konieczny w celu utrzymania tych obiektów w niepogorszonym stanie, a tym samym przyczyniają się do zachowania źródła przychodu.

Przedmiotowym wnioskiem Podatnik zwrócił się z prośbą o udzielenie odpowiedzi, czy opisane wydatki, jako pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (koszty okołozakładowe), podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika, z brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż warunkiem niezbędnym dla zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie jego związku z przychodami. Zatem kosztem podatkowym będą również wydatki, które jedynie w pośredni sposób wpływają na uzyskanie bądź też zachowanie źródła przychodu. Tego rodzaju wydatki, jako dotyczące całokształtu działalności, związane z funkcjonowaniem całego przedsiębiorstwa, nie są związane z konkretnym przychodem. W takim przypadku nie jest możliwe zastosowanie zasady rozliczania kosztów w czasie wynikającej z art. 15 ust. 4 w/w ustawy. Zatem wydatki te powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Wydatki z tytułu podatku od nieruchomości, dotyczące wyłączonego z używania obiektu socjalnego, stanowią koszt konieczny, ponieważ jego uiszczenie wynika z odrębnych przepisów. W związku z tym, jego ponoszenie nie może zostać zaniechane. Ponoszenie tego rodzaju wydatków jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania każdego podmiotu. Zdaniem Podatnika, prawidłowo udokumentowany wydatek z tytułu podatku od nieruchomości wyłączonej z użytku i przeznaczonej np. do sprzedaży, stanowi koszt uzyskania przychodu. Wydatek ten nie wiąże się z konkretnym przychodem, czyli stanowi koszt pośredni i powinien zostać ujęty w rachunku podatkowym w momencie poniesienia. W analogiczny sposób powinny zostać rozliczone pozostałe koszty eksploatacyjne związane z obiektami, w których nie jest prowadzona działalność i wobec których została podjęta decyzja o ich sprzedaży. Ponoszone wydatki eksploatacyjne (energia, ogrzewanie, ochrona) są wydatkami uzasadnionymi, które wpływają na zachowanie nieczynnego obiektu w niepogorszonym stanie i tym samym zmniejszają ryzyko osiągnięcia mniejszego przychodu z tytułu sprzedaży. Natomiast w przypadku zmiany decyzji co do sprzedaży tych nieruchomości, możliwe jest prowadzenie w niej działalności bez dodatkowych prac remontowych, które byłyby konieczne, gdyby zaprzestano ogrzewania, oświetlenia czy ochrony. Wydatki te mogą prowadzić do ewentualnego zwiększania przychodów w nieokreślonym czasie albowiem nie wiadomo, kiedy nastąpi sprzedaż bądź też ponowne rozpoczęcie działalności.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Począwszy od 01.01.2007r. ustawodawca, w art. 15 ust. 4 – 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadził odrębne zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności od tego czy dany wydatek w sposób bezpośredni można powiązać z konkretnym przychodem, czy też wydatek ten dotyczy całokształtu działalności podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 4d w/w ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e).

Dokonując oceny przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, iż ponoszone przez Podatnika koszty utrzymania nieczynnych obiektów nie odnoszą się do konkretnego przychodu, są jednak związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów. Tego typu koszty powstają w związku z posiadanym majątkiem i należą do kategorii kosztów pośrednich. Są one ponoszone niezależnie od tego, czy podatnik wykorzystuje posiadane składniki majątku w prowadzonej działalności gospodarczej, czy też podjął decyzję o zamiarze ich odsprzedaży.

Przedmiotowym wnioskiem Strona zwróciła się o udzielenie interpretacji w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów następujących wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości stanowiących jej własność, niewykorzystywanych aktualnie w prowadzonej działalności gospodarczej, tj.: podatku od nieruchomości, opłat za energię elektryczną i ogrzewanie,opłat z tytułu abonamentu telefonicznego,kosztów związanych z ochroną budynków.

Zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości uregulowane zostały w ustawie z dnia 12.01.1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz.U. z 2006r. Nr 121, poz. 844). Ustawa ta określa m.in. co jest przedmiotem opodatkowania tym podatkiem oraz wskazuje podmioty obowiązane do jego zapłaty. Z przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że podatek od nieruchomości Podatnik jest zobowiązany płacić obligatoryjnie, gdyż taki obowiązek wynika z obowiązujących przepisów. Natomiast koszty energii, ogrzewania, abonamentu telefonicznego lub ochrony – jak podnosi Podatnik - są wydatkami koniecznymi dla utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym. Jak wynika z uzasadnienia wniosku Podatnika, ponoszone przez niego wydatki zmniejszają ryzyko osiągnięcia mniejszego przychodu z tytułu sprzedaży. W przypadku zmiany decyzji co do sprzedaży tych nieruchomości, możliwe jest prowadzenie w niej działalności bez dodatkowych prac remontowych. Bez względu zatem, czy i kiedy nastąpi sprzedaż nieruchomości, wydatki stanowiące przedmiot zapytania Wnioskodawcy, stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.