W dniu 12.03.2007r. wystąpił Pan z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie zgłoszenia przerwy w działalności podczas otrzymywania świadczenia rehabilitacyjnego. We wniosku napisał Pan, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu osobowego i korzysta z opodatkowania karta podatkową. W okresie od 08.03.2006 r. – 05.09.2006r. przebywał Pan na zwolnieniu lekarskim Zawiadomienie o powyższym fakcie złożył w dniu 04.09.2006 r. W dniu 03.01.2007 r. złożył Pan ponownie zawiadomienie o zawieszeniu działalności tym razem z powodu przyznania zasiłku rehabilitacyjnego od dnia 06.09.2006 do marca 2007 r. (w załączeniu orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 14.12.2006r.).

W dniu 11.04.2007 r. przedłożył Pan kolejną decyzje wydaną przez ZUS o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego za okres 05.03.2007r. – 31.08.2007r. W złożonym wniosku wyraża Pan stanowisko, że art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 20.11.1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), traktuje okres świadczenia rehabilitacyjnego jako okres choroby, a decyzję lekarza orzecznika ZUS jako zwolnienie lekarskie.

Stanowisko tut. Urzędu jest następujące:

Zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 20.11.1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr. 144, poz. 930 ze zm.), przepisy przewidują 2 terminy zgłoszenia przerwy w działalności w przypadku dotrzymania których dokonywany jest odpis podatku. Art. 34 ust. 1 w/w ustawy mówi o tym, że nie pobiera się podatku w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia.

Art. 34 ust. 2 mówi o drugiej możliwości zgłoszenia przerwy, tj: jeżeli przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą podatnik winien zawiadomić Naczelnika Urzędu Skarbowego o okresie przerwy wynikającym, ze zwolnienia lekarskiego w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że jedyną sytuacją, która umożliwia dokonanie odpisu podatku wstecz jest choroba, a jedynym dokumentem potwierdzającym te chorobę jest zwolnienie lekarskie. W Pana przypadku z treści złożonego wniosku wynika, iż na zwolnieniu lekarskim przebywał Pan w okresie 08.03.2006 r. – 05.09.2006 r., a od 06.09.2006 r. przyznane zostało Panu świadczenie rehabilitacyjne. O fakcie przyznania od 06.09.2006r. świadczenia rehabilitacyjnego powiadomił Pan Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego dopiero w dniu 03.01.2007r., poprzez przedłożenie zawiadomienia o zawieszeniu działalności od 06.09.2006 r. do marca 2007 r. Ponieważ od 06.09.2006 r. nie posiada Pan zwolnienia lekarskiego, a jedynie świadczenie rehabilitacyjne odpis podatku z tytułu zawieszenia działalności za ten okres czasu jest niemożliwy. Terminem do zgłoszenia dalszego zawieszenia działalności był dzień następny po ostatnim zwolnieniu lekarskim zgodnie z art. 34 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o zryczałtowanym pod. dochodowym, a zatem termin określony w art. 34 ust. 2 nie może mieć tu zastosowania, bowiem w ustawie jest mowa o zwolnieniu lekarskim. W tej sytuacji odpis podatku może mieć miejsce od dnia 03.01.2007r. ( data złożenia zawiadomienia).

Stanowisko Pana przedstawione we wniosku, że za okres świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego od 06.09.2006r., o którym poinformował Pan 03.01.2007r. winien być dokonany odpis jest nie uzasadnione, gdyż jak wskazano wcześniej zwolnienie lekarskie jest jedynym dokumentem na podstawie którego można odpisać wstecz podatek za okres choroby.
W myśl art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.