INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2012r. (data wpływu 3 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2012r. (data wpływu 2 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 października 2012r. (data wpływu 2 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 października 2012r. znak: IBPP2/443-800/12/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską. Obecnie jest w trakcie budowy zespołu budynków mieszkalnych. Oferta sprzedaży obejmować będzie lokale mieszkalne, oraz udział w nieruchomości wspólnej, przy czym w ramach podziału do używania nieruchomości wspólnej kupujący nabywa prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, oznaczonego liniami poziomymi na posadzce garażu wielostanowiskowego, nie będącym samodzielnym lokalem, znajdującego się w kondygnacji podziemnej.

Kupujący ma możliwość nabycia lokalu mieszkalnego bez prawa do wyłącznego użytku miejsca postojowego, jak również nabycia lokalu mieszkalnego z prawem do wyłącznego użytku jednego postojowego. Przedmiotem sprzedaży, o której mowa we wniosku jest lokal mieszkalny wraz miejscem postojowym, z własnością którego związany jest udział w częściach wspólnych budynków oraz udział we współwłasności działki na której posadowione są budynki. Miejsca postojowe znajdują się w podziemnej kondygnacji budynku. Podziemna kondygnacja budynku nie jest samodzielnym lokalem, lecz stanowi część nieruchomości wspólnej.

Prawo do wyłącznego użytku miejsca postojowego oznaczonego liniami poziomymi na posadzce kondygnacji podziemnej ustanawiane jest w ramach podziału do używania części wspólnych (quoad usum).

Natomiast w piśmie z dnia 31 października 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Odrębna księga wieczysta zostanie założona tylko dla lokalu mieszkalnego i w jej dziale II wpisane zostanie prawo własności lokalu mieszkalnego na rzecz nabywcy, natomiast dla miejsca postojowego nie będzie zakładana odrębna księga wieczysta. Spowodowane jest to tym, że hala garażowa, w której będą znajdować się miejsca postojowe pozostanie częścią nieruchomości wspólnej, a prawa do wyłącznego korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w niej się znajdujących będą ustanawiane odpłatnie na rzecz nabywców w oparciu o podział do korzystania z nich. Zatem, nie będzie to sprzedaż udziałów w wyodrębnionym lokalu, a odpłatne ustanawianie praw do wyłącznego korzystania z poszczególnych części nieruchomości wspólnej, tj. miejsc postojowych wydzielonych liniami na posadzce hali garażowej. Podział do korzystania z poszczególnych miejsc parkingowych zostanie ujawniony w dziale III „macierzystej" księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej.
2. Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z odpłatnym ustanowieniem prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego będzie dokonana na podstawie jednego aktu notarialnego. Spowodowane jest to tym, iż możliwość odpłatnego ustanowienia wyłącznego prawa do korzystania z miejsca postojowego (a więc z części nieruchomości wspólnej), jest nierozerwalnie związana z udziałem w nieruchomości wspólnej, który nabywca będzie nabywał wraz ze sprzedawanym mu lokalem mieszkalnym.
3. Symbol Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynku mieszkalnego, w którym znajdują się lokale mieszkalne, miejsca postojowe będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, to 1122.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedaż, gdy wraz z lokalem mieszkalnym kupujący nabędzie prawo do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla całego przedmiotu dostawy należy zastosować jedną stawkę podatku, tj. 8% na podstawie art. 41 ust. 12 i ust. 12a ustawy o VAT. Kondygnacja podziemna budynku mieszkalnego stanowi część tegoż budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12 cyt. ustawy, tak samo jak lokal mieszkalny, czy pomieszczenia przynależne.

W myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 12a ww. ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wskazać również należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Należy również wskazać, że w ww. wyroku WSA w Gliwicach z dnia 16 listopada 2011r. sygn. akt III SA/Gl 2849/10 Sąd stwierdził, że udziały w nieruchomości wspólnej są nierozerwalnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, zatem w stanie faktycznym w sprawie nie dochodzi do sprzedaży miejsca postojowego, które wchodzi w skład nieruchomości wspólnej, a jedynie do sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z tegoż miejsca. Nie jest możliwe wyodrębnienie tego prawa od własności lokalu - jest ono ściśle z nim związane i nie może być przedmiotem odrębnej sprzedaży. Na gruncie przepisów prawa cywilnego sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego jest traktowana jako jedna czynność i nie można dokonywać "sztucznego" podziału takiej transakcji wyłącznie dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Sąd wskazał, iż dokonanie podziału transakcji na poszczególne składniki, a w konsekwencji zastosowanie różnych stawek podatkowych, aczkolwiek dopuszczalne, jeżeli strony tak postanowiły, w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania, gdyż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego jest traktowana jako jedna czynność. Bez znaczenia pozostaje przy tym, w jakiej części nieruchomości wspólnej zlokalizowane będą miejsca postojowe. Istota związania prawa do korzystania z miejsca postojowego z prawem własności lokalu pozostanie bowiem taka sama, o ile tylko będzie ono zlokalizowane w ramach części wspólnej nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny.

Zdaniem Sądu, powyższe pozwala na wyprowadzenie wniosku. iż przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego na samochód osobowy, ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej należy zastosować 7% stawkę podatkową.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje ten obiekt lub też jego części – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego dotyczące podatku od towarów i usług nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Definiując pojęcie prawne „samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• po pierwsze - pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz
• po drugie - pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.
  
  

Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że garaż czy miejsce postojowe, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służą dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.

Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali

o innym charakterze. Pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym może być wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Zatem, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską. Obecnie jest w trakcie budowy zespołu budynków mieszkalnych. Oferta sprzedaży obejmować lokale mieszkalne, oraz udział w nieruchomości wspólnej, przy czym w ramach podziału do używania nieruchomości wspólnej kupujący nabywa prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, oznaczonego liniami poziomymi na posadzce garażu wielostanowiskowego, nie będącym samodzielnym lokalem, znajdującego się w kondygnacji podziemnej. Kupujący ma możliwość nabycia lokalu mieszkalnego wraz miejscem postojowym, z własnością którego związany jest udział w częściach wspólnych budynków oraz udział we współwłasności działki na której posadowione są budynki. Miejsca postojowe znajdują się w podziemnej kondygnacji budynku. Podziemna kondygnacja budynku nie jest samodzielnym lokalem, lecz stanowi część nieruchomości wspólnej.

Prawo do wyłącznego użytku miejsca postojowego oznaczonego liniami poziomymi na posadzce kondygnacji podziemnej ustanawiane jest w ramach podziału do używania części wspólnych (quoad usum).

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Odrębna księga wieczysta zostanie założona tylko dla lokalu mieszkalnego i w jej dziale II wpisane zostanie prawo własności lokalu mieszkalnego na rzecz nabywcy, natomiast dla miejsca postojowego nie będzie zakładana odrębna księga wieczysta. Spowodowane jest to tym, że hala garażowa, w której będą znajdować się miejsca postojowe pozostanie częścią nieruchomości wspólnej, a prawa do wyłącznego korzystania z poszczególnych miejsc postojowych w niej się znajdujących będą ustanawiane odpłatnie na rzecz nabywców w oparciu o podział do korzystania z nich. Zatem, nie będzie to sprzedaż udziałów w wyodrębnionym lokalu, a odpłatne ustanawianie praw do wyłącznego korzystania z poszczególnych części nieruchomości wspólnej, tj. miejsc postojowych wydzielonych liniami na posadzce hali garażowej. Podział do korzystania z poszczególnych miejsc parkingowych zostanie ujawniony w dziale III „macierzystej" księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej.
2. Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z odpłatnym ustanowieniem prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego będzie dokonana na podstawie jednego aktu notarialnego. Spowodowane jest to tym, iż możliwość odpłatnego ustanowienia wyłącznego prawa do korzystania z miejsca postojowego (a więc z części nieruchomości wspólnej), jest nierozerwalnie związana z udziałem w nieruchomości wspólnej, który nabywca będzie nabywał wraz ze sprzedawanym mu lokalem mieszkalnym.
3. Symbol Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynku mieszkalnego, w którym znajdują się lokale mieszkalne, miejsca postojowe będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, to 1122.
   
   

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga kwestia dotycząca stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku.

Ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tej dostawy. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego.

Analizie poddać należy okoliczność, czy miejsce postojowe jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy miejsca takie mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, czy też odrębnie.

Z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotem dostawy, o której mowa we wniosku jest lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego użytku miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej budynku objętym symbolem PKOB 1122.

Odnosząc zatem powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz ze sprzedażą prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej w tym samym budynku, objętym symbolem PKOB 1122, ustanowione w ramach podziału do używania części wspólnych (quoad usum), które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 12c.

Jednocześnie fakt, iż transakcja dokonywana jest w ramach jednego aktu notarialnego pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż „dla całego przedmiotu dostawy należy zastosować jedną stawkę podatku, tj. 8% na podstawie art. 41 ust. 12 i ust. 12a ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż powołany wyżej wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 listopada 2011r. sygn. akt III SA/Gl 2849/10 zapadł w konkretnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Powołany wyrok nie wpływa na ocenę prawidłowości interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.