Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) i art. 4 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1950) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.11.2006r. (data wpływu do tutejszego urzędu 01.12.2006r.) przedsiębiorstwa "F." sp. z o.o. z siedzibą w E. przy Alei ... ../. w sprawie opodatkowania gratyfikacji pieniężnej wypłacanej osobie fizycznej za powierzone spółce pieniądze Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu stwierdza, iż stanowisko Podatnika jest prawidłowe do opisanego stanu faktycznego.

Wnioskiem z dnia 30.11.2006r. (data wpływu do tutejszego urzędu 01.12.2006r.) przedsiębiorstwo sp. z o.o. z siedzibą w E. zwróciło się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania gratyfikacji pieniężnej wypłacanej osobie fizycznej za powierzone spółce pieniądze.

Zgodnie z treścią art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z brzmieniem art. 4 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy- Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Pismem z dnia 30.11.2006r. (data wpływu do tutejszego urzędu 01.12.2006r.) przedsiębiorstwo sp. z o.o. z siedzibą w E. poinformowało, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedsiębiorstwo informuje, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa finansowego zamierza wprowadzić na rynek nowy produkt finansowy. W tym celu spółka zamierza zawrzeć umowę powierniczą z osobą fizyczną. Na podstawie przedmiotowej umowy osoba fizyczna powierza spółce określoną w umowie kwotę pieniędzy, którą spółka lokuje w banku. Kwota ta powierzona jest spółce na czas określony w umowie, a po jego upływie zwracana jest powierzającemu. Jako gratyfikację za powierzone pieniądze spółka zobowiązuje się do wypłacania określonej w umowie kwoty na cel wskazany w umowie przez powierzającego. Terminarz wpłat, wielkość kwot i cel, na który mają być przeznaczone środki zawiera harmonogram i lista celów, stanowiące załączniki do umowy powierzenia. Spółka nie jest bankiem, ani podmiotem uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów do przechowywania i inwestowania środków pieniężnych. Przekazanie pieniędzy następuje w następstwie realizacji umowy powierniczej, nie mającej cech umowy pożyczki.

Zdaniem przedsiębiorstwa przedmiotowa gratyfikacja będzie stanowiła przychód osoby fizycznej z innych źródeł, który winien być wykazany w zeznaniu rocznym i rozliczony na zasadach ogólnych. Na spółce ciążyłby jedynie obowiązek przekazania osobie fizycznej informacji o wypłaconej w ciągu roku kwoty gratyfikacji.

Jednocześnie Podatnicy oświadczyli, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez wnioskodawcę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje.

Umowa powiernicza w polskim prawie należy do umów nie nazwanych. Jednakże doktryna podjęła próby opracowania definicji stosunku powierniczego, przy czym za najbardziej popularną należy uznać definicję A. Woltera. Autor ten przyjmuje, że ze stosunkiem powierniczym mamy do czynienia wówczas, „kiedy jedna strona dokonuje na rzecz drugiej przysporzenia prawa w celu osiągnięcia takiego celu gospodarczego, do jakiego prawo to w zasadzie nie jest potrzebne, druga zaś strona zobowiązuje się do niekorzystania z tego prawa w zakresie wykraczającym poza ten cel”. Korelatem tak ujętej problematyki jest jawność umowy powierniczej, przyjmuje się, że fiducja nie musi być ujawniona wobec osób trzecich oraz fakt, że jest to konstrukcja oparta na wzajemnym zaufaniu.

Najczęściej podstawą skonstruowania umowy powierniczej, jest umowa zlecenia, stąd prawa i obowiązki stron takiej umowy są oceniane według przepisów o zleceniu. Umowa zlecenia jest to nazwana umowa o świadczenie usług, do której stosownie do art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z poźn. zm.) stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zobowiązanie biorącego zlecenie polega na świadczeniu określonych a więc zindywidualizowanych czynności prawnych i to w sposób pozwalający mu na samodzielne organizowanie odpowiednich działań. Przyjmujący zlecenie zobowiązuje się jedynie do dokonania umówionych czynności, nie odpowiada natomiast za to, że pożądany przez dającego zlecenie rezultat zostanie osiągnięty. Przyjmujący zlecenie powinien jednakże dołożyć należytej staranności, aby cel ten osiągnąć. Jeżeli zlecenie jest odpłatne, co w praktyce stanowi regułę, najważniejszym obowiązkiem dającego zlecenie jest zapłata wynagrodzenia.

Przedsiębiorstwo podkreśla, że zawarta umowa jest umową powierniczą, nie mającą cech umowy pożyczki. Przedstawiony stan faktyczny pozwala uchwycić kilka cech charakterystycznych umowy powierniczej:

• czynność powiernicza dokonuje się przez przeniesienie określonego prawa majątkowego na powiernika w interesie beneficjenta, co jest wyrazem zaufania powierzającego do powiernika
• powiernik zobowiązany jest do zachowania mienia powierniczego w sposób wyodrębniony od pozostałego mienia powiernika
• powiernik wykonując swoje obowiązki, powinien działać z należytą starannością
• dokonanie czynności powierniczej jest czynnością odpłatną
  
  

Zgodnie z brzmieniem art. 30a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy. Dochód z odsetek od pożyczek opodatkowany jest według stawki 19%, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej (art. 30a ust. 1 pkt 1updof). Od uzyskanych dochodów z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% (art. 30a ust. 1 pkt 3).

W świetle przytoczonych powyżej przepisów oraz w odniesieniu do przedstawionego w złożonym zapytaniu stanu faktycznego sprawy, tutejszy organ podatkowy wyjaśnia, iż sposób opodatkowania dochodów kapitałowych określonego podmiotu zależy przede wszystkim od jego formy prawnej. Jeżeli powierzającym pieniądze jest osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej a przekazanie pieniędzy następuje na podstawie umowy powierniczej a nie na podstawie umowy pożyczki, to dominuje zasada, że przedmiotowe kapitały łączy się z innymi dochodami podlegającymi podatkowi progresywnemu i opodatkowuje się je na ogólnych zasadach, przy czym dochód utożsamiany jest z przychodem, a więc podatnik nie jest uprawniony wtedy do odliczenia kosztów uzyskania takiego przychodu.

Dochody z kapitałów pieniężnych osiągane przez osoby prawne nie podlegają podatkowi zryczałtowanemu, lecz stanowią element dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych. Powiększają one więc sumę dochodów osiągniętych z innych źródeł lub pomniejszają straty poniesione na innej działalności.

Reasumując, organ podatkowy stwierdza, że przedmiotowa gratyfikacja przeznaczona na podstawie umowy powierniczej dla osoby fizycznej, nie stanowi dochodów z odsetek od pożyczek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1. Powyższa gratyfikacja nie stanowi również dochodu z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3 updof, gdyż przedsiębiorstwo jest osobą prawną i nie podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem prawidłowe jest stanowisko spółki, zgodnie z którym omawiana gratyfikacja stanowi przychód osoby fizycznej z innych źródeł. Przychód powinien być wykazany w zeznaniu o wysokości uzyskanego dochodu i opodatkowany zgodnie z obowiązującą skalą podatkową.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie udzielenia odpowiedzi.

W myśl art. 14b § 1 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Zgodnie z art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14a § 5. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Elblągu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy – Ordynacja podatkowa zażalenie na niniejsze postanowienie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Jeżeli zażalenie nie spełnia warunków wynikających z wyżej cytowanych przepisów organ odwoławczy, zgodnie z art. 228 § 1, pkt 3 ustawy – Ordynacja podatkowa pozostawia zażalenie bez rozpatrzenia.