POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06 lutego 2006r. (data wpływu do tut. Urzędu: 07.02.2006r.), uzupełnionego pismami z dnia 19.04.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu: 19.04.2006r.), z dnia 25.04.2006r. oraz z dnia 27.04.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu: 28.04.2006r.) Sp. z o.o. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w sprawie: opodatkowanie, wypłaconych byłemu pracownikowi na podstawie wyroku sądowego, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i odsetek z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia

stwierdza, iż stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Sp. z o.o. (dalej Spółka) wypłaciła byłemu pracownikowi w miesiącu lutym 2006r. wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od stycznia 2002r. do listopada 2003r. wraz z odsetkami. Podstawą wypłaty był wyrok Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim. Ponadto w lutym 2006 roku Spółka wypłaciła odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji.

Zdaniem Spółki wypłacone na podstawie wyroku sądowego byłemu pracownikowi wynagrodzenie stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatek w wysokości 19 % winien być pobrany od przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne, koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł uwzględnione jednokrotnie, zaś obliczona zaliczka podlega zmniejszeniu o ulgę podatkową w kwocie 44,17 zł oraz o składkę na ubezpieczenie zdrowotne (7,75%). Natomiast wypłacone odsetki są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej ustawa: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy źródłem przychodu jest m. in. stosunek pracy, zaś przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są według art. 12 ust. 1 tej ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art.11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku kwota zasądzona byłemu pracownikowi wyrokiem sądowym, tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od stycznia 2002 roku do listopada 2003 roku, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód ze stosunku pracy. W tym miejscu należy też podkreślić, że dla kwestii opodatkowania niniejszego przychodu nie ma znaczenia, czy w momencie uzyskania przychodu stosunek pracy istniał, czy też już ustał, jeżeli stawiana do dyspozycji podatnika kwota ma swoje źródło w łączącym strony stosunku pracy.

W związku z powyższym na Spółce – jako płatniku dokonującym wypłat ze stosunku pracy – ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z art. 31 ustawy, zgodnie z którym, zakład pracy pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek od osób, które uzyskują od tego zakładu przychody ze stosunku pracy.

Zaliczkę na podatek dochodowy oblicza się od dochodu podatnika, który uzyskał w danym miesiącu (art. 32 ust. 1 ustawy). Za dochód ten ustawodawca przyjmuje uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ustawy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez płatnika, po odliczeniu:

• kosztów uzyskania przychody w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub pkt 3 oraz
• potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których stanowi art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 lub pkt 3 ustawy wynoszą miesięcznie odpowiednio 102,25 zł lub 127,82 zł – jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Mając na uwadze treść powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy dla celów podatkowych istotny jest moment uzyskania przychodu ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Zatem nie ma znaczenia, za jaki okres przychód przysługuje. Jeżeli został on postawiony do dyspozycji pracownika w danym miesiącu, to należy uwzględnić pracownicze koszty uzyskania przychodu przysługujące za miesiąc, w którym dochód postawiono do dyspozycji.

Ponadto z treści art. 32 ust. 3 ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 tego artykułu zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej. Warunkiem jednak jest, by pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złożył zakładowi pracy oświadczenie według wzoru (PIT – 2).

Zatem przepis ten – podobnie jak art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 ustawy - także odwołuje się do przychodu miesięcznego, co oznacza, że do uzyskanych przez podatnika w danym miesiącu świadczeń należy zastosować kwotę zmniejszającą podatek w pojedynczej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, Spółka obliczając zaliczkę na podatek dochodowy - od przychodu podatnika uzyskanego w danym miesiącu - winna potrącić miesięczne koszty uzyskania przychodu ( w kwocie 102,25) oraz miesięczną ulgę podatkową ( w kwocie 44,17 zł) bez względu na okres, za jaki wypłacona jest należność w danym miesiącu.

Odnosząc się do kwestii odsetek od zasądzonej kwoty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe tut. Organ zauważa, że w myśl art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe(...).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

W związku z tym, że wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych zalicza się do świadczeń ze stosunku pracy, to wypłacone łącznie z nim odsetki są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, na Spółce nie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych byłemu pracownikowi odsetek od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Reasumując, Spółka przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia za godziny nadliczbowe prawidłowo uwzględniła miesięczne koszty uzyskania przychodu oraz miesięczną ulgę podatkową.

Zatem stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku jest prawidłowe.