P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X z dnia 13.11.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza dokonać samodzielnej instalacji sieci kabli energetycznych wraz z przyłączeniami na terenie inwestycyjnym i tym samym nie korzystać w tym zakresie z usług zakładu energetycznego. Spółka spodziewa się zaoszczędzić ok. 1 mln. zł, ponieważ gdyby sieć instalował zakład energetyczny koszt instalacji byłby wyższy i jednocześnie wydłużeniu uległby czas instalowania, a tym samym czas trwania inwestycji. Po wykonaniu instalacji Spółka zamierza zaliczyć sieć kabli do własnych środków trwałych, natomiast przyłącza do sieci przekaże zakładowi energetycznemu, zgodnie z warunkami umowy o przyłączenie.

Przedmiotowym wnioskiem Spółka zwróciła się o wyjaśnienie, czy w przedstawionym stanie faktycznym, wydatki poniesione na przyłącza energetyczne może ona rozliczyć jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia oraz czy prawidłowe jest zaliczenie sieci energetycznej do środków trwałych i dokonywanie jej amortyzacji według stawki 4,5 %.

Zdaniem Podatnika wydatek poniesiony na budowę całości instalacji energetycznej pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a jego poniesienie ma wpływ na zwiększenie przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka spodziewa się zaoszczędzić 1 mln zł. Koszty położenia sieci kabli energetycznych stanowią wydatki na wytworzenie środka trwałego i tym samym powinny zostać wliczone do wartości początkowej środka trwałego, od której należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki 4,5 %. Natomiast wydatki na zainstalowanie przyłączy powinny zostać rozliczone przez Spółkę w okresie ich poniesienia. Przyłącza energetyczne nie wypełniają podatkowej definicji środków trwałych, ponieważ przewidywany okres ich używania przez Spółkę nie przekroczy roku – zostaną przekazane zakładowi energetycznemu. Tym samym wydatki poniesione na ich zainstalowanie będą stanowiły bieżący koszt podatkowy rozliczany w momencie jego poniesienia. Przekazanie przyłączy jest niezbędnym warunkiem uzyskania dostępu do energii na podstawie umowy o przyłączenie i w związku z czym nie można uznać przekazania przyłączy energetycznych za darowiznę na rzecz zakładu energetycznego. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, sieci elektroenergetyczne rozdzielcze należą do rodzaju 211 podgrupy 21 – rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne w grupie 2 – obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Tym samym wydatki na ich wytworzenie będą zwiększać ich wartość początkową i stanowić koszty pośrednie poprzez odpisy amortyzacyjne. Roczna stawka wynosi dla nich 4,5 %.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przedstawiona argumentacja Strony jest prawidłowa.

Przedmiotem analizy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym jest możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez nią wydatków na wybudowanie infrastruktury technicznej w postaci:

1)budowy przyłączy energetycznych, które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane zakładowi energetycznemu;

2)budowy sieci energetycznej (położenia kabli energetycznych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Począwszy od 01.01.2007r., cytowany art. 15 ust. 1 stanowi, że kosztami uzyskania przychodów, poza wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów, są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Z definicji tej wynika, iż między poniesionymi wydatkami, a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik do kosztów może zaliczyć dane wydatki, jeżeli między tymi wydatkami a osiągnięciem przychodów istnieje taki związek, że poniesienie tych wydatków dawało możliwość osiągnięcia przychodów, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej (dzięki tym wydatkom podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód). Kosztem uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanym przychodem.
Ponadto, na podstawie art. 15 ust. 6 w/w ustawy, kosztami uzyskania są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane włącznie zgodnie z zasadami określonymi w art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.
Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, ponoszenie przez Spółkę wydatków na wybudowanie przyłączy energetycznych oraz sieci energetycznej ma niewątpliwie związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.
Biorąc powyższe pod uwagę, można zatem stwierdzić, że w/w wydatki poniesione przez Spółkę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie zasady zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych należy rozpatrywać uwzględniając charakter poniesionych kosztów i efekt, jaki dzięki ich poniesieniu Spółka osiągnęła.

Kwestia ponoszenia kosztów związanych z budową sieci i wykonaniem przyłączy elektrycznych, gazowych i ciepłowniczych uregulowana została w ustawie z dnia 10.07.1997r. Prawo energetyczne (t.j. - Dz. U. z 2006r. Nr 89, poz. 625 ze zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 1 Prawa energetycznego, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Stosownie do postanowień art. 7 ust. 5 w/w ustawy, przedsiębiorstwo, o którym mowa powyżej jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie (...). Również budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, umożliwiając jednocześnie ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu w tym zakresie, o czym stanowi ust. 6 cytowanego art. 7 Prawa energetycznego. Za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie zasad określonych w art. 7 ust. 8 w/w ustawy.

Samodzielne wykonanie instalacji pozwoliło Spółce zaoszczędzić czas i pieniądze. Dzięki temu Spółka mogła rozpocząć korzystanie z usług zakładu energetycznego w zakresie dystrybucji energii wcześniej, niż gdyby wydatki te ponoszone były przez przedsiębiorstwo energetyczne. Ponadto, mając na uwadze fakt, iż wysokość opłat za przyłączenie do sieci energetycznej ustalana jest w oparciu na nakłady poniesione na budowę tych przyłączy, a koszt ich instalacji przez zakład energetyczny byłby o około 1 mln wyższy, ich sfinansowanie ze środków Spółki pozwoliło jej na ograniczenie kosztów w przyszłości. Przekazanie przyłączy jest również niezbędnym warunkiem uzyskania przez Spółkę dostępu do energii. Tym samym są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, tzn. poniesienie tego wydatku mogło przyczynić się do powstania lub zwiększenia przychodów Spółki.

Ponoszone przez podmioty opłaty za przyłączenie mogą być zaliczane w całej wysokości, w momencie poniesienia, do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli z umowy o przyłączenie wynikałyby ewentualnie inne koszty (wydatki) ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, które obciążałyby bezpośrednio odbiorców energii, wówczas takie wydatki również, co do zasady, powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko jest zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów z dnia 06.11.2002r. znak PB 3-93-MD-8214-10/02, stanowiącym urzędową interpretacją prawa podatkowego wydaną w trybie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy – Ordynacja podatkowa.
Wydatki poniesione przez podmiot ubiegający się o podłączenie do sieci energetycznej na wybudowanie przyłączy energetycznych należy traktować na równi z wydatkami poniesionymi na przyłączenie do tej sieci. Ponieważ wybudowane przez Spółkę przyłącza energetyczne nie stanowią jej własności, lecz na mocy umowy o przyłączenie zostaną nieodpłatnie przekazane zakładowi energetycznemu, brak jest podstaw do traktowania tych wydatków jako kosztów, do których zastosowanie mają przepisy art. 16a – 16m, w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym zasadne jest ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W/w przepisy art. 16a – 16m oraz art. 15 ust. 6 w/w ustawy mają natomiast zastosowanie w kwestii zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z położeniem kabli energetycznych, stanowiących element sieci energetycznej będącej własnością Spółki. Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b) w/w ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy. Amortyzacji, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wydatki poniesione przez Spółkę na budowę sieci energetycznej, tj. położenie kabli energetycznych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy, winny powiększać wartość początkową środków trwałych składających się na sieć energetyczną, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. W zgłoszonym stanie faktycznym Spółka zakwalifikowała linie energetyczne do grupy 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) – obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Wykaz stawek amortyzacyjnych jest częścią składową ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowi jej załącznik nr 1. Zawiera on stawki amortyzacyjne przyporządkowane do określonych grup, podgrup i rodzajów środków trwałych według „klasyfikacji”. Grupa 2 jest wpisana pod poz. 02 i stosuje się dla niej stawkę amortyzacyjną 4,5 %. Zatem Spółka prawidłowo ustaliła wysokość stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych należących do grupy 2.
Jednocześnie Naczelnik Urzędu wyjaśnia, że w sprawie potwierdzenia prawidłowości zastosowania przepisów statystycznych należy zwrócić się do Głównego Urzędu Statystycznego, Al. Niepodległości 208 w Warszawie.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.