POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze stwierdza, że stanowisko K Sp. z o. o. - przedstawione we wniosku z dnia 18.01.2007 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej uznania 6 grudnia 2006 r. za datę powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wystosowaniem wezwania do zapłaty na kwotę zł 478.000,00 PLN za bezumowne korzystanie z majątku Spółki przy braku stosunku prawnego wiążącego strony jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23.01.2007 do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze wpłynął wniosek od K Spółki z o. o. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę w opisywanej sprawie.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka z o. o. przejęła w dniu 31 lipca 2006 r. majątek wodno - kanalizacyjny Gminy Miejskiej jako aport na pokrycie objętych przez gminę udziałów w kapitale zakładowym nowopowstałej Spółki z o. o. o nazwie „K”. Składniki tego majątku znajdują się w dyspozycji P Spółki z o. o. – dotychczasowego ich dzierżawcy. Mimo wezwań do zapłaty kierowanych do „P” Spółki z o. o. urządzenia wodno - kanalizacyjne nie zostały zwrócone aktualnemu właścicielowi. Wobec braku efektów prowadzonych negocjacji w sprawie zawarcia umowy dzierżawy na ww. urządzenia z obecnym użytkownikiem tj. z P sp. z o. o. w dniu 2.11. 2006 r. „ K” Sp. z o. o. skierowała wezwanie do wydania ww. nieruchomości i urządzeń oraz zapłaty w terminie 1 miesiąca od daty jego otrzymania kwoty zł 478.000,00 PLN za bezumowne korzystanie z majątku. Wobec braku wiążącego „ K” sp. z o. o. z „ P” Sp. z o. o. stosunku prawnego na dzierżawę sieci wodociągowo-kanalizacyjnej Spółka nie wystawiała faktur VAT. Wezwanie do zapłaty zostało stronie doręczone w dniu 6.11. 2006 r., lecz wezwana tj. „P ” sp. z o. o. odmówiła zapłaty podanej kwoty.
Zapytanie Jednostki brzmi:
- czy z dniem 6 grudnia 2006 (1 miesiąc od daty otrzymania wezwania do zapłaty) mimo braku wiążącego strony stosunku prawnego powstanie przychód w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za bezumowne korzystanie z majątku ?
Zdaniem Spółki z o. o. K w związku z wystosowaniem wezwania do wydania nieruchomości i urządzeń oraz do zapłaty kwoty zł 478.000,00 PLN za bezumowne korzystanie z majątku, brakiem wystawienia faktur VAT za czynsz dzierżawny oraz brakiem wiążącego strony stosunku prawnego dzierżawy powstaje obowiązek podatkowy z dniem 6 grudnia 2006 r. i przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie przepisu art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. Z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.
Z przepisu art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – kodeks cywilny (Dz. U Nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, że przy umowie dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Kwestie korzystania z cudzej własności bez tytułu prawnego, tj. bez zgody właściciela, regulują przepisy art. 222 – 231 Kodeksu cywilnego. W sytuacji ustania umowy dzierżawy wygasa łączący obie strony stosunek dzierżawy, co w myśl art. 705 k. c. powoduje po stronie dzierżawcy obowiązek zwrotu przedmiotu dzierżawy. Do chwili wydania przedmiotu dzierżawy po stronie byłego dzierżawcy zachodzi tzw. bezumowne korzystanie z rzeczy. W takim przypadku zapłata określonej kwoty pieniężnej wynika z prawa żądania naprawienia szkody powstałej po stronie właściciela z tytułu bezprawnego używania tej rzeczy, a żądanie wynagrodzenia ma charakter odszkodowawczy i w istocie jest rekompensatą właściciela prawa do swobodnego dysponowania rzeczą. W związku z powyższym o tym, czy w danym przypadku występuje dzierżawa, czy też bezumowne korzystanie z rzeczy – decyduje konkretny stan faktyczny sprawy.
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że umowa dzierżawy pomiędzy „ K” Spółką z o. o. a ” P” Spółką z o. o. nie została zawarta. „P” Spółka z o. o. odmówiła zarówno zawarcia umowy jak i wydania majątku wniesionego aportem przez Gminę. Jednakże pomimo braku umowy dotychczasowy dzierżawca sieci wodociągowo – kanalizacyjnej użytkuje ją bez zgody wydzierżawiającego.
„K ” spółka z o. o. nie wystawiła faktur VAT, zatem nie opodatkowała tej czynności podatkiem od towarów i usług.
Z powyższego wynika, że w rozpatrywanej sprawie występuje bezprawne zajmowanie nieruchomości, bez otrzymywania zapłaty co pociąga za sobą m. in. obowiązek wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Natomiast nie występuje tzw. milczące przedłużenie umowy, o którym mowa w przepisie art. 674 k. c. w związku z art. 694 K.c., co oznacza, że wykonane przez Waszą Jednostkę czynności tj. „ wezwanie do zapłaty” i „żądanie zwrotu użytkowanych nieruchomości” nie powodują kontynuacji umowy dzierżawy i nie skutkują obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie nieodpłatnego świadczenia. Wręcz przeciwnie podjęte kroki świadczą o tym, że „P” spółka z o. o. bezprawnie korzysta z nieruchomości i urządzeń. Reasumując nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U, z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) bowiem nie istnieje stosunek prawny, w wyniku którego „K” Sp. z o. o. otrzymuje nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie świadczenia od „P” spółki z o. o.
Przychodem w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanie się w dniu jego otrzymania wynagrodzenie, które uzyska „K” spółka z o. o. od posiadacza w złej wierze - „P ” spółki z o. o. za bezprawne używanie rzeczy.
Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Jeleniej Górze w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.