P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 07.12.2006 r., złożonym w tutejszym Urzędzie w dniu 18.12.2006 r.

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawiera jako finansujący umowy leasingu, których przedmiotem są zarówno ruchomości, jak i nieruchomości. Umowy leasingu zawierane przez Podatnika mają charakter umów tzw. leasingu operacyjnego (tj. spełniają warunki opisane w treści art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) lub umów tzw. leasingu finansowego (tj. spełniają warunki opisane w treści art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Umowy te zawierają również stosowne zapisy dotyczące możliwości nabycia przedmiotów leasingu przez korzystających po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, na zasadach opisanych w rozdziale 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do umów tzw. leasingu operacyjnego przewidziano możliwość nabycia przez korzystającego przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu za kwotę nie niższą niż hipotetyczna wartość netto, o której mowa w art. 17a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do umów tzw. leasingu finansowego przewidziano możliwość nabycia przez korzystającego przedmiotu leasingu za kwotę wyrażoną w cenie sprzedaży, przy czym ze względu na charakter umowy leasingu finansowego oraz treść art. 17g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwota powyższa ma charakter symboliczny. Wszystkie umowy leasingu zawierane przez Wnioskodawcę zawierają możliwość nabycia rzeczy będącej przedmiotem umowy leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu za cenę wynikającą z umowy leasingu, a nie za wartość rynkową takiej rzeczy.

W toku realizacji umowy leasingu Podatnik niejednokrotnie otrzymuje od osób trzecich (tj. nie będących stronami danej umowy leasingu) oferty dotyczące nabycia przedmiotu leasingu. Osoby trzecie proponują Podatnikowi, że nabędą od niego rzecz będącą przedmiotem leasingu, która jest użytkowana przez korzystającego na podstawie umowy leasingu.

W szczególności (choć nie tylko) oferty tego typu są (i jak spodziewa się tego Podatnik, będą równie często w przyszłości) kierowane przez poręczycieli, którzy udzielili Podatnikowi poręczenia za zobowiązania korzystających wynikające z zawieranych przez korzystających umów leasingu. W przypadku niewykonania jakiegokolwiek zobowiązania korzystającego (w szczególności chodzi tu o zobowiązania pieniężne wynikające z obowiązku regularnego uiszczania Podatnikowi rat leasingowych z tytułu użytkowania przedmiotów leasingu), poręczyciele ci są wzywani do zapłaty wymienionych zobowiązań za korzystających. W takich sytuacjach niejednokrotnie poręczyciele ci składają Wnioskodawcy oferty nabycia przedmiotów leasingu, dzięki czemu zamiast zapłacić za korzystających raty leasingowe, nie otrzymując nic w zamian, mogą przejąć przedmiot leasingu i z mocy prawa (na podstawie art. 709 14 § 1 kodeksu cywilnego) wejść w stosunek leasingu obejmując również wierzytelności korzystającego wynikające z umowy leasingu. Zdaniem Podatnika, z prawnego i ekonomicznego punktu widzenia rozwiązanie takie jest korzystne zarówno dla poręczyciela, jak i dla Podatnika.

W konsekwencji nabycia rzeczy będącej przedmiotem leasingu, jej nabywca wstąpi na podstawie art. 709 14 § 1 kodeksu cywilnego w stosunek leasingu w miejsce zbywcy - Podatnika, przejmując tym samym z mocy prawa wszelkie uprawnienia i obowiązki finansującego wynikające z umowy leasingu. Strony umowy leasingu ani strony umowy sprzedaży rzeczy będącej przedmiotem leasingu nie mogą w sposób umowny inaczej określić konsekwencji sprzedaży przedmiotu leasingu. Co za tym idzie nabywca takiej rzeczy zostanie związany wszystkimi postanowieniami umowy leasingu i będzie zobowiązany do wykonywania umowy leasingu z korzystającym aż do jej zakończenia. Nabywca jest zobowiązany do powstrzymania się od wykorzystywania przedmiotu leasingu dla własnych potrzeb. Jednak w szczególności zobowiązania nabywcy rzeczy będącej przedmiotem leasingu wobec korzystającego dotyczą obowiązku zbycia na żądanie korzystającego przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu korzystającemu (a nie w wolnej sprzedaży) za cenę ściśle określoną w treści umowy leasingu (a nie za wartość rynkową wynikającą np. z wyceny rzeczoznawcy).

W opisanej powyżej sytuacji Podatnik ma wątpliwości odnośnie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących określenia przychodu z odpłatnego zbycia przedmiotu leasingu osobie trzeciej w czasie trwania umowy leasingu (w szczególności art. 14 tej ustawy), a w konsekwencji odnośnie prawidłowości określenia podstawy opodatkowania obrotu podatkiem od towarów i usług w przypadku takiej sprzedaży.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka zwraca się z zapytaniem, czy w przypadku sprzedaży osobie trzeciej rzeczy będącej przedmiotem leasingu w czasie trwania umowy leasingu za kwotę stanowiącą równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie, a nie zapłaconych rat leasingowych (pomniejszonych o korzyści, jakie wynikają z natychmiastowej zapłaty ich równowartości przez nabywcę), powiększonych o kwotę stanowiącą równowartość ceny, za jaką korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu, można zasadnie przyjąć, że kwota ta nie odbiega znacznie bez uzasadnionej przyczyny od wartości rynkowej zbywanego przedmiotu leasingu, biorąc pod uwagę okoliczność, iż skutkiem zawarcia takiej umowy sprzedaży jest z mocy samego prawa nie tylko przeniesienie własności rzeczy, ale również przejście na nabywcę na podstawie art. 709 14 § 1 kodeksu cywilnego wszystkich obowiązków Podatnika wynikających z umowy leasingu, której przedmiotem jest zbywana rzecz wraz z roszczeniem o zapłatę rat leasingowych i w związku z tym nie istnieją powody uzasadniające określenie przychodu przez organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej?

Zdaniem Podatnika, okoliczność, iż sprzedawana rzecz stanowi przedmiot trwającej umowy leasingu, z uwagi na m. in. zobowiązanie finansującego do umożliwienia korzystającemu używania albo używania i pobierania pożytków z przedmiotu leasingu, w istotny sposób wpływa na rzeczywistą wartość takiej rzeczy w związku z treścią art. 709 14 § 1 kodeksu cywilnego. Jak stanowi ten przepis, w razie zbycia rzeczy przez finansującego, nabywca wstępuje w stosunek leasingu na miejsce zbywcy. Według Wnioskodawcy, okoliczność, że nabywca przedmiotu leasingu będzie doświadczał fundamentalnych ograniczeń w rozporządzaniu przysługującym mu prawem własności przedmiotu leasingu, ma istotny wpływ na cenę sprzedaży przedmiotu leasingu. Mianowicie w miarę jak umowa leasingu zbliża się do końca, wartość przedmiotu leasingu dla jego potencjalnego nabywcy jest coraz niższa, gdyż co raz mniej rat leasingowych (których równowartość jest jednym ze składników ceny sprzedaży, zgodnie z treścią zadanego pytania) pozostaje do zapłaty przez korzystającego (drugi składnik ceny sprzedaży, zgodnie z treścią zadanego pytania, czyli równowartość kwoty, za jaką korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy, jest stały i z góry określony i nie ulega zmianie w czasie trwania umowy leasingu). Zdaniem Podatnika, z ekonomicznego punktu widzenia, nabywca kupując przedmiot leasingu nabywa wyłącznie wierzytelności z tytułu rat leasingowych należnych od korzystającego, a pozostałych do końca trwania umowy, dlatego że ze względu na ograniczenia wynikające z treści art. 709 14§1 kodeksu cywilnego, żadnych dodatkowych korzyści ekonomicznych z przedmiotu leasingu mieć nie będzie. W pozostałym zakresie z faktem nabycia przedmiotu leasingu wiążą się, z punktu widzenia nabywcy, wyłącznie zobowiązania wobec korzystającego wynikające z umowy leasingu. Nabywca jest zobowiązany oddać przedmiot leasingu do używania i pobierania pożytków korzystającemu, w konsekwencji następuje wykluczenie podstawowego uprawnienia właścicielskiego do pobierania pożytków naturalnych z rzeczy, a także powstrzymanie się od wykorzystywania przedmiotu leasingu dla własnych potrzeb. Ponadto nabywca rzeczy będącej przedmiotem leasingu jest zobowiązany do zbycia na żądanie korzystającego przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu korzystającemu za cenę określoną w treści umowy leasingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia przedmiotu leasingu za wartość rynkową bez uwzględniania jego „obciążeń” wynikających z przepisów kodeksu cywilnego i z umowy leasingu – jak takiej samej rzeczy, która nie jest przedmiotem umowy leasingu, to w każdym przypadku suma rat leasingowych pozostałych do zakończenia umowy leasingu byłaby niższa niż cena nabycia przedmiotu leasingu przez nowego finansującego. Nabywając zatem rzecz będącą przedmiotem umowy leasingu i następnie zbywając ją korzystającemu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu za cenę wynikającą z umowy leasingu nabywca poniósłby stratę na sprzedaży przedmiotu leasingu, gdyż byłby zmuszony sprzedać przedmiot leasingu za cenę niższą niż cena jego nabycia. Jedyną szansą nabywcy na uzyskanie przychodu ze sprzedaży przedmiotu leasingu byłoby zatem natychmiastowe zbycie przedmiotu leasingu kolejnemu nabywcy konsekwentnie za wartość rynkową i de facto obciążenie tego nabywcy zobowiązaniami wobec korzystającego ze skutkami jak wyżej. Przyjęcie takiego rozumowania doprowadziłoby zdaniem Podatnika do tego, że z przyczyn faktycznych rzecz będąca przedmiotem leasingu byłaby niemożliwa do sprzedaży, gdyż żaden nabywca nie byłby w stanie z przyczyn opisanych powyżej zapłacić za przedmiot leasingu ceny wyższej niż kwota opisana w zadawanym pytaniu. Według Wnioskodawcy celem ustawodawcy nie było wprowadzenie jakichkolwiek ograniczeń w rozporządzaniu przedmiotami leasingu w czasie trwania umowy leasingu. Skoro przedmiot sprzedaży jest „obciążony” prawami obligacyjnymi, które w istotny sposób wpływają na jego wartość i użyteczność, dla nabywcy nie ma powodu, dla którego wartość takiego przedmiotu sprzedaży miałaby być taka sama jak wartość przedmiotu, którego stosunek obligacyjny wynikający z umowy leasingu nie dotyczy.

Z treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że jeśli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy, przychód z odpłatnego zbycia rzeczy określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Na podstawie brzmienia tego przepisu Podatnik a contrario wysnuwa wniosek, że cena rzeczy może nawet zacznie odbiegać od wartości rynkowej, jeżeli istnieje dla tego uzasadniona przyczyna. Wówczas ze względu na uzasadnioną przyczynę organ podatkowy nie może określić przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy w wysokości wartości rynkowej. Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Podatnika, istnieją „uzasadnione przyczyny”, których istnienie Podatnik wykazał w złożonym wniosku, dla których wartość zbywanej rzeczy będącej przedmiotem leasingu może znacznie odbiegać od wartości rynkowej takiej rzeczy. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży rzeczy będącej przedmiotem umowy leasingu za cenę określoną we wniosku, nie istnieją powody uzasadniające określenie przychodu przez organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej, tj. w wysokości wyższej niż wynikająca z sumowania składników wpływających na wartość zbywanej rzeczy, wymienionych w niniejszym wniosku.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Podatnika wyrażonego we wniosku i informuje, co następuje:

Przepisem określającym wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych przy ustalaniu przychodu z odpłatnego zbycia tych rzeczy lub praw jest art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Na podstawie ustępu 1 tego artykułu przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Jak słusznie zauważa Podatnik na podstawie powyższego przepisu, cena rzeczy może nawet znacznie odbiegać od wartości rynkowej, jeżeli istnieje dla tego uzasadniona przyczyna. Wówczas ze względu na uzasadnioną przyczynę organ podatkowy nie określa przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy w wysokości rynkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Użycie przez ustawodawcę wyrażenia „w szczególności” w zacytowanym powyżej art. 14 ust. 2 oznacza, że przepis ten wymienia tylko przykładowe czynniki wpływające na wartość rynkową konkretnej rzeczy lub prawa majątkowego. Dlatego też określając wartość rynkową rzeczy lub praw w przypadku zbycia przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu, należy uwzględnić również inne elementy, w tym obciążenia związane z daną rzeczą lub prawem. W takiej sytuacji, określając wartość rynkową rzeczy będącej przedmiotem umowy leasingu (zarówno umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i umowy, o której mowa w art. 17f tej ustawy) należy cenę rynkową stosowaną w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku zmodyfikować o roszczenia korzystającego wynikające z umowy leasingu oraz o korzyści, jakie wynikają z natychmiastowej zapłaty równowartości rat leasingowych przez nabywcę. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnika, w sytuacji zbycia przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu zastosowanie znajdzie przepis art. 709 14 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, w razie zbycia rzeczy przez finansującego, nabywca wstępuje w stosunek leasingu na miejsce finansującego.

Jak wynika z wniosku Podatnika, w związku z wstąpieniem nabywcy rzeczy będącej przedmiotem leasingu na podstawie art. 709 14 § 1 kodeksu cywilnego w stosunek leasingu w miejsce zbywcy, nabywca takiej rzeczy będzie w szczególności zobowiązany do zbycia na żądanie korzystającego przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu korzystającemu za cenę ściśle określoną w treści umowy leasingu. Nabywca będzie również zobowiązany do powstrzymania się od wykorzystywania przedmiotu leasingu dla własnych potrzeb. Z drugiej strony nabywca rzeczy będącej przedmiotem leasingu będzie uprawniony do uzyskania od korzystającego rat leasingowych. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych suma ustalonych w umowie leasingu opłat, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada c o n a j m n i e j wartości początkowej środków trwałych.

Zatem tutejszy organ podatkowy potwierdza słuszność twierdzenia Podatnika, że skoro przedmiot sprzedaży jest „obciążony” prawami obligacyjnymi, które w istotny sposób wpływają na jego wartość i użyteczność, dla nabywcy nie ma powodu, dla którego wartość takiego przedmiotu sprzedaży miałaby być taka sama jak wartość przedmiotu, którego stosunek obligacyjny wynikający z umowy leasingu nie dotyczy. Jednakże cenę sprzedaży przedmiotu leasingu osobie trzeciej w czasie trwania umowy leasingu należy ustalić modyfikując cenę rynkową stosowaną w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku o wymienione powyżej elementy.

Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Podatnika, że dla celów określenia ceny odpłatnego zbycia przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy, cenę tę stanowi równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat leasingowych (pomniejszonych o korzyści, jakie wynikają z natychmiastowej zapłaty ich równowartości przez nabywcę), powiększona o kwotę stanowiącą równowartość ceny, za jaką korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu, tj. za kwotę nie niższą niż hipotetyczna wartość netto, o której mowa w art. 17a pkt 6 oraz art. 17c pkt 1 ustawy. Art. 17a pkt 6 lit. a) definiuje hipotetyczną wartość netto środków trwałych (Podatnik leasinguje ruchomości i nieruchomości, a więc środki trwałe) jako wartość początkową określoną zgodnie z art. 16g, pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 16k ust. 1 z uwzględnieniem współczynnika 3. O tak zdefiniowanej hipotetycznej wartości netto środków trwałych jest mowa w przepisie art. 17c pkt 1 ustawy w odniesieniu do określenia przychodu finansującego ze sprzedaży k o r z y s t a j ą c e m u środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, p o u p ł y w i e podstawowego okresu umowy leasingu. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy, przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości rynkowej według zasad określonych w art. 14. Jak wynika z brzmienia tego przepisu, hipotetyczna wartość netto środka trwałego ma zastosowanie dla prawidłowego określenia przychodu finansującego ze sprzedaży własności środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, jednakże, w odróżnieniu od przedmiotowego stanu faktycznego, w odniesieniu do takiej sprzedaży dokonanej: 1) na rzecz korzystającego, 2) po upływie podstawowego okresu umowy leasingu. Powyższe preferencyjne zasady określania przychodu ze zbycia przedmiotu leasingu na rzecz korzystającego po upływie podstawowego okresu trwania umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą mieć odpowiedniego zastosowania do określania przychodu ze zbycia przedmiotu umowy leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem Podatnika, że dla celów określenia ceny odpłatnego zbycia przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu, o której mowa w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę tę stanowi równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat leasingowych (pomniejszonych o korzyści, jakie wynikają z natychmiastowej zapłaty ich równowartości przez nabywcę), powiększona o kwotę stanowiącą równowartość ceny, za jaką korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu, tj. za kwotę wyrażoną w cenie sprzedaży, która ze względu na treść art. 17g ust. 1 ma charakter symboliczny. W tym ostatnim przepisie mowa jest o cenie sprzedaży środków trwałych określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej. Zgodnie z art. 17g ust. 1 pkt 1 jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy, przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej. Aby zatem można było określić prawidłowo przychód ze sprzedaży środków trwałych będących przedmiotem umowy leasingu, o której mowa w art. 17f ustawy, przy zastosowaniu zasad wynikających z art. 17g, muszą zostać spełnione następujące warunki: 1) nastąpił upływ podstawowego okresu umowy leasingu, 2) finansujący przenosi własność środków trwałych n a k o r z y s t a j ą c e g o. Zatem wobec niespełnienia tych warunków w przedmiotowym stanie faktycznym, powyższe preferencyjne zasady określania przychodu ze zbycia przedmiotu leasingu na rzecz korzystającego po upływie podstawowego okresu trwania umowy leasingu, o której mowa w art. 17f ustawy, nie mogą mieć odpowiedniego zastosowania do określania przychodu ze zbycia przedmiotu umowy leasingu na rzecz osoby trzeciej w czasie trwania umowy leasingu.

Dokonując wyceny rzeczy będącej przedmiotem leasingu nie można również pominąć faktu, że korzystający jest uprawniony, a nie zobowiązany do nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu. Korzystający może zrezygnować z nabycia rzeczy. Nie można zatem określając wartość rynkową rzeczy będącej przedmiotem umowy leasingu pominąć okoliczności ewentualnej rezygnacji korzystającego z wykupu przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy leasingu.

Biorąc pod uwagę powyższe, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy będącej przedmiotem leasingu na rzecz osoby trzeciej, w czasie trwania umowy leasingu, zarówno takiej, która spełnia warunki opisane w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i spełniającej warunki art. 17f tej ustawy, powinna być wartość odpowiadająca wartości rynkowej rzeczy z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z umowy leasingu, jak i korzyści wynikających z natychmiastowej zapłaty równowartości rat leasingowych przez nabywcę.

Zatem uznać należy, że przedstawiona w treści pytania Podatnika cena sprzedaży osobie trzeciej rzeczy będącej przedmiotem leasingu w czasie trwania umowy leasingu za kwotę stanowiącą równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie, a nie zapłaconych rat leasingowych (pomniejszonych o korzyści, jakie wynikają z natychmiastowej zapłaty ich równowartości przez nabywcę), powiększonych o kwotę stanowiącą równowartość ceny, za jaką korzystający ma prawo nabyć przedmiot leasingu po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu, bez uzasadnionej przyczyny odbiega od wartości rynkowej zbywanego przedmiotu leasingu, i w związku z tym istnieją powody uzasadniające określenie przychodu przez organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W związku z powyższym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez Wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnym postanowieniu.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.