P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), po rozpoznaniu wniosku Strony o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, skierowanego do tutejszego organu podatkowego w dniu 12 kwietnia 2007 roku - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sochaczewie

postanawia

- uznać, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie nie naliczania podatku od towarów i usług do opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. – jest prawidłowe

- uznać, że stanowisko wnioskodawcy w sprawie prawa do zwrotu nadpłaty odprowadzonego podatku od towarów i usług od opłat za użytkowanie wieczyste gruntu , które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. – jest prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Strona w 2005 i 2006 roku oraz w miesiącach I – III 2007 r. opodatkowała podatkiem od towarów i usług opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione przed 1 maja 2004 r. traktując tę czynność jako świadczenie usług. Podatnik, powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r., zgodnie z którą oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest dostawą towarów, a umowy zawarte przed 1 maja 2004 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, wystąpił z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa w konsekwencji wydanego wyroku przez w/w sąd.

2. Przedmiot interpretacji.

1. Czy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy naliczać podatek VAT do opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. ?

2. Czy Stronie przysługuje prawo do zwrotu nadpłaty odprowadzonego podatku od towarów i usług od opłat za użytkowanie wieczyste gruntu , które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 ?

3. Stanowisko Wnioskodawcy.

ad 1. Zdaniem Strony w stosunku do umów zawartych przed 1 maja 2004 r. podatku tego nie należy naliczać.

ad 2. Zdaniem Strony prawo takie jej przysługuje.

4. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy.

Ad.1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Po oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste korzystający z niego dysponuje nieruchomością i rozporządza nią jak właściciel, a więc zgodnie z powołanym art. 7 ust. 1, czynność tę należy potraktować jako dostawę towarów. Ze stanu faktycznego wynika, że użytkowanie wieczyste będące przedmiotem sprawy, zostało ustanowione przed 1 maja 2004 r., a więc w okresie kiedy czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Biorąc po uwagę powołane przepisy prawa podatkowego, przy uwzględnieniu uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku sygn. akt I FSK 27906 z dnia 8 stycznia 2007 r. , która rozstrzyga wątpliwości związane z użytkowaniem wieczystym - oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste przed 1 maja 2004 r. jest dostawą towaru dokonaną przed tą datą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego wnoszone po tej dacie opłaty przez użytkowników nie powinny ani zawierać w sobie podatku VAT, ani nie powinny być o ten podatek powiększone. W związku z czym stanowisko Strony zajęte we wniosku do pierwszego pytania należy uznać za prawidłowe.

Ad.2. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Strona w 2005 i 2006 r. oraz w I kwartale 2007 r. do opłat za użytkowanie wieczyste gruntu ustanowione przed 1 maja 2004 r. naliczała podatek VAT i odprowadzała go na konto tutejszego organu podatkowego, przy czym w 2005 r. sama pokrywała koszty podatku, natomiast w następnym okresie doliczała go do opłat ustalanych użytkownikom. W konsekwencji podjętej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego Strona winna wystawić faktury korygujące i zwrócić niesłusznie pobrany podatek w przypadku jego doliczenia, a następnie złożyć korygujące deklaracje VAT-7 za poszczególne miesiące. Dokonując korekty VAT-7 należy zmniejszyć do „0” zarówno wartość sprzedaży jak i wartość podatku, bowiem w deklaracji nie uwzględnia się czynności nie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 75 § 2 pkt. 1 lit. b Ordynacji podatkowej podatnikom przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku, jeżeli w deklaracji podatkowej wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości wyższej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek, przy czym w myśl § 3 cytowanego artykułu podatnik razem z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane deklaracje. Nadpłata powstaje z dniem złożenia korekty deklaracji w podatku od towarów i usług obniżającej wysokość zobowiązania podatkowego, w związku z obniżeniem kwoty podatku należnego VAT (art. 73 § 1 pkt. 6 Ordynacji podatkowej). Zgodnie z art. 77 § 1 pkt. 6 Ordynacji podatkowej nadpłata podlega zwrotowi w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowaną deklaracją. Wobec powyższego Stronie przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty z tytułu odprowadzonego podatku od towarów i usług od opłat za użytkowanie wieczyste gruntu , które zostało ustanowione przed dniem 1 maja 2004 , przy czym pamiętać należy o jednoczesnym skorygowaniu deklaracji VAT-7. W związku z czym stanowisko Strony zajęte we wniosku do drugiego pytania należy uznać za prawidłowe.

W myśl art. 14b Ordynacji podatkowej interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na postanowienie nniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sochaczewie, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.