INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 26 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 13 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego na rzecz pracodawcy zwrotu nienależnie otrzymanej odprawy:

• w części dotyczącej wystawienia informacji PIT-8C - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej ujęcia podatku w PIT-11 w pozycji przychód jak i pobrana zaliczka -jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonanego na rzecz pracodawcy zwrotu nienależnie otrzymanej odprawy.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 02 lipca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-440/12/BD wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 13 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W marcu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę, której koniec okresu wypowiedzenia przypadł na dzień 30 czerwca 2011 r. W związku z rozwiązaniem stosunku pracy Wnioskodawczyni otrzymała na rachunek bankowy należną odprawę. W lipcu 2011 r. Wnioskodawczyni została przywrócona do pracy w związku z zajściem w ciążę i niezwłocznie, na pisemną prośbę działu kadr zwróciła przelewem na rachunek pracodawcy kwotę otrzymanej odprawy. W lutym 2012 roku Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy PIT-11, w którym w rubryce „Zaliczka pobrana przez płatnika” widnieje kwota uwzględniająca podatek od zwróconej odprawy. Równocześnie na równowartość tego podatku został wystawiony Wnioskodawczyni PIT-8C w rubryce „Przychód”. W rozumieniu Wnioskodawczyni z dokumentów dostarczonych przez pracodawcę wynika, iż Wnioskodawczyni winna domagać się od Urzędu Skarbowego nadpłaty podatku z tytułu odprawy pracowniczej, którą Wnioskodawczyni zwróciła. Dodatkowo Wnioskodawczyni winna zapłacić podatek dochodowy od tego podatku, gdyż domagając się jego zwrotu staje się on jej dochodem. Wnioskodawczyni rozmawiała z działem kadr pracodawcy w celu wyjaśnienia sytuacji, ale otrzymała informację, że wszystko jest w porządku. Dział kadr pracodawcy stwierdził, iż wystawił pity zgodnie z dyspozycją telefoniczną jaką otrzymał na infolinii podatkowej, jednakże zaistniała sytuacja nie daje Wnioskodawczyni spokoju i wolałaby posiadać własną interpretację indywidualną.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w informacji PIT-8C pracodawca wykazał jako przychód kwotę zaliczki pobranej przez niego od wypłaconej Wnioskodawczyni odprawy. Natomiast w informacji PIT-11 w kwocie przychodu została ujęta odprawa brutto minus zwrócona przez Wnioskodawczynię odprawa netto czyli w przychodzie pozostał podatek od odprawy co jest uwidocznione na karcie wynagrodzeń za 2011 r. Odprawę Wnioskodawczyni zwróciłam zgodnie z poleceniem pracodawcy w kwocie netto, czyli w takiej wysokości jaka wpłynęła na rachunek bankowy. Według wyliczeń z karty wynagrodzeń wynika, że przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc czerwiec pracodawca uwzględnił w podstawie kwotę odprawy plus wynagrodzenie zasadnicze i od tego jest policzony podatek. Nie odjął jednak zwróconej przez Wnioskodawczynię odprawy w kwocie netto (czyli takiej jaka wpłynęła na rachunek bankowy Wnioskodawczyni) mimo, że jest ona na karcie wynagrodzeń wykazana na minus. W informacji PIT-11 pracodawca w kwocie przychodu wykazał odprawę brutto minus odprawę zwróconą przez Wnioskodawczynię w kwocie netto, czyli pozostał podatek i jednocześnie na ten podatek został wystawiony Wnioskodawczyni PIT-8C jako przychód, który to podatek od odprawy jest również uwzględniony w informacji PIT-11 w pozycji pobrana zaliczka przez płatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracodawca postąpił prawidłowo wystawiając PIT-8C i wykazując w nim kwotę podatku od odprawy jako przychód Wnioskodawczyni jak również ujmując ten podatek od odprawy w PIT-11 w pozycjach przychód oraz pobrana zaliczka...

Wnioskodawczyni uważa, że niesłusznie został jej wystawiony PIT-8C oraz niesłusznie został ujęty podatek w PIT-11 w pozycjach: przychód oraz pobrana zaliczka.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W przepisie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl zaś art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione w tym przepisie jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym, stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zatem od wszelkich wypłacanych (postawionych do dyspozycji podatnika) świadczeń płatnicy – co do zasady – są zobowiązani do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w marcu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę, której koniec okresu wypowiedzenia przypadł na dzień 30 czerwca 2011 r. W związku z rozwiązaniem stosunku pracy Wnioskodawczyni otrzymała na rachunek bankowy należną odprawę. W lipcu 2011 r. Wnioskodawczyni została jednak przywrócona do pracy w związku z zajściem w ciążę i niezwłocznie, na pisemną prośbę działu kadr zwróciła przelewem na rachunek pracodawcy kwotę otrzymanej odprawy. W lutym 2012 roku Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy PIT-11, w którym w rubryce „Zaliczka pobrana przez płatnika” widnieje kwota uwzględniająca podatek od zwróconej odprawy. Równocześnie na równowartość tego podatku został wystawiony Wnioskodawczyni PIT-8C. W informacji PIT-8C pracodawca wykazał jako przychód kwotę zaliczki pobranej przez niego od wypłaconej Wnioskodawczyni odprawy. Natomiast w informacji PIT-11 w kwocie przychodu została ujęta odprawa brutto minus zwrócona przez Wnioskodawczynię odprawa netto czyli w przychodzie pozostał podatek od odprawy jak również w pozycji pobrana zaliczka przez płatnika. Odprawę Wnioskodawczyni zwróciła zgodnie z poleceniem pracodawcy w kwocie netto, czyli w takiej wysokości jaka wpłynęła na rachunek bankowy.

Należy wskazać, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika, w przypadku dokonania przez pracownika, zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona pracownik na rzecz pracodawcy w roku podatkowym, w którym nienależne świadczenie zostało pracownikowi wypłacone, płatnik rozliczy dokonany zwrot stosownie do art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczki) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu pracownik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez pracownika zwrot. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym, powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia dokona pracownik po upływie roku podatkowego, w którym nienależne świadczenie otrzymał, płatnik nie rozliczy podatnikowi ww. zwrotu. W tym wypadku uprawnienie do rozliczenia świadczenia przysługuje samemu podatnikowi na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dokona tego poprzez odliczenie świadczenia od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę (przelew, przekaz), ewentualnie na podstawie wystawionego przez pracodawcę zaświadczenia.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

W myśl art. 26 ust. 7h ww. ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

W sytuacji, gdy płatnik nie dokonał - na podstawie art. 41b ww. ustawy - potrącenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia, a podatnik dokonał takiego zwrotu poprzez wpłatę dla płatnika z własnych środków - wówczas podatnikowi/pracownikowi będzie przysługiwało, wynikające z art. 26 ust. 1 pkt 5 tejże ustawy, prawo do pomniejszenia dochodu przed opodatkowaniem o kwotę dokonanego na rzecz płatnika zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, na podstawie wystawionego przez płatnika potwierdzenia dokonania owego zwrotu.

Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost, czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwocie brutto, czy też w kwocie netto, jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek dochodowy w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie brutto.

Zarówno art. 41b, jak i przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie brutto - łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy - gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni zwróciła odprawę w kwocie netto powyższe przepisy nie mogły mieć w jej przypadku zastosowania.

Ustosunkowując się do kwestii poruszonej we wniosku, tj. faktu, iż Wnioskodawczyni zwróciła pracodawcy (płatnikowi) nienależnie pobrane świadczenie (odprawę) w kwocie netto, czyli bez kwoty zaliczki na podatek dochodowy, którą to zaliczkę płatnik był zobowiązany pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego, należy stwierdzić, iż płatnik postąpił prawidłowo wystawiając Wnioskodawczyni PIT-11, gdzie w pozycji przychodu ujął różnicę z racji wypłaconej odprawy w wysokości brutto a zwróconej przez Wnioskodawczynię odprawy w wysokości netto, pozostawiając tym samym po stronie przychodu jak i po stronie pobranej zaliczki kwotę podatku jaką był zobowiązany odprowadzić do urzędu skarbowego z tytułu przyznanej i wypłaconej Wnioskodawczyni odprawy.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, pobrania i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

W związku z faktem przywrócenia Wnioskodawczyni do pracy – wypłacona w lipcu 2011 r. odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy okazała się dla Wnioskodawczyni świadczeniem nienależnym. Zwrócenie płatnikowi nienależnie wypłaconej odprawy w kwocie netto spowodowało, iż płatnik pobraną i wpłaconą do urzędu skarbowego a nie zwróconą przez Wnioskodawczynię kwotę zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczenia zaliczył Wnioskodawczyni do przychodu ze stosunku pracy, od którego pobrał stosowaną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Kwota zaliczki od przychodu powstałego w wyniku zwrotu kwoty netto zawiera się w kwocie pobranej uprzednio zaliczki od odprawy.

Zatem w lutym 2012 r. Wnioskodawczyni prawidłowo otrzymała od pracodawcy PIT-11, gdzie zarówno po stronie przychodu jaki i po stronie pobranej przez płatnika zaliczki została ujęta kwota nie zwrócona przez Wnioskodawczynię a pobrana przez płatnika jako zaliczka na podatek dochodowy od nienależnie wypłaconej odprawy. Skoro bowiem kwota pobranej zaliczki od odprawy została przekazana do urzędu skarbowego na rzecz Wnioskodawczyni nastąpiło przysporzenie majątkowe po Jej stronie, czyli przychód. Podkreślić jednak należy, iż płatnik nie miał jednak podstaw prawnych do wystawienia Wnioskodawczyni PIT-8C, w którym wykazał pobraną od wypłaconej Wnioskodawczyni odprawy zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej wystawienia przez płatnika informacji PIT-8C należało uznać za prawidłowe, natomiast stanowisko w części ujęcia przez płatnika podatku w PIT-11 w pozycji przychód jak i pobrana zaliczka należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z dołączeniem do uzupełnienia wniosku pliku dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.