INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.), uzupełnionym w dniach 22 i 26 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek uzupełniono w dniach 22 i 26 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zatrudniająca pracowników obowiązana jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników, zgodnie z art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, była do 30 czerwca 2012 r. zakładem pracy chronionej i pobrany podatek rozliczała na zasadach określonych w art. 38 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Wynagrodzenia, zgodnie z regulaminem płacy obowiązującym w zakładzie, wypłacane są do 10-go dnia następnego miesiąca za m-c poprzedni.

Z dniem 1 lipca 2012 r. Spółka utraciła status zakładu pracy chronionej, utrzymując dotychczasowe zatrudnienie ogółem i w osobach niepełnosprawnych, zachowując środki ZFRON, przekazała zaliczkę podatku dochodowego, pobraną z wynagrodzeń należnych za m-c czerwiec 2012, na zasadach określonych w art. 38 ust. 2a. Zaliczka na podatek została pobrana w dniu wypłaty wynagrodzenia, tj. 10 lipca 2012 r. Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 38 ust. 2b, przyjęty do wyliczenia kwoty podatku i jego rozliczenia, zgodnie z ust. 2a cytowanej ustawy, wyliczono wg stanu zatrudnienia z miesiąca czerwca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyjmuje się do wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy wskaźnik stanu zatrudnienia z miesiąca poboru zaliczki czy z miesiąca wypłacenia wynagrodzenia stanowiącego podstawę wyliczenia podatku...

Pytanie to wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka przy pobieraniu i rozliczaniu zaliczek no podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników, kieruje się zasadami określonymi w art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy, kwotę pobranego podatku od osób niepełnosprawnych, przekazanego na ZFRON, należy przyjąć stan zatrudnienia z miesiąca, w którym wynagrodzenia zostały wypracowane. Wydaje się to zgodne z zasadą racjonalności.

Ponadto przywołany w ust. 2b art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej, mówiący o sposobie ustalenia wskaźnika, uzależnia wysokość kwoty miesięcznej wpłaty na Fundusz od wskaźnika zatrudnienia w tymże miesiącu, wpłata natomiast dokonywana jest w terminie do dnia 20 następnego miesiąca.

Odniesienie więc wyliczenia wskaźnika do stanu zatrudnienia istniejącego w dacie i miesiącu poboru zaliczki byłoby nielogiczne. Wysokość kwoty pobranej zaliczki wyliczona została z wynagrodzenia wypracowanego w miesiącu poprzednim.

Przyjęcie stanu zatrudnienia z miesiąca wypracowania wynagrodzenia pozwoli również na terminowe i prawidłowe ujęcie w księgach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 361 ze zm.) płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przepisu tego zatem wynika, iż przekazanie zaliczki na podatek do urzędu skarbowego następuje w miesiącu następującym po miesiącu dokonania wypłaty.

Kolejne przepisy art. 38 ust. 2-2c ustawy regulują zasady przekazania zaliczki w przypadku płatnika będącego zakładem pracy chronionej lub zakładami aktywności zawodowej oraz płatnika, który utracił status zakładu pracy chronionej.

Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy, płatnicy będący:

1. zakładami pracy chronionej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:
   1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granice pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują:
      • w 40% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
      • w 60% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
   2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w lit. a), przekazują na zasadach określonych w art. 38 ust. 1;
2. zakładami aktywności zawodowej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:
   1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują na zakładowy fundusz aktywności,
   2. miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w lit. a, przekazują, na zasadach określonych w art. 38 ust. 1.
   
   

Z kolei, zgodnie z postanowieniami art. 38 ust. 2a ustawy, płatnicy określeni w art. 31, którzy utracili status zakładu pracy chronionej, zatrudniający osoby niepełnosprawne, kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów tych osób z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez tych płatników tym osobom:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód osoby niepełnosprawnej uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują w wysokości:
   1. 25% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 25 do 30%,
   2. 50% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 30 do 35%,
   3. 75% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości od 35 do 40%,
   4. 100% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w przypadku płatników osiągających wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 40%
   - w pozostałej części na zasadach określonych w art. 38 ust. 1;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód osoby niepełnosprawnej uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1, kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnicy przekazują na zasadach określonych w art. 38 ust. 1.
   
   

Powołane regulacje odnoszą się do „kwot pobranych zaliczek”, tj. do kwot, jakie płatnik „zatrzymał” celem ich późniejszego przekazania. Przepisy art. 38 ust. 2-2a ustawy mają charakter norm szczególnych, stanowiących odstępstwo od ogólnej reguły określonej w art. 38 ust. 1, z tym że odstępstwo to dotyczy podmiotu, na rzecz którego należy przekazać zaliczkę. Przekazanie zaliczki do tych podmiotów następuje w terminie określonym w art. 38 ust. 1 ustawy, tj. do dnia do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki.

Ponadto art. 38 ust. 2b ustawy stanowi, iż wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w ust. 2a, ustala się na podstawie art. 21 ust. 1 i 5 oraz art. 28 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

Natomiast w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721. ze zm.), wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych oznacza przeciętny miesięczny udział procentowy osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu ogółem, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Co do zasady zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w momencie wypłaty, przy czym nie ma znaczenia, jakiego okresu dany przychód dotyczy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 38 ust. 2a ustawy, dotyczy miesiąca wypłaty wynagrodzenia. Z uwagi na fakt, iż przekazanie części zaliczki na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych - w myśl przepisów art. 38 ust. 1 ustawy - następuje w następnym miesiącu, płatnik będzie już dysponował pełnymi danymi za miesiąc poprzedni, co pozwoli na ustalenie właściwej wielkości wskaźnika.

Reasumując, do wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy należy przyjąć wskaźnik stanu zatrudnienia z miesiąca wypłacenia wynagrodzenia, nie zaś jak wskazuje Wnioskodawca z miesiąca, w którym wynagrodzenia zostały wypracowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.