Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-771/12-4/AW
z 19 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu 5 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na budowie budynku usługowo – mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na budowie budynku usługowo – mieszkalnego.

Pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. wniosek został uzupełniony poprzez wskazanie, że dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, którego przedmiotem działalności są usługi ogólnobudowlane, zawarł umowę na wybudowanie budynku usługowo – mieszkalnego. Przedmiotem umowy jest kompleksowa realizacja inwestycji budowlanej. Budynek mieszkalny, wielorodzinny z funkcją handlową w parterze wraz z infrastrukturą towarzyszącą, a w szczególności wybudowanie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego o powierzchni użytkowej części mieszkalnej 1 618,60 m² oraz funkcją handlową w parterze o łącznej powierzchni użytkowej ok. 1 408,80 m² (w tym 1 057,70 m² powierzchni sklepowej oraz 351,10 m² powierzchni magazynowej i pomieszczeń dodatkowych). Część mieszkalna (powierzchnia mieszkalna poszczególnych lokali nie przekracza 150 m²) stanowi 53,47% całości powierzchni budynku, natomiast część usługowa stanowi 46,53% całości budynku. Zarówno część mieszkalna, jak i usługowa posadowione są na jednych wspólnych fundamentach (część mieszkalna oparta bezpośrednio na stropie nad parterem części usługowej).

W piśmie z dnia 7 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług . Dotychczas za wykonane prace wystawione były faktury przy zastosowaniu podatku VAT w wysokości 23%.

Zgodnie z treścią projektu budowlanego budynek określony został jako:

1. Część mieszkalna: powierzchnia użytkowa 1618,6 m²,
2. Część handlowa – parter: powierzchnia użytkowa 1408,8 m².
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca zakwalifikował budynek do działu 11 PKOB (1122).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla części mieszkalnej, która stanowi 53,47% całości powierzchni budynku właściwa stawka podatku VAT wynosi 8%, natomiast dla części usługowej, której powierzchnia stanowi 46,53% całości budynku właściwa stawka podatku VAT wynosi 23%, stosując przy fakturowaniu od początku realizacji procentowy podział kosztów robót budowlano – montażowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturowanie powinno odbywać się według procentowego podziału kosztów robót budowlano – montażowych stosując odpowiednio stawkę VAT:

• 23% dla części usługowej,
  

• 8% dla części mieszkalnej
  

- w odniesieniu do każdej faktury od początku realizacji budowy przedmiotowego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

I tak, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto w tym miejscu wskazać należy, że dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowa”, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 6 i pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowę rozumie się wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Przez roboty budowlane natomiast rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,
  

• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,
  

• Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.
  
  

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca – będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - którego przedmiotem działalności są usługi ogólnobudowlane, zawarł umowę na wybudowanie budynku usługowo – mieszkalnego. Przedmiotem umowy jest kompleksowa realizacja inwestycji budowlanej. Budynek mieszkalny, wielorodzinny z funkcją handlową w parterze wraz z infrastrukturą towarzyszącą, a w szczególności wybudowanie budynku mieszkalnego, wielorodzinnego o powierzchni użytkowej części mieszkalnej 1 618,60 m² oraz funkcją handlową w parterze o łącznej powierzchni użytkowej ok. 1 408,80 m² (w tym 1 057,70 m² powierzchni sklepowej oraz 351,10 m² powierzchni magazynowej i pomieszczeń dodatkowych). Część mieszkalna (powierzchnia mieszkalna poszczególnych lokali nie przekracza 150 m²), stanowi 53,47% całości powierzchni budynku, natomiast część usługowa stanowi 46,53% całości budynku. Zarówno część mieszkalna, jak i usługowa posadowione są na jednych wspólnych fundamentach (część mieszkalna oparta bezpośrednio na stropie nad parterem części usługowej).

Zgodnie z treścią projektu budowlanego budynek określony został jako:

1. Część mieszkalna: powierzchnia użytkowa 1618,6 m²,
2. Część handlowa – parter: powierzchnia użytkowa 1408,8 m².
   
   

Wnioskodawca zakwalifikował budynek do działu 11 PKOB (1122).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, świadcząc usługę budowlaną polegającą na wybudowaniu całego budynku usługowo - mieszkalnego, gdzie ponad połowa powierzchni użytkowej wykorzystana jest na cele mieszkalne, może korzystać wprost z zapisu art. 41 ust. 12a ustawy. Tym samym w stosunku do budowy przedmiotowego budynku sklasyfikowanego – jak wskazał Wnioskodawca - w PKOB w kategorii 1122 (dział 11), zastosowanie ma preferencyjna stawka podatku w wysokości 8 %, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy. Wskazać w tym miejscu należy, iż przedmiotem zawartej umowy jest budowa budynku jako całości, zatem stawka podatku VAT, o której mowa powyżej, ma zastosowanie do całości wykonanych robót, zarówno związanych z częścią mieszkalną, jak i częścią użytkową, bez konieczności wyliczania proporcji udziału powierzchni użytkowej w ogólnej powierzchni budynku i stosowania różnych stawek - odpowiednio stawki VAT 23% dla części usługowej, oraz 8% dla części mieszkalnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.