INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.02.2008 r. (data wpływu 04.03.2008 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku w zakresie brakującej opłaty z dnia 05.06.2008 r. (data wpływu 09.06.2008 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 26.05.2008 r. Nr IPPB2/415-419/08-2/MG (data nadania 27.05.2008 r. data doręczenia 29.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu przez pracownika nienależnie otrzymanego wynagrodzenia oraz związanych z tym zwrotem obowiązków płatnika - jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej wysokości, w jakiej pracownik powinien zwrócić pracodawcy nienależnie pobrane wynagrodzenie oraz zwrotu składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie społeczne,

• nieprawidłowe – w części dotyczącej wystawienia pracownikowi przez pracodawcę zaświadczenia o zwrocie nienależnie pobranego świadczenia oraz sporządzenia przez płatnika korekt informacji PIT-11 i rocznego obliczenia podatku PIT-40.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 04.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zwrotu przez pracownika nienależnie otrzymanego wynagrodzenia oraz związanych z tym zwrotem obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pracodawca wypłaci pracownikowi w miesiącu grudniu danego roku kalendarzowego kwotę 2.000,00 zł (brutto) tytułem wynagrodzenia za pracę. W kwocie tej zawierają się składki na ubezpieczenie społeczne (w kwocie 374,20 zł), składka na ubezpieczenie zdrowotne (9% w wysokości 146,92 zł, w tym 7,75% w kwocie 126,00 zł), zaliczka na podatek dochodowy (w drugim progu skali podatkowej w wysokości 273,00 zł). Wskutek tych odliczeń pracownik otrzyma do wypłaty kwotę 1.206,48 zł. Wskazany przychód został uwzględniony w wystawionej pracownikowi informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 (alternatywnie w rocznym obliczeniu podatku PIT-40).

W miesiącu lutym kolejnego roku kalendarzowego pracodawca ustalił, że wynagrodzenie wypłacone pracownikowi w miesiącu grudniu poprzedniego roku kalendarzowego jest świadczeniem nienależnie pobranym, gdyż pracownik przez cały miesiąc grudzień przebywał na urlopie bezpłatnym (udzielonym na okres od dnia 1 grudnia tego roku kalendarzowego do dnia 30 czerwca kolejnego roku kalendarzowego). W związku z powyższym, już po wydaniu pracownikowi informacji PIT-11 (alternatywnie PIT-40), pracodawca skierował do pracownika pisemne wezwanie do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za miesiąc grudzień poprzedniego roku kalendarzowego.

Pismem z dnia 26.05.2008 r. Nr IPPB2/415-419/08-2/MG tut. Organ wezwał Spółkę do uzupełnienia wniosku w zakresie uiszczenia dodatkowej opłaty, w sytuacji gdy interpretacja indywidualna ma być udzielona także w zakresie ustawy Ordynacja podatkowa.

W odpowiedzi na wezwanie Spółka pismem z dnia 05.06.2008 r. (data wpływu 09.05.2008 r.) wyjaśniła, iż dokonała dodatkowej opłaty w wysokości 75,00 zł (wpływ opłaty nastąpił w dniu 04.06.2008 r.), w związku z czym interpretacja indywidualna udzielona będzie także w zakresie ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jakiej kwocie pracownik powinien zwrócić nienależnie pobrane wynagrodzenie...
2. Czy w wyrażeniu „zwrot nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy” art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mieści się wyłącznie wynagrodzenie netto wraz z zaliczką na podatek dochodowy, czy też dodatkowo również składka na ubezpieczenie zdrowotne lub ubezpieczenie społeczne, czy też całe wynagrodzenie brutto...
3. Czy działanie pracodawcy polegające na korekcie wydanych uprzednio pracownikowi PIT-11, czy też PIT-40 będzie zgodne z przepisami ustawy Ordynacja podatkowa oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki pracodawca ma obowiązek żądać od pracownika zwrotu kwoty netto powiększonej o zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z wykładnią gramatyczną art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, t. j. w opisanym zdarzeniu przyszłym kwoty łącznie 1.479,48 zł (w tym kwoty netto oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizyczny). Z dniem zwrotu pracodawca wystawi pracownikowi zaświadczenie o zwrocie nienależnie pobranego świadczenia w kwocie 1.479,48 zł, stanowiącego podstawę wykazania tej kwoty w odpowiedniej rubryce druku rozliczenia rocznego („zwrot nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy”). Nadpłaconą kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, w wysokości 126,00 zł, pracodawca zwróci pracownikowi, zaś pracownik będzie obowiązany doliczyć tą kwotę do podatku w rozliczeniu rocznym. Zdaniem Spółki składek na ubezpieczenie społeczne pracodawca nie powinien dochodzić od pracownika, gdyż pomniejszyły już w poprzednim roku przychód stanowiący podstawę opodatkowania, poza tym pracodawca odzyska te składki w związku z korektą dokumentów przekazanych do ZUS.

Spółka twierdzi, iż w wyjątkowych przypadkach, w szczególności gdy pracownik w dniu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, już nie jest zatrudniony u pracodawcy, pracodawca ma możliwość sporządzenia również korekty PIT-11 (ewentualnie PIT-40). Celem takiej korekty, mimo złamania zasady kasowości, jest doprowadzenie do stanu zgodności sporządzonych uprzednio dokumentów PIT z ustalonym ostatecznie stanem faktycznym sprawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż mamy do czynienia ze zwrotem przez pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym, nienależnie otrzymanego w m-cu grudniu ubiegłego roku kalendarzowego wynagrodzenia.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeśli ten, kto je spełnił, nie był do tego zobowiązany, gdy podstawa świadczenia odpadła lub jego zamierzony cel nie został osiągnięty, albo gdy czynność prawna do niego zobowiązująca była nieważna.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, którzy na skutek różnych okoliczności dokonali zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, w kwotach uwzględniających podatek dochodowy, przysługuje prawo do odliczenia tego świadczenia od dochodu.

Z wniosku wynika, że zwrotu nienależnego wynagrodzenia za m-c grudzień poprzedniego roku, dokona pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym.

Zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) ww. pracownik w dalszym ciągu pozostaje w stosunku pracy z pracodawcą, zatem zgodnie z powołanymi powyżej przepisami art. 11, 12 i 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż Spółka nieprzerwanie pełni funkcję płatnika.

Ustawodawca wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej wypłaconych. W myśl art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki, o dokonany przez podatnika zwrot. Jeżeli kwota dokonanego zwrotu przekracza dochód danego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

Zatem, jeżeli pracownik zwróci Spółce nienależnie wypłacone wynagrodzenie do końca danego roku kalendarzowego, zarówno w trakcie przebywania na urlopie bezpłatnym, jak i po powrocie z niego, czyli po dniu 30 czerwca i w danym roku pracodawca wypłaci pracownikowi wynagrodzenie ze stosunku pracy, Spółka jako płatnik zobowiązana będzie pomniejszyć dochód do opodatkowaniu za miesiąc, w którym ten dochód wystąpi, o kwotę dokonanego zwrotu nienależnie otrzymanego wynagrodzenia.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, iż powyższa kwota podatnikowi przepada. Bowiem ustawodawca w art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy ustanowił procedury dokonywania takich odliczeń bezpośrednio przez podatnika, pozwalające samodzielnie pomniejszyć podstawę obliczenia podatku o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 26 ust. 7h ww. ustawy jeżeli kwota zwrotu przekracza dochód w danym roku podatkowym może być ona odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Jeżeli więc płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika w całości lub w części, na skutek osiągania przez niego niskich dochodów bądź ustania źródła przychodów, odliczenia dokonuje wówczas sam podatnik na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę na rzecz płatnika (przekaz, przelew itp.) oraz sporządzonego przez płatnika zaświadczenia.

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że z dniem zwrotu nienależnie otrzymanego wynagrodzenia przez pracownika, pracodawca wystawi pracownikowi zaświadczenie o wysokości nienależnie pobranego świadczenia, stanowiącego podstawę wykazania tej kwoty w odpowiedniej rubryce druku rozliczenia rocznego. Sytuacja taka mogłaby mieć miejsce, gdy w roku podatkowym, w którym zwrot nastąpi, pracownik po powrocie z urlopu bezpłatnego nie osiągnie żadnego przychodu ze stosunku pracy lub dokona tego zwrotu w czasie, gdy nie będzie łączył go już z płatnikiem stosunek pracy.

Ustosunkowując się do podniesionej we wniosku kwestii dotyczącej wysokości, w jakiej pracownik powinien zwrócić nienależnie pobrane wynagrodzenie, należy uznać stanowisko Spółki za prawidłowe, bowiem z analizy treści wyżej powołanego art. 41b ww. ustawy, a także zacytowanego art. 26 ust. 1 pkt 5 wynika, że pracownik dokonując zwrotu nienależnie otrzymanego wynagrodzenia, winien dokonać tego zwrotu w kwocie netto, powiększonej o zaliczkę na podatek dochodowy.

Jak wskazano we wniosku, na skutek otrzymanego od pracownika zwrotu nienależnego wynagrodzenia, Spółka dokona korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS i z tego tytułu płatnikowi zwrócone zostaną składki na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie społeczne.

W tym miejscu należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż w wyrażeniu „zwrot nienależnie pobranego świadczenia” nie mieści się składka na ubezpieczenie zdrowotne, w związku z czym nadpłaconą kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pracodawca zwróci pracownikowi, zaś pracownik doliczy tę kwotę do podatku w rozliczeniu rocznym.

Sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.) została unormowana w art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym przepisem w przypadku otrzymania przez pracownika zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenia zdrowotne w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik (pracownik) jest obowiązany doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone.

W sytuacji, gdy pracownik otrzyma zwrot składek na ubezpieczenie zdrowotne i złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następnego po roku podatkowym oświadczenie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik sporządzając roczne obliczenie podatku, dolicza (zgodnie z art. 37 ust. 1a pkt 5 ww. ustawy) do podatku obliczonego zgodnie z art. 27, otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Przechodząc do kwestii zwrotu składek na ubezpieczenie społeczne, w związku z dokonaną przez pracodawcę korektą dokumentów ZUS, należy także zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż w wyrażeniu „zwrot nienależnie pobranego świadczenia” nie mieszczą się składki na ubezpieczenie społeczne. Kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenie społeczne finansowana przez pracownika, zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy (płatnika składek) stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stąd też kwotę zwróconych składek, bez względu na to, czy jest to zwrot składek nienależnie pobranych od pracownika w ubiegłym roku podatkowym, czy też w bieżącym roku, pracodawca dolicza do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień powołanego powyżej art. 12 i 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez konieczności sporządzania korekt informacji PIT-11 i rocznego obliczenia podatku PIT-40 za rok ubiegły. Kwota zwrotu nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Wyjaśnienia wymaga także zagadnienie dotyczące korekty informacji PIT-11, ewentualnie rocznego obliczenia podatku PIT-40 za poprzedni rok podatkowy, na skutek dokonanego przez pracownika w bieżącym roku zwrotu nienależnie otrzymanego w roku ubiegłym wynagrodzenia.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z treści art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa wynika, że płatnik ma taką możliwość, jednakże nie jest ona prawnie dopuszczona w każdym przypadku. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację, co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy wskazać, iż ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika, w przypadku dokonania przez pracownika, a także przez byłego pracownika, zwrotu nienależnie pobranego świadczenia.

W sytuacji, gdy zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za rok ubiegły dokona były pracownik, a więc w chwili dokonania zwrotu podatnika nie będzie łączył już z płatnikiem stosunek pracy, były płatnik nie rozliczy podatnikowi ww. zwrotu, gdyż brak będzie dochodów, które mógłby pomniejszyć o dokonany zwrot, zgodnie z art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże taka sytuacja nie upoważnia płatnika do dokonania korekty wystawionych za rok ubiegły formularzy PIT-11 i PIT-40, bowiem wystawione przez płatnika informacje odzwierciedlają zaistniały w roku ubiegłym stan faktyczny, a więc sporządzone były prawidłowo i tym samym brak podstaw prawnych do ich korygowania.

W takim przypadku, zgodnie z regulacją zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy uprawnienie do ich rozliczenia przysługuje samemu podatnikowi, który dokona tego poprzez ich odliczenie od dochodu w zeznaniu rocznym, składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę (przelew, przekaz), ewentualnie na podstawie wystawionego przez byłego pracodawcę zaświadczenia.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów prawa, a także analizy zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki odnośnie wysokości zwracanego przez pracownika nienależnie wypłaconego wynagrodzenia, a także braku zwrotu przez pracownika składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenie społeczne. Natomiast nieprawidłowe, odnośnie wystawienia pracownikowi przez pracodawcę zaświadczenia o zwrocie nienależnie pobranego wynagrodzenia, a także sporządzenia przez płatnika korekt informacji PIT-11 i rocznego obliczenia podatku PIT-40.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.