INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 25 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wartości kosztów kształcenia pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wartości kosztów kształcenia pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Miejski ponosi wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji i poszerzeniem umiejętności zawodowych własnych pracowników, finansując im różne formy kształcenia, takie jak studia, studia podyplomowe, kursy, szkolenia oraz inne formy kształcenia mające na celu uzupełnienie bądź zdobycie wiedzy związanej z wykonywaną pracą w Urzędzie. Organizatorami tych form dokształcania są zarówno podmioty wpisane do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych albo mające akredytacje kuratora oświaty, jak też nie posiadające akredytacji ani wpisu. Pracownicy są delegowani na szkolenia przez Urząd, który opłaca należność bezpośrednio jego organizatorowi, a dodatkowo przy kierowaniu na studia licencjackie, magisterskie i podyplomowe, zawierana jest z pracownikiem umowa, określająca m. in. sposób finansowania.

Inną formą organizacji szkolenia jest zatrudnienie przez Urząd na podstawie umowy o dzieło osoby fizycznej – specjalisty w danej dziedzinie, która przeprowadza szkolenie pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość opłaty za studia, kursy i szkolenia zwiększa przychód do opodatkowania pracowników, jako przychód uzyskany od pracodawcy na dofinansowanie lub sfinansowanie dokształcania, bez względu na formę organizacji szkolenia oraz fakt wpisania do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych albo posiadania akredytacji kuratora oświaty...

Zdaniem Urzędu wartość dofinansowania lub pełnego sfinansowania wydatków na dokształcanie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od formy organizacji szkolenia (zlecenie szkolenia osobie fizycznej lub korzystanie z różnych form dokształcania organizowanych przez podmioty działające w tym zakresie) oraz faktu wpisania do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych lub posiadania akredytacji kuratora oświaty. Takie dofinansowanie lub sfinansowanie nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z art. 17 i art. 94 pkt 6 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Kierowanie pracowników na kursy, szkolenia czy studia jest właśnie realizacją zapisu tych artykułów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast art. 12 ust. 1 stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Natomiast według art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenie zawodowe pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych - korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej to dwa następujące rozporządzenia:

1. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993r. Nr 103, poz. 472 ze zm.),
2. Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006r. Nr 31, poz. 216 ze zm.).
   
   

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

1. szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy, do których należą: seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy specjalizacyjne, kursokonferencje, okazjonalne wykłady a nawet nauka języków obcych, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka. Powyższe wymienione rodzaje dokształcania nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym,
2. szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika (nauka w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp.).
   
   

Należy również mieć na uwadze, że w przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku (np. szkolenie z nowej wersji programu komputerowego dla pracownika, który używa w pracy tego programu). Jeśli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast, jeśli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie wystąpi bezpośredni związek zdobywanej wiedzy z zakresem obowiązków pracownika (nie będą to szkolenia i kursy niezbędne do wykonywania zadań powierzonych pracownikowi), wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. oraz obowiązującym od 14 marca 2006r. rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03 lutego 2006r.

Zakres pozaszkolnych form nauczania reguluje powołane powyżej rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z 03 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych. Zgodnie z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kurs;
2. kurs zawodowy;
3. seminarium;
4. praktyka zawodowa.
   
   

Zwolnieniu podlegać będą zatem przychody uzyskiwane przez pracowników z tytułu uczestnictwa w szkoleniach pod warunkiem, że szkolenia te stanowią jedną z powyżej wskazanych form kształcenia pozaszkolnego i będą przyznane przez pracodawcę zgodnie z odrębnymi przepisami na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika.

Przepisem regulującym zakres świadczeń przysługujących pracownikom podnoszącym kwalifikacje zawodowe jest ww. rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych.

W myśl § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

1. zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu,
2. urlop szkoleniowy na udział w obowiązkowych zajęciach oraz zwolnienie z części dnia pracy w wymiarze określonym w § 10, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
   
   

Natomiast cyt. powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy nie uzależnia stosowania określonego w nim zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora kształcenia. Stąd też posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora szkolenia nie wpływa na możliwość skorzystania ze zwolnienia świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei zgodnie z § 3 rozporządzenia z 12 października 1993r., kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005r. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) stanowi, że studia podyplomowe są – obok studiów, studiów doktoranckich oraz kursów dokształcających – jedną z form zajęć, które mogą być prowadzone przez uczelnie wyższe. Ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym definiuje studia podyplomowe, jako inną niż studia wyższe i studia doktoranckie formę kształcenia przeznaczoną dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy).

Pracownikowi, który podejmuje naukę w szkole na podstawie skierowania zakładu pracy, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienia z części dnia pracy w określonych wymiarach, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Zakład pracy może też przyznać pracownikowi, dodatkowe świadczenia, a w szczególności:

1. zwrócić koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,
2. pokryć koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych,
3. pokryć opłaty za naukę, pobierane przez szkołę,
4. udzielić dodatkowego urlopu szkoleniowego.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Urząd Miejski kieruje swoich pracowników na szkolenia mające na celu uzupełnienie bądź zdobycie wiedzy związanej z wykonywaną pracą w Urzędzie. Są to zarówno szkolenia w formach szkolnych (studia licencjackie, magisterskie i podyplomowe) jak i pozaszkolnych (kursy). Pracownicy są delegowani na ww. szkolenia przez Urząd. W związku z powyższym należy uznać, iż szkolenia te podlegać będą zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 90 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy spełnieniu warunków w nim przewidzianych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.