INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku z dnia 7 lutego 2008 r. (data wpływu 15 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawek podatku przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego obiektami budowlanymi, z których część jest zwolniona (towar używany), a część opodatkowana stawką 22% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawek podatku przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego obiektami budowlanymi, z których część jest zwolniona (towar używany), a część opodatkowana stawką 22%.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadząc działalność gospodarczą zamierza zbyć należące do niej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej budynkami: biurowo-produkcyjno-magazynowym oraz produkcyjno-socjalnym, a także budowlami w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane takimi jak drogi, place, ogrodzenia, zbiorniki ppoż, trafostacja i sieć wodno–kanalizacyjna. Sprzedaż jednego z budynków oraz część powyższych budowli jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy (towary używane), a sprzedaż drugiego z budynków oraz pozostałej cześć budowli podlega podatkowi według stawki 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Według jakich stawek podatku należy opodatkować sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego obiektami budowlanymi, z których część jest zwolniona z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 1 (towar używany), a część podlega temu podatkowi według stawki 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem wobec braku literalnych regulacji dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zabudowanego wieloma obiektami budowlanymi, do których stosuje się różne stawki podatku lub których część jest od tego podatku zwolniona - do ustalenia, w jakiej części sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu podlegać będzie podatkowi, a w jakiej części zwolnieniu od podatku - należy dokonać opodatkowania przy zastosowaniu zasady proporcjonalności wartości sprzedawanych budynków i budowli. Powyższe stanowisko wynika zarówno z logicznej interpretacji przepisów ustawy, jak i dostępnych informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego np. interpretacji wydanej przez Urząd Skarbowy. Inna interpretacja nie jest możliwa, ponieważ sieci podziemne będące budowlami w rozumieniu prawa budowlanego w ogóle nie posiadają powierzchni zabudowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle i ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, stosownie do art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie ich użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ustawy, wyłączający zwolnienie od podatku znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza prawo do zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy – jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego. W przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych w zakresie podatku od towarów i usług czynność ta będzie uzależniona od statusu budynków i budowli na tym gruncie posadowionych. Art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy przedmiotem dostawy są budynki lub budowle posadowione na gruncie będącym przedmiotem wieczystego użytkowania. Jak wskazuje przepis § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż przedmiotem dostawy będą: prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, budynek i budowle uznane przez Wnioskodawcę za towary używane, spełniające przesłanki pozwalające uznać, iż sprzedaż ich jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz budynek i budowle opodatkowane podatkiem w wysokości 22%.

Analiza wskazanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż zwolnienie od podatku jest jednym z wyjątków od generalnej reguły opodatkowania sprzedaży i nie może być rozszerzone na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane jedynie do takiej jej części, która jest związana z posadowionymi budynkami i budowlami podlegającym zwolnieniu od opodatkowania w chwili sprzedaży.

Ze względu na to, iż przedmiotem transakcji będzie prawo wieczystego użytkowaniu gruntu wraz ze związanymi z tym gruntem budynkami i budowlami, których sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i których sprzedaż jest zwolniona od tego podatku, należy przypisać części gruntu do poszczególnych obiektów.

Zatem, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w części związanej z budynkiem i budowlami, stanowiącymi w rozumieniu ustawy towary używane, jest zwolnione od podatku, zaś w części, w której dostawa nie korzysta ze zwolnienia, należy zastosować zasady opodatkowania jak przy dostawie tych budowli.

W związku z tym, iż ani przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza wartościowego, tj. proporcjonalnie do wartości sprzedawanych budynków przypisać do nich odpowiednio udział gruntu i zastosować właściwe stawki, lub wg. klucza powierzchniowego, tj. podzielić powierzchnię gruntu proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne budynki. Każda metoda czy to oparta na kluczu wartościowym czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa.

Jednakże jak Spółka wskazała w odniesieniu do niektórych budowli (np. sieci podziemnych) nie posiadających powierzchni zabudowy, prawidłowe jest zastosowanie metody wg klucza wartościowego.

W przypadku sprzedaży wieczystego prawa użytkowania gruntu, gdy na działce znajdują się budynki i budowle trwale z gruntem związane, opodatkowane według stawki podatku w wysokości 22% oraz zwolnione od podatku (co występuje w opisanym zdarzeniu przyszłym) należy proporcjonalnie do wartości sprzedawanych obiektów przypisać odpowiednio udział gruntu i zastosować właściwą stawkę oraz zwolnienie. Jeżeli przedmiotem dostawy jest kilka wyodrębnionych geodezyjnie działek to przyporządkowania należy dokonać osobno w obrębie każdej działki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.