INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 28.03.2008 r. (data wpływu 31.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki związanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.03.2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki związanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, na podstawie umowy z kontrahentem unijnym, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej „WNT”). Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonywania płatności częściowych. Wnioskodawca dokonuje częściowych płatności na podstawie otrzymanych od unijnego kontrahenta faktur zaliczkowych w kwotach wynikających z przedmiotowych faktur zaliczkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w tytułu WNT powstaje w dniu, w którym unijny kontrahent wystawi fakturę częściową (zaliczkową)...

Wnioskodawca wskazuje, że dokonuje wewnątrzwspólnowego nabycia towarów. Stosownie do postanowień art. 20 ust. 5 ustawy obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W opisanym wyżej stanie faktycznym kontrahent unijny wystawił fakturę zaliczkową, na podstawie której Wnioskodawca dokonał zapłaty kwoty w wysokości określonej w tej fakturze. Zgodnie brzmieniem art. 20 ust. 6 ustawy, gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez tego podatnika (unijnego kontrahenta).

W opinii Spółki wystawienie faktury zaliczkowej jest zdarzeniem, które wyłącza stosowanie art. 20 ust. 5 ustawy. W konsekwencji zatem, na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje z momentem wystawienia faktury częściowej przez unijnego kontrahenta. Podstawą opodatkowania jest kwota widniejąca na fakturze częściowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W myśl ust. 6 ww. artykułu w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Przepis ten, zgodnie z regulacją ust. 7, stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

W ocenie tut. organu, z powołanych wyżej zapisów art. 20 ww. ustawy wynika, że ustawodawca wyraźnie oddzielił sytuacje, w których nabywca dokonuje zapłaty części lub całości należności przed dokonaniem dostawy, a dostawca potwierdza ten fakt wystawiając faktury, od sytuacji gdy przed dokonaniem dostawy kontrahent zagraniczny wystawia fakturę na wartość całej realizowanej dostawy. W przypadku wystawienia faktur zaliczkowych przez podatnika podatku od wartości dodanej istotna jest kolejność zdarzeń. Najpierw przyszły nabywca dokonuje wpłaty zaliczki, a następnie zagraniczny kontrahent wystawia fakturę potwierdzającą jej otrzymanie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Strona realizuje wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. Spółka dokonuje częściowych płatności, na podstawie otrzymywanych od unijnego kontrahenta faktur zaliczkowych, w kwotach wynikających z tych faktur.

Oznacza to, iż faktury te, w dacie ich wystawienia nie potwierdzają otrzymania przez kontrahenta unijnego zaliczek – kwoty z nich wynikające są płacone przez Wnioskodawcę dopiero po ich otrzymaniu.

Analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że faktury, o których mowa nie dokumentują żadnych zdarzeń gospodarczych podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W efekcie ich wystawienie nie rodzi dla Spółki powstania obowiązku podatkowego na podstawie wyżej powołanego art. 20 ust. 7

W opisanym stanie faktycznym obowiązek z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia powstanie - o ile dostawcy nie wystawią faktur potwierdzających otrzymanie zaliczek – w odniesieniu do całych transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia na zasadach określonych w art. 20 ust. 5 lub ust. 6 powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.