INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 12 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 22 października 2002 r. nabył na własność budynek (hala magazynowa) oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu. Budynek był zwolniony z podatku VAT. Zainteresowany w ww. nieruchomości chciał otworzyć centrum fitness, był więc zmuszony dokonać przebudowy i rozbudowy tego budynku. Poniesione nakłady wyniosły ponad 30% wartości początkowej budynku (ceny nabycia).

Decyzję pozwolenie na budowę Wnioskodawca otrzymał w dniu 23 maja 2003 r., natomiast pozwolenie na użytkowanie przebudowanego budynku magazynowego na centrum fitness otrzymał w dniu 17 listopada 2003 r.

Przedmiotowy budynek został wprowadzony do środków trwałych 30 listopada 2002 r., a od dnia 19 listopada 2002 r. w obiekcie tym Zainteresowany rozpoczął wykonywanie czynności opodatkowanych.

Obecnie nieruchomością zainteresowany jest developer, który złożył Wnioskodawcy ofertę kupna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż budynku oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu powinna być opodatkowana podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości (budynek i prawo wieczystego użytkowania gruntu) będzie zwolniona z podatku VAT, ponieważ:

1. budynek został nabyty bez podatku VAT,
2. budynek był użytkowany przez okres dłuższy niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych (od 19 listopada 2002 r.).

Ustawodawca uzależnia opodatkowanie podatkiem VAT tych towarów (budynków), jeżeli spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

1. poniesiono nakłady w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej towaru,
2. towar był użytkowany w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, w myśl ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu, rozumie się budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Art. 43 ust. 6 ustawy stanowi, iż zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 miał zastosowanie, to wszystkie wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza możliwość zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Kwestię sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę budynku oraz związanego z nim prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy oraz w § 8 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Bowiem przedmiotowy budynek spełnia – zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy – definicję towaru używanego, ponieważ od końca roku w którym zakończono budowę opisanego we wniosku budynku upłynęło 5 lat, a przy jego nabyciu Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przedmiotowej sytuacji nie będzie miało również zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 ustawy, ponieważ nie zostały spełnione łącznie przesłanki zawarte w tym przepisie. Wnioskodawca ponosił wydatki związane z ulepszeniem przedmiotowego budynku w kwocie powyżej 30% wartości początkowej budynku, ale użytkował nieruchomość w celu wykonywania czynności opodatkowanych w okresie dłuższym niż 5 lat.

W konsekwencji zwolnienia z opodatkowania przedmiotowej nieruchomości, również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu trwale z nią związanego, będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.