INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 04.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu zakupu towarów handlowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, kosztów uzyskania przychodów z tytułu przejętych zobowiązań i zakupu towarów handlowych, przychodów oraz amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udziałowcem jest belgijska spółka kapitałowa (akcyjna). W grudniu 2007 r. została przeprowadzona następująca transakcja: udziałowiec Podatnika (belgijska spółka akcyjna) prowadzący działalność na terenie Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem oddziału sprzedał Podatnikowi zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa – polski oddział, który samodzielnie sporządza sprawozdanie finansowe podlegające badaniu przez biegłego rewidenta. Sprzedany został cały majątek oddziału – w tym środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zapasy towarów handlowych i wierzytelności.

Podatnik przejął także dotychczasowe kontrakty zawarte w ramach działalności oddziału będącego przedmiotem sprzedaży. Przejęcie kontraktów nastąpiło na podstawie trójstronnych porozumień (Podatnik, udziałowiec Podatnika prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału, kontrahent). Podatnik jako podmiot przejmujący (kupujący) wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki wynikające ze wspomnianych kontraktów. Zgodnie z powyższym, Podatnik odpowiada z tytułu zobowiązań gwarancyjnych, rękojmi za wady techniczne i prawne towarów sprzedanych przez udziałowca w ramach działalności oddziału. Podatnik będzie wypłacać klientom świadczenia, które wynikają z zawartych kontraktów (rabaty).

Cena sprzedaży oddziału zostanie zapłacona w taki sposób, że nabywca (Podatnik) ureguluje zobowiązania oddziału (udziałowca Podatnika) wobec jego wierzycieli.

Towary przejęte przez Podatnika zostały zakupione przez jego udziałowca (w ramach działalności oddziału) w celu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Odliczony został podatek naliczony.

Kontrahentom, na podstawie zawartych umów, przysługują rabaty od ceny dostaw towarów i usług w danym roku (dokonywanych przez Podatnika), po osiągnięciu określonego poziomu wzajemnych obrotów w roku poprzednim (obrotów z udziałowcem Podatnika – sprzedającym oddział).

Rabaty te realizowane będą w następującej formie: Podatnik będzie wystawiał faktury korygujące na podstawie trójstronnych porozumień między Podatnikiem, udziałowcem Podatnika i kontrahentem, w taki sposób, że świadczenie, do którego kontrahenci nabyli prawo w związku z osiągnięciem określonego poziomu obrotów z udziałowcem Podatnika, zostanie wykonane przez Podatnika, który nabył oddział, tzn., że Podatnik udzieli kontrahentom rabatów w określonej kwocie, do której kontrahenci nabyli prawo w związku z osiągnięciem określonych obrotów w transakcjach z oddziałem.

Kontrahenci oddziału (podmiotu dokonującego sprzedaży oddziału) objęci byli specjalnym programem „punkty na nagrody”. Za osiągnięcie określonego poziomu wzajemnych obrotów oddział przyznawał kontrahentom specjalne punkty, które mogą oni wymieniać na określone nagrody. Podatnik przejmie zobowiązania oddziału wynikające z ww. programu – będzie wymieniał na nagrody punkty uzyskane przez kontrahentów zarówno w transakcjach wykonywanych jeszcze przed sprzedażą oddziału, jak i już po jego nabyciu przez Podatnika (a więc również w transakcjach zawartych przez Podatnika i kontrahentów).

Należy zaznaczyć, że świadczenia wynikające z kontraktów (rabaty, premie) realizowane przez Podatnika w 2008 r. będą uzależnione od wielkości obrotu zrealizowanego przez danego kontrahenta z udziałowcem Podatnika w 2007 r., w zakresie działalności prowadzonej przez niego w ramach oddziału.

Podatnik w wyniku przedmiotowej transakcji przejął środki trwałe należące do przejmowanego oddziału (udziałowca Podatnika). Środki trwałe wpisane były do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – dokonywana była ich amortyzacja.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy przedmiotem sprzedaży jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, zespół poszczególnych składników mienia niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy przedsiębiorstwo...
2. Czy wywiązywanie się przez Podatnika z zobowiązań gwarancyjnych oraz wydatki związane z realizacją programu „punkty na nagrody” wynikających z zawartych przez oddział kontraktów będzie dla niego kosztem uzyskania przychodów...
3. Czy Podatnik będzie mógł obniżyć wysokość swojego przychodu o rabaty udzielone w wyniku wywiązywania się przez niego z zobowiązań wynikających z zawartych przez oddział kontraktów – rabaty wynikające ze zrealizowania przez kontrahentów określonego poziomu obrotów z udziałowcem Podatnika (oddziałem)...
4. Jaką metodę amortyzacji powinien przyjąć Podatnik oraz od jakiej wartości początkowej środków trwałych, znajdujących się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych sprzedawanego oddziału, Podatnik będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych...
5. Czy Podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt nabycia towarów, które zostaną przez niego sprzedane, a które zostały nabyte jeszcze przez jego udziałowca w ramach działalności oddziału... Do jakiej wysokości będzie mógł zaliczyć powyższe wydatki do kosztów uzyskania przychodów...

Stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 5, jest następujące.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Art. 15 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są możliwe do potrącenia w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zdaniem Podatnika, będzie on mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup towarów, które zostaną nabyte w ramach transakcji sprzedaży oddziału. Cena nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie oddziału będzie zawierać cenę towarów nabytych jeszcze przez udziałowca Podatnika (w ramach działalności prowadzonej w formie oddziału), a które będą wchodzić do przedmiotu transakcji nabycia oddziału.

Koszty uzyskania przychodu, w momencie sprzedaży przez Podatnika przedmiotowych towarów, należy określić w wysokości ceny nabycia towarów wskazanej w umowie nabycia oddziału. Jeżeli w umowie sprzedaży oddziału cena towarów nie zostanie wyszczególniona, wartość tą należy określić w wysokości proporcjonalnej do wartości nabytego oddziału. W każdym wypadku cena nabycia towarów, a co za tym idzie koszty uzyskania przychodów, nie powinna być większa niż wartość rynkowa przedmiotowych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej pytania nr 5, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów musi zaistnieć związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskanym przychodem. Ponadto nie można uznać za koszt uzyskania przychodów wydatku spełniającego ww. warunek, lecz wskazanego przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ww. ustawy jako wydatek niestanowiący kosztu podatkowego. Zatem należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie ich źródła.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonał swoistego podziału kosztów, a mianowicie na koszty bezpośrednie, tj. związane z uzyskaniem przychodów i koszty pośrednie, tj. związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przykładem kosztów pozostających w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami są wydatki poniesione na zakup towarów handlowych.

Z opisanego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, iż nabyła ona zorganizowaną część przedsiębiorstwa (co potwierdzono wydaniem indywidualnej interpretacji nr ILPB3/423-116-2/HS w tym zakresie) w postaci oddziału, za pośrednictwem którego jej udziałowiec (spółka belgijska) prowadził działalność gospodarczą na terenie naszego kraju. W ramach transakcji nabycia ww. oddziału, Spółka zakupiła m. in. zapasy towarów handlowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zatem obowiązuje generalna zasada, że podatnik potrąca od przychodu koszty bezpośrednie w roku, którego dotyczą. Do kosztów danego roku podatkowego podatnik może też zaliczyć związane z nim wydatki określone co do rodzaju i kwoty, czyli takie, które może zarachować, nawet gdy jeszcze ich nie poniósł. Zarachować może do momentu złożenia zeznania rocznego lub zatwierdzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, iż zakupione przez Spółkę towary handlowe stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, które potrącone będą w roku podatkowym, w którym zostaną sprzedane.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, (…). Odrębne przepisy, których mowa w tym przepisie to przede wszystkim ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. .j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Na podstawie art. 28 ust. 11 tej ustawy, na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych nabyte lub powstałe:

1. zapasy rzeczowych składników aktywów obrotowych - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia,
2. należności i zobowiązania, w tym również z tytułu pożyczek - według wartości nominalnej.

W związku z powyższym, wartość kosztu uzyskania przychodów winna stanowić cena nabycia przedmiotowych towarów handlowych. Spółka uznając ten wydatek za koszt uzyskania przychodów, mimo że jest to jej prawo, a nie przywilej, odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem jej obowiązkiem jest wykazanie, że wydatek ten został poniesiony i jaka jest jego wartość.

Niedopuszczalne jest ustalanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia ww. towarów handlowych proporcjonalnie do wartości nabytego oddziału bądź w ich wartości rynkowej.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie zdarzenia przyszłego opisanego w złożonym wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pozostałych pytań zostały wydane odrębne interpretacje, i tak:

1. w zakresie pytania pierwszego w dniu 2 maja 2008 r. nr ILPB3/423-116/08-2/HS,
2. w zakresie pytania drugiego w dniu 2 maja 2008 r. nr ILPB3/423-116/08-3/HS,
3. w zakresie pytania trzeciego w dniu 2 maja 2008 r. nr ILPB3/423-116/08-4/HS,
4. w zakresie pytania czwartego w dniu 2 maja 2008 r. nr ILPB3/423-116/08-5/HS.

Ponadto informuje się, że w zakresie zdarzeń przyszłych dotyczących podatku od towarów i usług, wydane zostały interpretacje w dniu 2 maja 2008 r. nr ILPP1/443-162/08-2/BP, nr ILPP1/443-162/08-3/BP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.