2013.01.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1155/12/PSZ
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym i prowadzi w Polsce działalność rolniczą w zakresie hodowli norek, którą to działalność należy uznać za prowadzoną w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten stanowi, iż działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym. Z kolei za postanowieniami załącznika 2 do ustawy należy przyjąć, iż na potrzeby ustawy zwierzętami futerkowymi są między innymi norki.

Ponieważ nie prowadzi Pan ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy, na podstawie przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działalności z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Jednocześnie istnieje taka ewentualność, iż łączna suma Pana przychodów netto ze sprzedaży z prowadzonego działu specjalnego produkcji rolnej w 2012 r. lub w przyszłych latach osiągnie lub przekroczy limit, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - to jest równowartość w złotych kwoty 1.200.000 Euro

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają na osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu progu przychodów netto, określonego w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości w sytuacji, gdy nie zgłosiły one zamiaru prowadzenia powyższych ksiąg zgodnie z przepisem art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy fakt przekroczenia progu obrotów, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości powoduje, że prowadząc dział specjalny produkcji rolnej, utraci Pan prawo wyboru formy opodatkowania wedle norm szacunkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego progu przychodów netto, określonego w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości w sytuacji, gdy nie zgłosiły one zamiaru prowadzenia powyższych ksiąg zgodnie z przepisem art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także, że fakt przekroczenia progu obrotów, o którym mowa w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości nie powoduje, że prowadząc dział specjalny produkcji rolnej, utraci Pan prawo wyboru formy opodatkowania wedle norm szacunkowych.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazuje Pan, iż w myśl przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, jej przepisów nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, które to działy są wedle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy traktowane jako odrębne źródło przychodów. Z kolei jak wskazano opisie zdarzenia przyszłego, hodowla norek, jako zwierząt futerkowych, jest działem specjalnym produkcji rolnej, a zatem przepisy ustawy znajdują do Pana zastosowanie.

Jak wynika z przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalony na dwa sposoby.

Po pierwsze - jako różnica między przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania przychodów, powiększonymi o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartości ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego - o ile podatnik prowadzi księgi, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy. Należy także dodać, iż w przypadku, gdy podatnik prowadzi księgi wykazujące przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, przychody te ustala się wedle zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej (tak: przepis art. 15 ustawy w związku z art. 14 ustawy w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Po drugie - przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2 do ustawy - o ile podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy.

Kwestią rozstrzygającą formę obliczania dochodu stanowi, jak wynika z powyższego, okoliczność, czy podatnik prowadzi, czy też nie prowadzi ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy. Należy zatem rozważyć znaczenie przepisu art. 24a ustawy, który tej kwestii dotyczy.

I tak, jego ustęp 1 zobowiązuje między innymi osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami szczególnymi, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Regulację tę rozszerza przepis art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej „jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tychże ksiąg”.

Przepis art. 24a ust. 4 ustawy dodaje, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w Euro w przepisach o rachunkowości.

Przepisem tym jest art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 Euro.

Jednakże, przytoczony wyżej przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości powinien podlegać wykładni z uwzględnieniem przepisu art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ten ostatni zawiera normy szczególne, określające kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 24a ust. 4 ustawy), oraz których podatników ten obowiązek co do zasady nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy). Przepis art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy stanowi więc lex specialis w stosunku do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Zestawienie wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż to od decyzji osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej zależy, czy będą prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów, o czym wprost stanowi przepis art. 24a ust. 2 ustawy (zwrot „jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tychże ksiąg").

Z kolei przywołanie w przepisie art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisu art. 14 ustawy prowadzi do wniosku, iż ust. 4 art. 24a ustawy dotyczy jedynie przychodów osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepis art. 14 ustawy odwołuje się bowiem wprost do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powyższe zapatrywanie prezentuje także orzecznictwo. Wskazuje Pan, iż w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie III SA/Wa 1682/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, iż „przepisy ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na podatnika prowadzącego działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu progu przychodów netto, o którym mowa w art. 2 ustęp 1 pkt 2 ustawy z 1994 r. o rachunkowości”, z kolei w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie I SA/Łd 1361/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, iż „przepis art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f. nie stanowi podstawy do przyjęcia, że prowadzący działy specjalne produkcji rolnej jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych w przypadku przekroczenia kwoty przychodów w wysokości 800.000 EURO. Takiej samodzielnej podstawy nie stanowi też przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1994 r. o rachunkowości”.

Wskazane wyżej stanowisko potwierdza także wprost przepis art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku. Wykładnia literalna tego przepisu prowadzi do wniosku, iż to podatnik decyduje (zwrot „o zamiarze założenia ksiąg”), czy będzie prowadził księgi, czy też nie.

Co więcej, użycie w przepisie art. 24a ust. 2 wyrazu „również” prowadzi do wniosku, iż ustawodawca uregulował w nim odmienną sytuację niż ta, która podlega regulacji ustępu 1 tegoż przepisu. Mianowicie, o ile ustęp 1 dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, o tyle ust. 2 odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów, którzy prowadzą działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar powadzenia ksiąg (podatkowej księgi przychodów i rozchodów jak i innych ksiąg rachunkowych).

Wskazuje Pan, iż w co do zasady analogicznych stanach faktycznych, Minister Finansów wydawał już interpretacje zgodne ze stanowiskiem wnioskodawcy (dla przykładu interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lipca 2012 r. w sprawie ITPB1 /415-539/12/WM oraz z dnia 17 marca 2011 r. w sprawie ITPB1 /415-1162/10/MR, czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. w sprawie IPTPB1 /415-324/12-2/ AG).

Mając na uwadze powyższą argumentację uznaje Pan, iż jeżeli podatnik, który uzyskuje przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg, ma on obowiązek ustalać dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych, co dodatkowo jest niezależne od wielkości uzyskanych przychodów, ponieważ przekroczenie limitu przychodów, o którym mowa w przepisie art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dla takiej sytuacji okolicznością obojętną, bowiem po pierwsze - to od podatnika w myśl przepisu art. 15 ustawy zależy, czy zamierza on prowadzić księgi, a po drugie - obowiązek prowadzenia księgi przychodów i rozchodów jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulowany swoiście i odmiennie niż w ustawie o rachunkowości. Biorąc to pod uwagę, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej takim przypadku podatnik może określać wyłącznie na podstawie norm szacunkowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, z kolei nawet osiągnięcie lub przekroczenie limitów, określonych w przepisie art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, nie spowoduje utraty prawa wyboru formy opodatkowania przy zastosowaniu tychże norm szacunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W myśl art. 15 tej ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin „również” wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w ust. 1 art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O ile zatem ust. 1 art. 24a cytowanej ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle ust. 2 art. 24a tej ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów – prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin „księgi” zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro przepisach o rachunkowości.

Określony w tym przepisie obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające – po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg, co do zasady, nie dotyczy, chyba, że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Wielkość wyrażoną zaś w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Z powołanych przepisów wynika, że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych tylko wówczas, gdy podatnik nie zgłosi zamiaru prowadzenia ksiąg w trybie określonym w art. 24a ust. 2 pkt 2 i art. 15 zdanie drugie ustawy.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność rolniczą, którą to działalność należy uznać za prowadzoną w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ nie prowadzi Pan ksiąg, o których mowa w przepisie art. 15 ustawy, na podstawie przepisu art. 24 ust. 4 ustawy, dochód z działalności z działów specjalnych produkcji rolnej ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że jeżeli, jako podatnik uzyskujący przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, nie zgłosi Pan zamiaru prowadzenia ksiąg - to będzie ustalał dochód przy zastosowaniu norm szacunkowych i to niezależnie od wielkości uzyskanych przychodów.

Przekroczenie limitu przychodów, o jakim mowa w art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, nie jest w tej sytuacji okolicznością ważącą, ponieważ obowiązek prowadzenia ksiąg, w tym ksiąg rachunkowych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i dla potrzeb tej ustawy, uregulowany jest swoiście, odmiennie, niż w ustawie o rachunkowości. Dlatego też dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w wypadku, gdy podatnik (Pan) zamiaru prowadzenia ksiąg nie zgłosi, określany będzie wyłącznie na podstawie norm szacunkowych dochodu określonych w załączniku nr 2 do ustawy, także wtedy, gdy przychód przekroczy limit z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Końcowo wskazuje się, że interpretacja odnosi się wyłącznie do zagadnień prawa podatkowego w kontekście zadanego pytania i zaprezentowanego przez Pana stanowiska. Nie rozstrzyga o zgodności opisanych we wniosku czynności z innymi przepisami, w tym przepisami ustawy o rachunkowości.

W odniesieniu do przytoczonego w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzecznictwa należy stwierdzić, iż interpretacja indywidualna zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Cytowane postanowienie oraz decyzja co do zasady wiążą w sprawie w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin