INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008r. (data wpływu 20 lutego 2008r.) o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2008r. wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w następującym opisie stanu faktycznego.

Dnia 02 września 1992r. osoba trzecia dokonała zakupu nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami. Od transakcji odprowadzono podatek od czynności cywilno-prawnych w wysokości 2,5%. Następnie dnia 19 grudnia 2003r. aktem notarialnym postanowiono o wniesieniu do Spółki z o.o. opisanej nieruchomości celem pokrycia udziałów o wartości nominalnej 500zł. każdy. W obiekcie przez cały okres użytkowania prowadzone były jedynie prace konserwacyjne. Dnia 30 października 2007r. Spółka z o.o. postanowiła dokonać sprzedaży na rzecz wnioskodawcy opisanej nieruchomości.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Strona zadała następujące pytanie:

Czy wyżej wymieniona transakcja winna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ w 1999 roku zakup nieruchomości nie był opodatkowany podatkiem VAT, budynki miały charakter używanych a od wniesionego aportu nie nalicza się podatku VAT, przy sprzedaży nie powinien być naliczany podatek VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 2 pkt. 6 ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Należy przy tym zauważyć, że w przypadku sprzedaży budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy). Dostawa gruntu w takim przypadku podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla sprzedawanych budynków lub podlega zwolnieniu, jeżeli dostawa budynków trwale związanych z gruntem objęta będzie zwolnieniem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt. 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W przypadku obiektów budowlanych, przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jednakże należy zaznaczyć, że zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w art. 43 ust. 2 pkt. 1, jeżeli w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych (art. 43 ust. 6 ustawy).
   
   

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że sprzedający nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie nieruchomości, a od końca roku, w którym ukończona została budowa minęło co najmniej 5 lat. Ponadto Spółka z o.o. nie poniosła wydatków na jej ulepszenie. W związku z powyższym sprzedającemu przysługuje zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z przytoczonym wcześniej art. 29 ust. 5 ustawy zwolnienie to obejmuje również grunty, na których znajduje się nieruchomość.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.