INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22.01.2008 r. (data wpływu 25.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych kierowcom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych kierowcom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresie usług transportowych osób. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zatrudnia pracowników na etatach kierowców. Pracownicy ci jako kierowcy jeżdżą często za granicę kraju, a ich pobyt poza siedzibą firmy wynosi od kilku do kilkunastu dni. Na poszczególne wyjazdy kierowcy otrzymują wystawione przez wnioskodawcę polecenia wyjazdu służbowego (delegacje).

Po powrocie z delegacji i ich rozliczeniu, pracownicy mają wypłacane diety za czas podroży służbowej, w wysokości nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27.03.2008 r. Nr IPPB1/415-95/08-2/JB strona doprecyzowała swój wniosek pismem z dnia 02.04.2008 r. informując, iż w umowach o pracę u części zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników w zawodzie kierowcy jako miejsce świadczenia pracy wykazana jest „siedziba firmy”, u części „teren kraju”, a u pozostałych „teren kraju i zagranica”.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym wypłacane pracownikom diety za czas podróży służbowej stanowią koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej...
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym otrzymane przez pracowników diety zwolnione są z podatku dochodowego od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w Kodeksie Pracy pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywane na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Ponieważ pracownicy wnioskodawcy wyjeżdżają poza teren kraju, wykonują zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba firmy Wnioskodawcy, strona uważa więc, że pracownikom przysługują diety z tytułu podróży służbowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie faktycznie poniesione wydatki, o ile ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu i nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów. Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty wypłacanych diet z tytułu podróży służbowej pracowników są związane z uzyskiwanymi przez stronę przychodami.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy nie stanowią kosztu wyłącznie diety w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określone w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że diety które wypłaca w wysokości nie przekraczającej wspomnianej wartości, w całości stanowią koszt uzyskania przychodów.

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet wypłacanych pracownikom należy wskazać, iż w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na wypłatę diet, bądź z innego tytułu w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

W konsekwencji niezależnie od tego, czy wypłacone pracownikom – kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy tez na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy – dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają dyspozycję cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z póź. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku, czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży, uregulowanych przepisami prawa pracy, nie leży zatem w kompetencji organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.