INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 1 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty powstałej w wyniku kradzieży środka trwałego, objętego dobrowolnym ubezpieczeniem AC - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty powstałej w wyniku kradzieży środka trwałego, objętego dobrowolnym ubezpieczeniem AC.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem kradzieży był samochód ciężarowy Mercedes-Benz o wartości początkowej 258.674,20 zł. Samochód został wprowadzony do używania i ewidencji środków trwałych w miesiącu październiku 2004 r. z dnia 19 na 20 kwietnia 2007 r. samochód został skradziony, a ten fakt został potwierdzony protokołem policji. Dnia 20 lipca 2007 r. zostało wydane postanowienie o umorzeniu śledztwa przez Prokuraturę Rejonową. Samochód był objęty ubezpieczeniem AC – wariant ubezpieczenia AC podstawowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkowa skradzionego (utraconego) samochodu ciężarowego pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne stanowi stratę podatkową podlegającą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, z art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że straty powstałe w wyniku utraty, kradzieży samochodów nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów, jeżeli nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Jego samochód był objęty ubezpieczeniem AC w wariancie podstawowym. Ww. art. mówi tylko o ubezpieczeniu dobrowolnym, a nie o wariancie ubezpieczenia dobrowolnego tj. wariant podstawowy i wariant specjalny. Wnioskodawca uważa, że skoro jest mowa o ubezpieczeniu dobrowolnym to jego samochód takie ubezpieczenie posiada – AC wariant podstawowy, skąd może przypuszczać, że strata podatkowa podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt. 1. W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że wartość utraconego, a będącego środkiem trwałym, samochodu w części nie pokrytej odpisami amortyzacyjnymi, jeżeli utrata nastąpiła w wyniku m.in. kradzieży, może być zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

• samochód objęty był ubezpieczeniem dobrowolnym autocasco (AC)
• strata została właściwie udokumentowana.
  
  

Istotnym jest również ustalenie, czy strata związana z utratą (kradzieżą) samochodu nie powstała z winy wnioskodawcy, tj. w wyniku niedbalstwa lub naruszenia przepisów. Strata winna być bowiem następstwem zdarzenia losowego, rozumianego jako zdarzenie nieprzewidywalne i nie do uniknięcia. Nie można bowiem uznać za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych i obrotowych w sytuacji, gdy zostanie udowodnione, że środki nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone w sposób nienależyty.

Zważywszy na fakt, iż jak wskazano we wniosku skradziony samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym AC (w wariancie podstawowym), fakt jego kradzieży został zgłoszony na Policji, stwierdzić należy, iż jeżeli kradzież samochodu była następstwem zdarzenia losowego, a wnioskodawca nie przyczynił się do powstania straty, w szczególności dochowując należytej staranności przy pieczy i zabezpieczeniu samochodu, to zostały spełnione przesłanki uprawniające do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, straty powstałej w wyniku ww. kradzieży do wysokości odpowiadającej wartości początkowej utraconego środka trwałego pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.