INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu 23 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko .

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Za rok 2007 chciałby Pan rozliczyć się ze swoich dochodów z wynagrodzenia ze stosunku pracy na formularzu PIT-37 w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Jest kawalerem, pozostając w związku w konkubinacie, zamieszkuje razem z matką dziecka i wspólnie wychowuje córkę. Konkubina Pana nie zamierza skorzystać z rozliczenia za rok 2007 w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Zdaniem Pana na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1133/07 z dnia 18 września 2007 r. może Pan być uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko, ponieważ jest kawalerem, a zamieszkując razem z konkubiną wychowuje wspólnie dziecko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za rok 2007 uzyskane dochody z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy, może Pan opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci...

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja osoby samotnie wychowującej dzieci, zawarta w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie odwołuje się w żadnym zakresie do tego, czy drugi rodzic dziecka żyje oraz gdzie mieszka. Nie odnosi się również do tego, czy tylko jedno z rodziców posiada władzę rodzicielską, czy też taką władzą dysponują oboje. W przypadku konkubinatu istotne jest to, czy dana osoba jest jedną z osób wymienionych ww. przepisie. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż skoro jest kawalerem, spełnia wymogi ustawowej definicji osoby samotnie wychowującej dzieci. Pozostając w związku w konkubinacie zamieszkuje razem z matką dziecka, wspólnie wychowuje córkę. Obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. W stosunku do niego jak i dziecka nie mają zastosowania przepisy ustawy o zryczałtowanym o podatku dochodowym oraz ustawy o podatku tonażowym. Dodatkowo informuje, że z preferencyjnego rozliczenia chciałby skorzystać tylko on, jako jeden z rodziców, a konkubina nie skorzysta z preferencyjnego rozliczenia. Wnioskodawca, kierując się treścią powołanego powyżej wyroku może za 2007 r. uważa, iż może rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, pobierany był zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach o szkolnictwie wyższym, lub w przepisach o wyższych szkołach zawodowych, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów. z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Ponadto sposób opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz w przypadku, gdy podatnik złoży wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 4, po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 tj. za rok 2006 po dniu 30 kwietnia 2007 r. (art. 6 ust. 8 i 10 powołanej wyżej ustawy).

Jak wynika z powyższego ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia łącznie następujących warunków:

1. samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w tym przepisie,
2. nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) żadnych dochodów,
3. wyrażenia przez podatnika w rocznym zeznaniu podatkowym wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach.

Należy zauważyć, że „wychowywać” kogoś to – jak wynika z definicji słownikowej – „ zapewnić osobie niedorosłej osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewnić opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności” (Słownik Języka Polskiego PWN 1992 r.).

Z kolei z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama zajmuje się wychowywaniem dziecka.

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilno-prawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jednocześnie o samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. Warunek taki jest decydujący tylko i wyłącznie w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim. Natomiast w sytuacji, gdy żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. Przy czym prawo do omawianej preferencji będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców (opiekunów prawnych), który faktycznie w roku podatkowym samotnie wychowywał dziecko, czyli sprawował nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nim. Spełnienie tylko jednej przesłanki, tj. statusu cywilnego rodzica (opiekuna prawnego), o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy, w sytuacji, gdy nie wiąże się z okolicznością samotnego wychowania dziecka, nie daje prawa do skorzystania z omawianego sposobu opodatkowania dochodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan kawalerem żyjącym w nieformalnym związku z kobietą (prowadzą wspólne gospodarstwo domowe), z którą ma dziecko. Tak więc, jako kawaler spełnia Pan jeden z warunków wynikający z definicji zawartej w art. 6 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże warunek ten jest niewystarczający do skorzystania z możliwości rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Nie można bowiem uznać Pana za osobę samotnie wychowującą dziecko, ponieważ jego wychowaniem zajmuje się Pan wspólnie z matką dziecka (we wspólnie prowadzonym gospodarstwie domowym). Ponadto, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Tym samym oboje rodzice wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dzieckiem i wspólnie je wychowują.

W tym przypadku nie można twierdzić, iż jest Pan osobą samotnie wychowującą dziecko. Wobec tego brak jest podstaw do skorzystania przez Pana z możliwości rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Jednocześnie nawiązując do przytoczonego przez Pana wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1133/07 z dnia 18 września 2007 r. wskazać należy, iż został on wydany w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla tutejszego organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.