INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2008 r. (data wpływu 17 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego bankomatu w kwocie ...... zł. Bankomat stanowi odrębny środek trwały i zaliczony został do grupy ....... KŚT. Bankomat zainstalowany został w wynajmowanym lokalu użytkowym na podstawie umowy najmu i bankomat nie stanowi inwestycji w obcym środku trwałym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank, którego usługi są zwolnione z podatku VAT, a przychód ze sprzedaży za rok 2006 wyniósł 2.366.824,90 zł - jest małym podatnikiem zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego...

Zdaniem Banku jest on „małym podatnikiem” mimo, że jego usługi są zwolnione z podatku VAT. Przychód ze sprzedaży za rok 2006 jest mniejszy niż ...... euro oraz jednorazowy odpis amortyzacyjny jest mniejszy niż ..... euro. Według Banku jednorazowy odpis amortyzacyjny bankomatu jest zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu od 1 stycznia 2007 r. niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych do wartości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie (w 2007 r. ....... euro = ....... PLN).

Z tej metody amortyzacji, polegającej na możliwości jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50.000 euro mogą korzystać dwie grupy podmiotów:

1. podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,
2. mali podatnicy.
   
   

Metoda ta ma zastosowanie do podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, w pierwszym roku podatkowym jej prowadzenia. Mając na uwadze ust. 11 art. 16k, wspomniana możliwość nie dotyczy jednak podatników, którzy zostali utworzeni:

• w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo

• w wyniku przekształcenia spółki lub spółki nie mającej osobowości prawnej albo

• przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość ...... euro.
  
  

Druga grupa podmiotów, które mogą korzystać z metody jednorazowej amortyzacji to mali podatnicy. Małym podatnikiem – stosownie do art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości ....... euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do ...... zł.

Mały podatnik może dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym łącznej wartości ...... euro. Odpisu tego dokonuje się (art. 16k ust. 8 ustawy) nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawodawca ograniczył możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych tylko do środków trwałych z grup 3-8 Klasyfikacji, za wyjątkiem samochodów osobowych. W przypadku środków trwałych klasyfikowanych do innych grup oraz w przypadku wszystkich wartości niematerialnych i prawnych nie ma możliwości skorzystania z dokonania specjalnego jednorazowego odpisu.

Limit ...... euro jest limitem rocznym. Tak więc, jeżeli Bank w kolejnych latach będzie spełniał definicję małego podatnika, każdego roku będzie mógł dokonać jednorazowych odpisów do łącznej wysokości ...... euro. Nie ma przy tym znaczenia ilość środków trwałych, od których podatnik dokonał takich specjalnych odpisów. Warto również pamiętać, iż zgodnie z art. 16k ust. 9 ustawy, przy obliczaniu wspomnianego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych o wartości początkowej nie przekraczającej ...... zł.

Określony w ust. 7 art. 16k sposób amortyzacji w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis.

Zasady de minimis w ramach Wspólnoty określa rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. Wspólnoty Europejskiej L 379/5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Przez pomoc de minimis rozumie się pomoc przyznaną temu samemu podmiotowi gospodarczemu w ciągu bieżącego roku budżetowego oraz dwóch poprzedzających go lat budżetowych, która nie przekroczy równowartości ....... euro.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż Bankowi jako „małemu podatnikowi” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia środka trwałego o nazwie bankomat i wartości początkowej ............ zł, służy prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo odpisów amortyzacyjnych w danym okresie rozliczeniowym, po przyjęciu środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 123, poz. 1291 ze zm.) podmioty udzielające wsparcia mają obowiązek wydawania beneficjentowi zaświadczeń stwierdzających, że udzielona pomoc publiczna jest pomocą de minimis.

Z kolei rozporządzenie Rady Ministrów z 20 marca 2007 r. w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. Nr 53, poz. 354) w § 4 ust. 1 mówi, że zaświadczenie wydaje się z urzędu w dniu udzielenia pomocy publicznej będącej pomocą de minimis, a w przypadku pomocy:

1. udzielanej na podstawie decyzji – wraz z ta decyzją w dniu jej wydania;
2. w formie ulgi podatkowej udzielanej na podstawie aktu normatywnego bez wymogu wydania decyzji – w terminie dwóch miesięcy od dnia udzielenia pomocy publicznej. Ponadto w ust. 2 zostało określone, że beneficjent pomocy może wystąpić o wydanie zaświadczenia przed upływem terminu, o którym mowa w pkt 2.

W przypadku jednorazowej amortyzacji organ podatkowy wydaje zaświadczenie w terminie dwóch miesięcy od dnia udzielenia pomocy. Wzór zaświadczenia określa załącznik Nr 1 do rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.