INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu mieszkaniowego i amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu mieszkalnego i amortyzacji przedmiotowego lokalu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem (współwłasność małżeńska) zaciągnęła kredyt na zakup mieszkania w jednej miejscowości, a mieszka i jest zameldowana z mężem w innej miejscowości. Wartość mieszkania - 180.000 zł, wartość kredytu - 110% wartości mieszkania. Różnica wartości została przeznaczona na opłaty związane z zakupem mieszkania, prowizję od zaciągniętego kredytu, opłaty notarialne, opłaty w księgach wieczystych, urzędach, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty dla biura pośrednictwa i na podstawowe wyposażenie mieszkania (AGD, łóżka, stół z krzesłami). Mieszkanie zostało zakupione w celu jego wynajęcia, została zawarta umowa z wynajmującym i ustalono kwotę czynszu za wynajem - 1150,00 zł, pozostałe koszty eksploatacyjne najemca ponosi sam. Zgłoszono w urzędzie skarbowym Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodu z tytułu najmu – wybrano opodatkowanie na zasadach ogólnych w wysokości 19% od uzyskanego dochodu. Środek trwały wciągnięto do ewidencji w wysokości 200.000 zł, będzie on amortyzowany w skali roku, pierwsza rata kredytu zapłacona w miesiącu marcu 2008 r., pierwsza rata czynszu z tytułu najmu otrzymana w dniu 4 lutego 2008 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 maja 2008 r. podano, iż przedmiotowy lokal mieszkalny wydano do użytkowania 3 lutego 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym jako koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu mieszkania można uznać odsetki od zaciągniętego na ten cel kredytu począwszy od miesiąca marca 2008 r. i czy amortyzacja nieruchomości jest w tym przypadku również kosztem uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy odsetki od zaciągniętego kredytu począwszy od miesiąca marca 2008 r. i amortyzacja nieruchomości stanowią koszty uzyskania przychodu, ponieważ związane są z uzyskaniem przychodu z tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztami uzyskania przychodu są racjonalnie uzasadnione wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub w związku z utrzymaniem danego źródła przychodu; pod warunkiem że wydatki te nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy.

W art. 23 ww. ustawy został ujęty zamknięty katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów). Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika, że naliczone i zapłacone odsetki od kredytu mieszkaniowego, o ile spełniają warunki celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają kosztów inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem są związane z uzyskiwanym przez Panią przychodem z najmu i w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredyty przeznaczonego na sfinansowanie zakupu przedmiotowego mieszkania z przeznaczeniem pod wynajem – można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie. Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup. Odsetki naliczone do dnia przekazania przedmiotowego mieszkania do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowy lokal mieszkalny został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W tym miejscu zauważyć należy, iż podatnik – wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust. 1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług (...).

W zakresie uznania amortyzacji przedmiotowego lokalu mieszkalnego za koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu wskazać należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Powyższy przepis ma zastosowanie w odniesieniu do nieruchomości, co do których podatnik posiada prawo własności, jak też tych posiadanych na podstawie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

W celu ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej, w pierwszej kolejności należy środek trwały zakwalifikować do odpowiedniego rodzaju według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), gdyż stawki amortyzacyjne ustalane są w zależności od przyporządkowanego danemu środkowi trwałemu symbolu KŚT. Czynność ta jest zatem konieczna dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej, a w konsekwencji warunkuje naliczenie odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości.

Klasyfikacji należy dokonać w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317, ze zm.).

Uwzględniając powyższe przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania stanowiącego środek trwały przeznaczony na wynajem zapłacone w marcu 2008 r., a który przekazany został do używania 3 lutego 2008 r. stanowią koszty uzyskania przychodów. Również odpisy amortyzacyjne przedmiotowego środka trwałego stanowić będą koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu, o ile dokonywane będą z uwzględnieniem przepisów art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy sytuacji, gdy przedmiot najmu nie stanowi składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.