INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód do opodatkowania, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy - jest prawidłowe, o ile zwrot ten nie został potrącony przez płatnika.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek Pana o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód do opodatkowania, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie listopad 2003 r. – styczeń 2007 r. był Pan zatrudniony jako lekarz w Zakładzie Karnym, na stanowisku młodszego asystenta. W dniu 1 sierpnia 2004 r. rozpoczął Pan specjalizację lekarską w zakresie neurologii. Przed rozpoczęciem szkolenia uzyskał Pan na to zgodę Dyrektora ZK. Uzyskanie tej zgody było związane z koniecznością podpisania w dniu 23 lipca 2004 r. umowy szkoleniowej (w załączeniu). W myśl jej zapisów (§ 2) Dyrektor ZK wyraził zgodę na udzielenie Panu płatnego zwolnienia z części dnia roboczego na czas trwania obowiązkowych zajęć wynikających z planu specjalizacji. W praktyce oznaczało to, że w ramach etatu w ZK mógł Pan część dnia spędzać na szpitalnym Oddziale Neurologii. Codziennie w Dziale Kadr ZK odnotowywana była liczba godzin spędzonych poza ZK. W myśl § 4 ww. umowy, w przypadku jej rozwiązania w trakcie trwania szkolenia oraz po jego zakończeniu w terminie 3 lat zobowiązany został Pan do zwrotu kosztów poniesionych przez ZK w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy w czasie nauki. Oznaczało to, że w przypadku wcześniejszego odejścia z pracy zobowiązany został Pan do zwrotu wypłaconego dochodu, za czas spędzony w ramach szkolenia w szpitalu. W dniu 31 grudnia 2006 r. rozwiązał Pan umowę o pracę z Zakładem Karnym. W związku z tym, na podstawie prowadzonej przez ZK ewidencji czasu spędzonego w ramach etatu na szkoleniu w szpitalu za okres sierpień 2004 r. – grudzień 2006 r. została wyliczona kwota, jaką musiał Pan zwrócić pracodawcy. Koszty te zostały wyliczone w oparciu o sumę godzin, jaką w powyższym okresie spędził Pan w szpitalu, pomnożoną o wyliczoną stawkę godzinową brutto, wynikającą z umowy o pracę z ZK. W dniu 7 marca 2007 r. wpłacił Pan do kasy ZK kwotę 9 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z koniecznością zwrotu 9 000 zł, jako kosztów poniesionych przez ZK związanych z prowadzoną specjalizacją, będącymi de facto zwrotem części pobranych wcześniej dochodów można tę kwotę odpisać od dochodu w zeznaniu za rok 2007...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ zwrócona kwota była wyliczona na podstawie czasu pracy spędzonego poza zakładem pracy i była w związku z tym zwrotem pobranego za ten okres dochodu, powinna być w zeznaniu za rok, w którym została zwrócona, odliczona od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), podatnikom, którzy dokonali zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, w kwotach uwzględniających podatek dochodowy, przysługuje prawo do odliczenia tego świadczenia od dochodu.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie jest nienależne, jeśli ten, kto je spełnił, nie był do tego zobowiązany, gdy podstawa świadczenia odpadła lub jego zamierzony cel nie został osiągnięty, albo gdy czynność prawna do niego zobowiązująca była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym z okoliczności sprawy wynika, że nienależnie pobrane świadczenie w podanej kwocie brutto, a zatem uwzględniającej podatek dochodowy, zostało zwrócone przez Wnioskodawcę płatnikowi w dniu 7 marca 2007 r., po rozwiązaniu w dniu 31 grudnia 2006 r. stosunku pracy.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma prawo podstawę obliczenia podatku pomniejszyć o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w ww. ustawie, przewidziana jest procedura określająca sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej otrzymanych. I tak w myśl art. 41b ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki o dokonany przez podatnika zwrot począwszy od miesiąca, w którym on nastąpił. Jeżeli kwota dokonanego w tym miesiącu zwrotu przekracza dochód tego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, iż powyższa kwota podatnikowi przepada. Oprócz procedury polegającej na odejmowaniu przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika ustawodawca wprowadził w wyżej cytowanym art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy oraz w art. 26 ust. 7h procedury dokonywania takich odliczeń przez podatnika.

Na mocy art. 26 ust. 7h ww. ustawy, jeżeli kwota zwrotu przekracza dochód w danym roku podatkowym może być ona odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych. Jeżeli więc płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika, na skutek osiągania przez niego niewielkich dochodów bądź ustania źródła przychodów, odliczenia dokonuje wówczas sam podatnik na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę na rzecz płatnika.

Reasumując, Wnioskodawca posiada prawo do odliczenia od dochodu zwrotu kwoty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód do opodatkowania, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, o ile zwrot ten nie został potrącony przez płatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.