INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.05.2008r. (data wpływu 20.05.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.05.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

N Polska Sp. z o.o. (Spółka) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży paliw za pomocą budowanych w tym celu samoobsługowych stacji. W celu zwiększenia obrotów i udziału w rynku, Spółka inwestuje w budowę nowych stacji paliw. W związku z tym Spółka nabywa prawa własności gruntów, prawa użytkowania wieczystego gruntów, jak również zawiera umowy najmu i dzierżawy gruntów pod nowe stacje.

W okresie od nabycia ww. gruntów do momentu rozpoczęcia na nich inwestycji związanych z budową stacji, jak również w trakcie trwania takich inwestycji, Spółka ponosi opłaty z tytułu użytkowania wieczystego oraz czynszu najmu lub dzierżawy tych gruntów, jak również opłaca podatek od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymienione opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, podatku od nieruchomości oraz czynszu najmu i dzierżawy gruntów powinny zostać zaliczone do wartości początkowej prowadzonych inwestycji (zwiększać wartość początkową budynku stacji paliw), czy też wydatki te stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodów w dacie ich zarachowania , a jeśli dotyczą okresu przekraczającego jeden rok – stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu, za który zostały naliczone...

Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotowe opłaty stanowią koszty pośrednie w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop) i powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4e updop, czyli w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią one zdaniem Spółki koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Przedmiotowe wydatki nie są wydatkami na wytworzenie środków trwałych będących elementami składającymi się na kompleks, jakim jest stacja paliw. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16g ust. 4 updop za koszt wytworzenia środków trwałych uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się; kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku nie należą do kategorii wydatków, o których mowa w w/w przepisie jako dotyczących budowy stacji paliw. Są to wydatki związane z gruntem, a nie obiektem budowlanym, jakim jest stacja paliw i przyległe do niej utwardzone powierzchnie oraz zbiorniki, nie jest to również wydatek związany z urządzeniami stanowiącymi wyposażenie stacji, stanowiącymi odrębne środki trwałe. Po nabyciu własności gruntu, który stanowi odrębny środek trwały, opłaty związane z jego bieżącym utrzymaniem (podatek od nieruchomości) nie powinny zwiększać jego wartości początkowej, lecz być traktowane jako tzw. koszty pośrednie. Analogicznie w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, stanowi ono odrębną wartość niematerialną i prawną, a koszty związane z jej utrzymaniem również powinny być traktowane jako koszty bieżące. Ponadto należy zauważyć, że ponoszenie przedmiotowych opłat, w tym również opłat z tytułu czynszu najmu i dzierżawy, nie ma żadnego wpływu na wartość końcową prowadzonej inwestycji. Bez względu na to, czy opłaty tego typu są ponoszone przez długi okres przed rozpoczęciem prac budowlanych, czy też wyłącznie w ich trakcie, nie wpływa to w żaden sposób na wartość końcową budowanego kompleksu.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w bezpośrednim bądź pośrednim związku przyczynowo – skutkowym z przychodami.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi iż, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy zwrócić uwagę na zapis art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych który stanowi, że za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, którym, na podstawie art. 16g ust. 4 ww. ustawy jest wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przepis ten nie znajduje zastosowania

W celu właściwego ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednostka winna prawidłowo rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie gruntu oraz czynsz najmu i dzierżawy gruntów są kosztem pośrednio pozostającym w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami. Wydatki te wynikają z faktu posiadania nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, który podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym przez niego majątkiem. Wydatki te są ponoszone w związku z samym faktem posiadania nieruchomości czy korzystaniem z niej na podstawie umowy najmu lub dzierżawy przez Spółkę, niezależnie od tego, czy jest prowadzona inwestycja, czy też nie.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczający rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o pdop, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie gruntu oraz czynsz najmu i dzierżawy gruntów jako koszt pośredni, stanowią koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.