INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie utraty prawa do ulgi mieszkaniowej w przypadku zbycia wydzielonego lokalu mieszkalnego w nabytym w drodze dziedziczenia budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie utraty prawa do ulgi mieszkaniowej w przypadku zbycia wydzielonego lokalu mieszkalnego w nabytym w drodze dziedziczenia budynku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W najbliższym czasie, w wyniku postanowienia sądu o nabyciu spadku (na podstawie testamentu po zmarłym w 2001 r. mężu) stanie się Pani właścicielką budynku mieszkalnego, składającego się z trzech kondygnacji. W związku z tym, iż śmierć nastąpiła jeszcze przed dniem 1 stycznia 2007 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją. Nie skorzysta Pani ze zwolnienia określonego w art. 4a, jedynie z ulgi mieszkaniowej zawartej w art. 16.

Następnie zamierza Pani wydzielić trzy samodzielne lokale mieszkalne, założyć im nowe księgi wieczyste i jeden z lokali sprzedać.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od spadków i darowizn, zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży części nieruchomości (wydzielonego z budynku samodzielnego lokalu) utraci Pani prawo do ulgi określonej w art. 16 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do ulgi zostanie zachowane, gdyż w dalszym ciągu będzie zamieszkiwać w odziedziczonym budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t. jedn. Dz. U. z 1997 r., Nr 16, poz. 89 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - w przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej - nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Stosownie do art. 16 ust. 2 powołanej ustawy ulga, o której mowa wyżej, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. posiadają obywatelstwo polskie lub mają miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy;
3. nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego;
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu;
5. będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
   
   
   1. od dnia złożenia zeznania podatkowego – jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
   2. od dnia zamieszkania w nabytym lokalu lub budynku - jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.

Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie osób najbliższych spadkodawcy lub darczyńcy znacznymi, pod względem finansowym, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, w sytuacji gdy zamierzają w nabytym lokalu lub budynku realizować swoje cele mieszkaniowe, zamieszkując przez okres co najmniej 5 lat.

Należy także zauważyć, iż wśród enumeratywnie wymienionych warunków w art. 16 ust. 2 ustawy, nie wymieniono zakazu zbycia nabytego w drodze dziedziczenia prawa. Zatem jeżeli spadkobierca - nabywca budynku lub lokalu nadal będzie w nim zamieszkiwał, pomimo zbycia tytułu prawnego do tego budynku lub lokalu, to zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, które następuje stosownie do art. 924 tejże ustawy z chwilą śmierci spadkodawcy.

Sąd postanowieniem stwierdza jedynie fakt nabycia spadku, a nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Chwila otwarcia spadku odgrywa w prawie spadkowym ważną rolę, bowiem od chwili otwarcia spadku spadkobierca może samodzielnie objąć spadek we władanie. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, wówczas na podstawie art. 6 ust. 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, oczekuje Pani na postanowienie sądu w sprawie nabycia spadku po zmarłym w 2001 r. mężu. W skład masy spadkowej wchodzi budynek mieszkalny, składający się z trzech kondygnacji. Obecnie zamierza Pani wydzielić i sprzedać jeden lokal mieszkalny, jednakże w przedmiotowym budynku będzie nadal zamieszkiwać.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż nabycie budynku mieszkalnego nastąpiło w 2001 r., tj. z chwilą śmierci spadkodawcy, dlatego też zastosowanie znajdą tu przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Natomiast obowiązek podatkowy, w myśl przepisów art. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, powstanie w chwili uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie przez Panią spadku. Wtedy też będzie Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego i od tego momentu należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy.

W sytuacji, gdy nastąpi zbycie lokalu mieszkalnego, wyodrębnionego w nabytym przez Panią budynku, przed upływem 5 lat, a w przedmiotowej nieruchomości nadal będzie Pani zamieszkiwać to - po wypełnieniu pozostałych przesłanek wymienionych w przepisie - zachowane zostanie prawo do ulgi podatkowej określonej w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.