INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 16 lutego 2007 r. zakupił Pan wraz z żoną (jako małżeństwo) od osoby fizycznej (bez podatku VAT) lokal użytkowy. W tym akcie notarialnym zawarto zapis, iż „małżonkowie powyższy lokal nabyli w ramach i na potrzeby prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych”.

Lokal ten zakupił Pan w celu prowadzenia w nim przede wszystkim działalności kantorowej. Zgodnie z umową przedwstępną lokal ten został przez sprzedającego wydany do Pana dyspozycji w październiku 2006 r. w celu dokonania w nim prac adaptacyjnych. W lokalu tym wcześniej nie była prowadzona żadna działalność, mimo że sprzedający nabył ten lokal w dniu 22 grudnia 2001 r. Prace adaptacyjne trwały do miesiąca marca 2007 i znacznie przewyższały 30% wartości zakupu tego lokalu. Podatku VAT naliczonego nie odliczał Pan, z uwagi na prowadzoną działalność zwolnioną (kantor). Po zakończeniu prac adaptacyjnych prowadzonych przez Pana firmę w marcu 2007 rozpoczął Pan w tym lokalu działalność kantorową (skup i sprzedaż walut), natomiast w kwietniu 2007 r. żona w tym lokalu zaczęła prowadzić kiosk z artykułami przemysłowymi (papierosy, gazety). Działalność Pana firmy zmieniła profil ze zwolnionej na zwolnioną i opodatkowaną, czyli kantor i wynajem (żonie). Było to w okresie IV-VII 2007 r., z tym że w czerwcu działalność kantorową przejęła firma żony. Przez okres IV-VI 2007 r., kiedy była prowadzona działalność zwolniona i opodatkowana współczynnik wyniósł 1.99, a więc w dalszym ciągu podatek VAT naliczony nie mógł być odliczany (koszty były w wartości brutto). W lipcu 2007 r. działalność kantorowa (zwolniona) została w tym lokalu zlikwidowana, pozostała wyłącznie opodatkowana, zatem od miesiąca lipca 2007 r. do chwili obecnej VAT naliczony był odliczany od należnego w 100%. W marcu 2008 r. w tym lokalu ponownie przeprowadził Pan prace modernizacyjne w celu prowadzenia działalności gastronomicznej. Wydatki modernizacyjne (nie przekroczyły 30% wartości początkowej tego lokalu) były kwalifikowane pod działalność wyłącznie opodatkowaną, a VAT od tych wydatków został w całości odliczony od podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż tego lokalu powinna nastąpić jako zwolniona od podatku VAT (na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), czy też sprzedaż tego lokalu winna podlegać opodatkowaniu według 22% stawki podatku (zgodnie z art. 43 ust. 6 pkt 1 i 2 w/w ustawy...)

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ww. lokalu będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ został on zakupiony „bez podatku VAT”, a także minęło 5 lat od zakończenia budowy tego lokalu oraz w stosunku do modernizacji tego lokalu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na prowadzoną działalność zwolnioną (kantor). Ponadto wskazano, iż współczynnik wynikający ze struktury sprzedaży łączonej (zwolnionej i opodatkowanej) wynoszący 1,99 za 2007 rok według art. 91 ust. 1 nie upoważniania do skorygowania rozliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którą za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak wynika z powyższego, lokal będący częścią budynku jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

W przypadku używanych budynków, budowli lub ich części ustawodawca określił dodatkowe zastrzeżenie warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu, w którym znajduje się lokal minęło więcej niż 5 lat, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lokalu, bowiem został nabyty od osoby fizycznej (bez podatku VAT).

Wobec powyższego spełniony został warunek uznania przedmiotowego lokalu za towar używany w świetle art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje również, iż w trakcie użytkowania nieruchomości poniesiono nakłady na modernizację lokalu przekraczające 30% wartości początkowej, jednak nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu z uwagi na prowadzoną działalność zwolnioną oraz uzyskany za okres 2007 r. współczynnik wynikający ze struktury sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej wynoszący 1,99. Natomiast poniesione w marcu 2008 r. wydatki modernizacyjne, które zostały odliczone w związku z prowadzoną w tym okresie wyłącznie działalnością opodatkowaną nie przekroczyły 30% wartości początkowej tego lokalu.

Biorąc pod uwagę powyższe, tut. organ stwierdza, iż Wnioskodawca może zastosować zwolnienie od podatku z tytułu dostawy przedmiotowego lokalu, gdyż nie zostały spełnione przesłanki wykluczające zwolnienie, o których mowa w powołanym wyżej art. 43 ust. 6 ustawy o VAT.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowego lokalu użytkowego zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo informuje się, że tut. organ podatkowy nie oceniał zasadności dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 1 cyt. ustawy, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.