INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania zbycia prawa wieczystego użytkowania działek zabudowanych drogą wewnętrzną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek zabudowanych drogą wewnętrzną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1997 roku nabył Pan od osoby prawnej prawo wieczystego użytkowania gruntów, na które składało się kilkanaście działek. W akcie notarialnym zawarto, że grunty te wejdą w skład prowadzonego przez Pana przedsiębiorstwa (działalność przemysłowa). Cała transakcja zakupu nieruchomości w 1997 roku nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, natomiast od transakcji zapłacono opłatę skarbową. Podstawą prawną zastosowanego zwolnienia z opodatkowania określoną w akcie notarialnym był przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o VAT. Część gruntów została przez Pana zbyta w marcu 2002 roku. Pozostały trzy działki, które są przedmiotem niniejszego zapytania. Przedmiotowe grunty leżą w strefie, dla której Rada Miasta uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika realizacja elementów układu komunikacyjnego poprzez rozbudowę ulicy Kontenerowej z obustronnymi chodnikami i ścieżką rowerową. Obecnie działki nie są zabudowane budynkami, przez wszystkie działki biegnie wybudowana droga wewnętrzna – ulica Kontenerowa, a południową granicę działek stanowi wybetonowany potok. Drogą tą odbywa się transport ciężarowy, dokonywany na rzecz położonych wzdłuż tej ulicy podmiotów gospodarczych, a także transport osobowy. W rejestrze gruntów prowadzonym przez Wydział Geodezji, grunty te opisane są jako rowy i łąki trwałe. Urząd Miasta, na terenie którego położone są działki oświadczył, że ulica K. nie jest drogą publiczną lecz wewnętrzną. Działki będące przedmiotem sprzedaży są obecnie zabudowane w ten sam sposób jak w dacie zakupu, nie ponosił Pan żadnych nakładów na remont, modernizację lub utrzymanie betonowego potoku i asfaltowej drogi. Jednocześnie nadmienił Pan, iż jest właścicielem prawa wieczystego użytkowania gruntów, położonych w innym miejscu i przeznaczonych pod zabudowę obiektami sportowymi. Ponadto, wskazał Pan, iż żadna z tych działek nie jest zaewidencjonowana w księgach rachunkowo-podatkowych i grunty stanowią majątek własny (osobisty).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży wieczystego użytkowania gruntów...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych działek jest sprzedażą zwolnioną, gdyż:

1. są to działki zabudowane drogą wewnętrzną, istniejącą co najmniej od 1997 roku,
2. w momencie zakupu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego,
3. droga wewnętrzna jest budowlą zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych i Prawem budowlanym,
4. droga wewnętrzna jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Oznacza to, ze drogi dojazdowe trwale związane z gruntem należy uznać za towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy – wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem powołanego powyżej pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 cyt. ustawy przez towary używane rozumie się: 1) budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat, 2) pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 6 powołanej ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: 1) miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, 2) użytkował te towary w zakresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwestię ustalenia podstawy opodatkowania przy dostawie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym położone są budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiący, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na mocy § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z powyższego wynika, iż do dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Przepis ten pozwala zatem traktować łącznie dostawę budynku czy budowli lub ich części wraz z gruntem i zastosować w stosunku do gruntu tę samą stawkę podatku co do trwale związanego z nim budynku (budowli lub ich części) lub zwolnienie z podatku w zależności od statusu budynków lub budowli.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem planowanej sprzedaży będzie prawo wieczystego użytkowania trzech działek zabudowanych drogą wewnętrzną stanowiącą towar używany, od którego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

A zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania trzech nieruchomości gruntowych z równoczesną sprzedażą położonej na nich budowli (droga wewnętrzna), spełniającej warunek uznania jej za towar używany, o którym mowa w art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przy braku prawa do obniżenia podatku należnego, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w związku z art. 29 ust. 5 powołanej ustawy oraz przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.