Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1008/12/PC
z 13 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 13 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy posiadane przez Spółkę dokumenty są podstawą do odliczenia podatku dochodowego w Polsce (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy posiadane przez Spółkę dokumenty są podstawą do odliczenia podatku dochodowego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „ZSA”) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. ZSA udzieliła pożyczki podmiotowi powiązanemu z siedzibą na Ukrainie (dalej „ZUA”). Pożyczka została udzielona w USD. Do umowy pożyczki został sporządzony aneks, który wydłużył okres spłaty pożyczki oraz zmienił numery rachunków bankowych przeznaczonych do obsługi pożyczki. Omyłkowo w aneksie w miejscu rachunku bankowego właściwego dla ZSA wskazano rachunek bankowy należący do krajowej spółki powiązanej (dalej „Spółka”). ZUA spłaciła pożyczkę wraz z odsetkami (w USD) dokonując transferu środków na konto wskazane w aneksie do umowy pożyczki, tj. konto Spółki, a nie na rachunek bankowy ZSA. W związku z nienależnym wpływem Spółka przekazała środki pieniężne otrzymane od ZUA do ZSA.

Zgodnie z Konwencją między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z 12 stycznia 1993 r., ZUA potrąciła podatek u źródła od wypłacanych odsetek w wysokości 10%. W dokumentach dotyczących zapłaty podatku, sporządzanych zgodnie z przepisami ukraińskimi, jako podatnik podatku u źródła z tytułu odsetek wskazano ZSA.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie dokumenty powinny znaleźć się w posiadaniu ZSA w celu udokumentowania zapłaty zagranicznego podatku u źródła przez ZUA, aby skorzystać z uprawnienia do pomniejszenia podatku dochodowego od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o PDOP”), w zeznaniu rocznym podatnik ma prawo do odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie, jeżeli spełni łącznie następujące warunki, określone w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy:

• podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,
• podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą,
• dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach,
• dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Polska (tj. nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP),
• podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.
  
  

W ocenie ZSA, powyższe przesłanki materialne dokonania przedmiotowego odliczenia zostały spełnione. Należy podkreślić, iż w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PDOP, odliczeniu podlega podatek zapłacony za granicą. Obowiązkiem podatnika jest zatem odpowiednie udokumentowanie polskiemu organowi podatkowemu faktu zapłacenia podatku za granicą. Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy i jednocześnie nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności mogą to być: księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych oraz inne materiały i informacje (art. 181 Ordynacji Podatkowej). W celu udokumentowania prawa do skorzystania z odliczenia ZSA będzie dysponowała następującymi dokumentami:

• umową pożyczki oraz aneksem do niej; ZSA jest stroną udzielającą pożyczki, której należne są z tego tytułu odsetki,
  
• wyciągami bankowymi ZSA potwierdzającymi otrzymanie zapłaty pomniejszonej o potrącony procent podatku, zgodnie z polsko-ukraińską konwencją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (wpływ środków na konto ZSA od Spółki),
  
• potwierdzeniem przelewu podatku u źródła przez ZUA na rachunek właściwego urzędu skarbowego, wystawionym przez bank realizujący płatność,
  
• zaświadczeniem wystawionym przez właściwy urząd skarbowy wraz ze wskazaniem kwoty podatku, tytułu wpłaty oraz okresu, którego dotyczy,
  
• uwierzytelnioną notarialnie kopią deklaracji podatkowej.

ZSA stoi na stanowisku, że wyżej wymienione dokumenty będące w jej posiadaniu, stanowią nie budzące wątpliwości potwierdzenie faktu zapłaty podatku u źródła za granicą oraz jego wysokości, a zatem są wystarczające w celu udokumentowania prawa do skorzystania z odliczenia, przewidzianego w art. 20 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 2 - 5, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.