INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 21 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 12 lutego 2007 r. podpisała dwie odrębne umowy: umowę najmu samochodów osobowych oraz umowę na świadczenie usług serwisowych pojazdów samochodowych. Na podstawie umowy najmu Spółka wynajęła na okres 36 miesięcy samochody osobowe. Zgodnie z treścią umowy najmu Spółka zobowiązana jest do uiszczania co miesiąc czynszu, określanego jako finansowy czynsz najmu pojazdu. Natomiast na podstawie umowy świadczenia usług serwisowych firma wydzierżawiająca przedmiotowe samochody zobowiązała się do świadczenia usług obsługi serwisowej używanych na podstawie umowy najmu pojazdów, polegających m. in. na: przeglądach i konserwacji, naprawach i remontach, zapewnianiu pojazdu zastępczego w przypadku awarii, wymianie i dostarczeniu ogumienia. Zgodnie z treścią umowy serwisowej Spółka zobowiązana jest do uiszczania wynagrodzenia, za każdy miesiąc w wysokości sumy opłat serwisowych określonych odrębnie dla każdego pojazdu w warunkach szczegółowych. Spółka za każdy miesiąc otrzymuje dwie faktury VAT, jedną dokumentującą czynsz najmu, drugą dokumentującą zakup usług obsługi serwisowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy limit odliczenia kwoty podatku naliczonego w wysokości 60% określony w art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dotyczy faktur VAT wystawionych na podstawie umowy za świadczenie usług serwisowych, a więc zakupu usług obsługi serwisowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikowi o którym mowa w art. 15 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonego w fakturach otrzymywanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 86 ust. 7 ustawy stanowi, że w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotyczącą jednego pojazdu lub samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Biorąc powyższe pod uwagę w sytuacji, gdy Spółka zawarła z jednym podmiotem dwie odrębne umowy, tj. umowę najmu i umowę świadczenia usług serwisowych, należy zdaniem Spółki, skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego rozpatrywać oddzielnie dla każdej umowy. Na podstawie art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł w całym okresie użytkowania) kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Zatem ograniczenie, o którym mowa w tym przepisie, dotyczy jedynie podatku naliczonego od czynszu wynikającego z faktur wystawianych na podstawie umowy najmu, której istotą jest udostępnianie samochodów do używania. Natomiast w stosunku do podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na podstawie umowy o świadczenie usług serwisowych, nie znajduje zastosowania.

Stąd w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego i prawnego, zdaniem Spółki, podatek wynikający z faktur dokumentujących zakup usług obsługi serwisowej podlega odliczeniu w całości, na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.