INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2008 r. (data wpływu 21 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 jako import towarów zakupów dokonanych w państwie trzecim - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2008 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 jako import towarów zakupów dokonanych w państwie trzecim.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi budowlane na terenie Norwegii. Występuje konieczność doraźnego zakupu materiałów i narzędzi, co udokumentowane jest fakturami norweskimi. Zakupione materiały i narzędzia zużyte są na terytorium Norwegii. Towary te nie przekraczają granicy, w związku z tym nie ma odprawy celnej, a Spółka nie posiada dokumentu SAD.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo - w opisanym przypadku – Spółka nie ujmuje zakupu towarów (materiały i narzędzia) w deklaracji VAT-7 jako importu towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonane zakupy nie przekraczają granicy i w związku z tym nie dochodzi do importu towarów. Z uwagi na powyższe, nie ujmuje się zakupu towarów - dokonanych za granicą, zużytych do świadczonych usług wykonywanych na terytorium Norwegii - w rejestrze, a w konsekwencji w deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce, na ściśle określonym terytorium. W przypadku, gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza określonym terytorium, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w danym kraju.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że jej przepisy mają zastosowanie wyłącznie do opodatkowania tym podatkiem i nie powinny być stosowane - nawet przez analogię - do spraw dotyczących opodatkowania innymi podatkami, czy też obciążenia innymi daninami publicznoprawnymi. Zatem, ilekroć posługuje się ona pojęciem „podatku” to należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług, obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl przepisu art. 86 ust. 2 powołanej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   
   
   1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
      
      
      1. z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
         
         
2. w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Przez import towarów,w myśl art. 2 pkt 7 cyt. ustawy, rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych regulacji kwota podatku należnego może być obniżona tylko i wyłącznie o kwoty podatku naliczonego, którego źródła zostały enumeratywnie wymienione w art. 86 ust. 2 ww. ustawy, stanowiące podatek od towarów i usług nakładany wyżej przywołaną ustawą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi budowlane na terenie Norwegii, gdzie dokonuje doraźnego zakupu materiałów i narzędzi. Powyższe udokumentowane jest norweskimi fakturami, zawierającymi podatek obowiązujący na terenie kraju innego niż Polska. Towary te – jak wskazał Wnioskodawca - nie przekraczają granicy państwa wobec czego Spółka nie posiada dokumentów SAD, nie dochodzi więc do importu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 7 cyt. ustawy.

Zatem, odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązującego stanu prawnego należy stwierdzić, iż podatek określony w przedmiotowych fakturach - dokumentujących zakup materiałów i narzędzi za granicą w przypadku, gdy towary te nie są przywożone na terytorium kraju - nie może zostać ujęty w składanych przez podatnika deklaracjach VAT-7 jako import towarów, gdyż nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.