INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 03 lipca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydawania pracownikom opakowań herbaty lub kawy do samodzielnego przygotowywania napojów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 lipca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wydawania pracownikom opakowań herbaty lub kawy do samodzielnego przygotowywania napojów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z § 112 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje.

W Spółce będącej wnioskodawcą funkcjonuje rozlewnia wód, w której przygotowywana jest gorąca kawa i herbata. Przed przerwą śniadaniową powyższe napoje rozwożone są do poszczególnych komórek Spółki i wydawane pracownikom. Taki sposób zaopatrywania pracowników w kawę i herbatę skutkuje jednak tym, iż nie każdy pracownik otrzymuje napój o temperaturze dostosowanej do warunków wykonywanej pracy (co należy do obowiązków pracodawcy zgodnie z § 1 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów). Z uwagi na rozległy teren zakładu, który wynosi ok. 375 tys. M^² i dużą liczbę zatrudnionych ostatni pracownicy otrzymują chłodną kawę lub herbatę.

Poza tym pracownicy mają udostępnione ciepłe napoje tylko jeden raz dziennie, o określonej godzinie, a w pozostałych częściach dnia korzystają z zimnych napojów.

Z uwagi na ciągłe interwencje związków zawodowych, Spółka zamierza podjąć działania mające na celu usprawnienie procesu wydawania napojów o odpowiednich temperaturach, o różnych porach dostosowanych do większego wydatkowania wysiłku energetycznego.Spółka zamierza umieścić w kilku pomieszczeniach na terenie zakładu dystrybutory, które mają możliwość zaopatrywania w wodę o różnych temperaturach. Pracownicy otrzymają kawę i herbatę, której ilość będzie normowana, ale z możliwością uzupełniania w zależności od potrzeb i warunków pracy. Korzystając z dystrybutorów oraz stale dostępnej kawy i herbaty, pracownicy będą samodzielnie przygotowywać gorące napoje, w dowolnej ilości, o dowolnych porach, zależnie od indywidualnych potrzeb. Przy obecnym rozwiązaniu napoje są sporządzane przez pracowników Spółki, obecnie tylko przez kilku, a w proponowanym rozwiązaniu, we własnym zakresie, przez kilkuset.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość opakowań kawy, herbaty i cukru, w jakie Spółka będzie zaopatrywać pracowników w celu samodzielnego przygotowania gorących napojów przy wykorzystaniu zakupionych dystrybutorów umieszczonych w odpowiednich pomieszczeniach, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Spółki wartość opakowań kawy i herbaty, w jakie zaopatrywać będzie pracowników celem przygotowania gorących napojów będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Warunki uzasadniające wydawanie pracownikom m. in. gorących napojów określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych napojów i posiłków. Rozporządzenie to nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia napojów, ale nie określa, kto i w jaki sposób powinien je przygotowywać, nie określono w nim zatem obowiązku dostarczania napojów sporządzanych w ściśle określony sposób. Zdaniem Spółki proponowane przez nią rozwiązanie jest mniej kosztowne, a jednocześnie skutek realizacji obowiązku wynikający z rozporządzenia jest lepszy, bezpieczniejszy ze względów sanitarnych i dostosowany do rozwoju techniki.

W związku z powyższym wnioskodawca uważa, że sposób zaopatrywania pracowników w gorącą kawę i herbatę, jaki zamierza Spółka wprowadzić jest jak najbardziej uzasadniony, gdyż pozwala pracodawcy wypełniać ciążące na nim obowiązki wynikające z przepisów bhp. Ponadto wnioskodawca uważa, iż kawa i herbata służące do samodzielnego przygotowania napojów, nie będą stanowiły podstawy do opodatkowania, gdyż jako świadczenia przysługujące na podstawie przepisów bhp podlegają zwolnieniu przedmiotowemu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl treści art. 12 ust. 1 powołanej powyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust.1 pkt 11 tejże ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas jeżeli do wydawania świadczeń w postaci posiłków profilaktycznych oraz regeneracyjnych pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Natomiast w myśl § 112 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych – zapewnić oprócz wody inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych, na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z cyt. powyżej art. 232 Kodeksu pracy, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996r. Nr 60, poz. 279), rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
   
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
   
   

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza umieścić w kilku pomieszczeniach na terenie zakładu dystrybutory, które mają możliwość zaopatrywania w wodę o różnych temperaturach. Pracownicy otrzymają opakowania kawy, herbaty i cukru których ilość będzie normowana, ale z możliwością uzupełniania w zależności od potrzeb i warunków pracy. Korzystając z dystrybutorów oraz stale dostępnej kawy i herbaty, pracownicy będą samodzielnie przygotowywać gorące napoje, w dowolnej ilości, o dowolnych porach, zależnie od indywidualnych potrzeb.

Rozporządzenie z dnia 28 maja 1996r. choć istotnie nie określa kto i w jaki sposób winien przygotowywać napoje nakładając jedynie na pracodawcę obowiązek zapewnienia tychże napojów, w sposób nie budzący wątpliwości posługuje się pojęciem „napoje”. Tymczasem dostarczenie pracownikom paczek kawy lub herbaty nie może być utożsamiane z napojem. Wydana paczka kawy i herbaty pozostaje bowiem wyłącznie paczką kawy i herbaty czyli artykułem spożywczym, a nie napojem. Pracodawca zapewnił zatem pracownikom wyłącznie wodę w dystrybutorze i świadczenie rzeczowe w postaci paczki kawy, herbaty czy cukru, a nie napój. Skoro każdy pracownik Spółki otrzyma opakowania kawy i herbaty, świadczenie to nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że umieszczenie ogólnodostępnych dystrybutorów w zakładzie pracy nie zmienia faktu, iż ilość kawy i herbaty dla pracowników będzie normowana. Każdy z pracowników będzie otrzymywał bowiem określoną ilość opakowań kawy, herbaty, cukru. W takim przypadku możliwe będzie zatem ustalenie wysokości przychodu dla każdego pracownika, ponieważ znana będzie ilość tychże opakowań przypadająca na poszczególnych pracowników.

Tylko w sytuacji, gdyby nie było możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na konkretnego pracownika tj. nie można by stwierdzić, ile kawy lub herbaty lub cukru otrzymał każdy pracownik do samodzielnego sporządzenia napoju, po stronie pracownika nie powstałby przychód do opodatkowania.

W związku z powyższym nie można było uznać stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach ul. Prosta 10, 25-366 Kielce.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.