INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 24 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 24 września 2008 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawczyni w roku 1946 aktem nadania otrzymał działkę rolną. W roku 1974 ww. działka została przekazana na rzecz skarbu państwa w zamian za rentę. Po śmierci ojca dzierżawcą przedmiotowej działki była Wnioskodawczyni.

We wrześniu 1997 roku, decyzją nr (…) Kierownika Urzędu Rejonowego w L(…), Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie przedmiotową nieruchomość na własność. W roku 2000 decyzją Gminy w K(…) ww. działka została przekształcona na działkę budowlaną. Natomiast w roku 2003 Wnioskodawczyni dokonała podziału działki na 3 odrębne.

Od 1946 roku powyższa działka stanowi majątek rodziny i nigdy nie była przedmiotem działalności gospodarczej. Plony wykorzystywane były wyłącznie na potrzeby własne.

Wnioskodawczyni oświadczyła, iż nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty osoby fizycznej i nie służą żadnej działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż prywatnego majątku osoby fizycznej pozostaje poza działaniem ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawą tego twierdzenia jest fakt, iż nie wystarczy samo wykonanie czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT do powstania obowiązku podatkowego. Osoba sprzedająca musi występować w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego działalność gospodarczą.

Sprzedaż działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli te stanowią majątek osobisty osoby fizycznej i nie służą prowadzonej przez nią działalności nie można uznać za działalność gospodarczą.

Czynności podlegające opodatkowaniu, wykonane przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą pozostają poza zakresem opodatkowania.

Wnioskodawczyni uważa, iż powyższe jest zgodne z art. 4 ust. 2 zdanie drugie VI Dyrektywy oraz poparte wyrokami sądowymi m. in. WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/200, WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 830/6 oraz WSA we Wrocławiu z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 153/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni w roku 1997 otrzymała przedmiotowy grunt nieodpłatnie na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w Legnicy, a w roku 2003 dokonała podziału na 3 odrębne działki. Grunt ten nigdy nie był przedmiotem działalności gospodarczej, w tym rolniczej, a Zainteresowana nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT.

Zgodnie z cyt. ustawą, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła przedmiotowe działki w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzą one z majątku prywatnego, otrzymanego nieodpłatnie. Wnioskodawczyni sprzedając działki korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie sprzedaż ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.