INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ZESPOŁU OPIEKI ZDROWOTNEJ, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 28 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, przeważającą działalnością jest szpitalnictwo (kod PKD: 8511Z). Świadczenie usług zdrowotnych jest przedmiotowo zwolnione z podatku VAT (PKWiU 85). Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, Zainteresowany nie może odliczać podatku VAT od zakupionych towarów i usług. Nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ towary oraz usługi nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca pozyskał środki finansowe z PFRON w ramach programu „Wyrównywanie różnic między regionami”. Projekt „Likwidacja barier architektonicznych (…)” obejmuje dostosowanie dla osób niepełnosprawnych sanitariatów w oddziałach: ginekologiczno - położniczym oraz w oddziale dziecięcym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo obniżyć kwotę podatku należnego o podatek naliczony w ramach realizowanego projektu z funduszu PFRON „Likwidacja barier architektonicznych (…)”...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie może on obniżyć kwoty podatku należnego o podatek naliczony ze względu na wyłączenie możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikające z przepisów prawa.

Dostosowanie dla osób niepełnosprawnych sanitariatów w oddziałach szpitalnych mieści się w zakresie podstawowej działalności Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 9 ww. załącznika wymieniono usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85), z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowa inwestycja w postaci dostosowania dla osób niepełnosprawnych sanitariatów w oddziałach: ginekologiczno -położniczym oraz w oddziale dziecięcym, nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a związana będzie wyłącznie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy.

Zatem z uwagi na fakt, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a inwestycja, w postaci dostosowania dla osób niepełnosprawnych sanitariatów w oddziałach ginekologiczno-położniczym oraz w oddziale dziecięcym, nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, nie zostanie spełniony warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy. Wobec tego, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług zdrowotnych do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej świadczonych przez niego usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.