INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2008 r. (data wpływu 18.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (motocykla) - jest prawidłowe.

UZASADNIEIE

W dniu 18.12 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (motocykla).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie sprzedaży detalicznej i hurtowej komputerów (46.51z). Wartość przychodu ze sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku kwoty 800 000 euro, spełniając warunek pozostawania małym podatnikiem. Podatek dochodowy Wnioskodawczyni rozlicza na zasadach ogólnych. Prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni planuje zakup motocykla, który chce wykorzystać w działalności gospodarczej do dojazdów do klientów i kontrahentów. Będzie to ekonomiczniejszy środek niż samochód. Zakupiony motocykl chce uznać jako środek trwały firmy i wpisać do ewidencji środków trwałych do grupy 7 „ środki transportu” rodzaju 740 „motocykle”. Wartość początkowa to ok. 30 000 zł brutto. Wnioskodawczyni chce zastosować metodę amortyzacji jednorazowej zgodnie z art. 22 k pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Byłby to pierwszy środek trwały amortyzowany w firmie Wnioskodawczyni w ten sposób.

Związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji można dokonać jednorazowej amortyzacji...

Zdaniem Wnioskodawczyni. podatnicy, którzy spełniają warunki pozostawania małym podatnikiem mogą dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 klasyfikacji z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym wartości 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawczyni uważa, iż spełnia warunki pozostawania małym podatnikiem tj. wartość przychodów ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotówkach kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro. Jest to pierwszy środek trwały, który Wnioskodawczyni chce amortyzować tą metodą i wartość odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym nie przekroczyła 50 000 euro.

Motocykl, który planuje kupić Wnioskodawczyni będzie środkiem trwałym wykorzystywanym w działalności gospodarczej. Zostanie z klasyfikacją środków trwałych zaliczony będzie do grupy 7 „środki trwałe” i rodzaju 740 „motocykle, przyczepy wózki”. Wartość początkowa to około 30 tyś. brutto. Do powyższego środka trwałego Wnioskodawczyni chce zastosować jednorazową amortyzację zgodnie z art. 22 k pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o środka trwałego. Zgodnie z tym przepisem amortyzacji jednorazowej nie podlegają tylko samochody osobowe z poz. 741 klasyfikacji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Czyli, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy.
  
  

W powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b wskazano, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22 a - 22 o z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22 k ust. 7 powołanej ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przepis ten nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki nie mającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyjątkiem sytuacji, gdy zostaną wypełnione przesłanki określone w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy.

Małym podatnikiem zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Definicja ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. na użytek jednorazowej amortyzacji.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni jako mały podatnik ma prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego motocykla, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1 Maja 10, 09-402 Płock.